هیاس حسینی درباره وضعیت حال حاضر صنایع دستی به ایسنا گفت: « واقعیت این است که به صنایع دستی هیچ زمان به دید واقعی نگاه نشده و همیشه یک هنر دم دستی دانسته شده است.»
این هنرمند ضمن تأکید بر این نکته که همیشه یک نگاه از بالا به پایین نسبت به این حوزه وجود داشته و دارد، زیرساخت اشتباه را دلیل ناتوانی برای انجام حرکت جدید دانست و اضافه کرد: «مطمئن باشید بهترین مدیر دنیا هم برای صنایع دستی نمی‌تواند کار خارق العاده‌ای انجام دهد؛ چون نگاه به این حوزه خیلی نگاه غیرجدی و از بالا به پایین است.»
به گفته حسینی زمانی که حوزه‌هایی مثل گردشگری می‌توانند پول به همراه خود بیاورند و درآمد ایجاد کنند، دلیلی وجود ندارد که افراد بخواهند خودشان را قاطی حوزه صنایع دستی و وقت گذاشتن برای این حوزه کنند که ممکن است درآمد داشته باشد یا نداشته باشد.
این هنرمند درباره وضعیتی که در این حوزه وجود دارد، اضافه کرد: «یک سردرگمی در حوزه صنایع دستی وجود دارد که صرفا مربوط به این چهار سال نیست و خیلی ریشه‌ای تر است و به این راحتی‌ها نیز حل نخواهد شد.»
به گفته وی دولت سیزدهم نمی‌تواند برای این حوزه معجزه کند بلکه صرفا با اقدامات تسکین بخشی می‌تواند کمی به بهبود شرایط کمک کند؛ چراکه وقتی یک چیز درب و داغانی را تحویل شما می‌دهند، نمی‌توانید معجزه کنید و یک چیز خوب از آن دربیاورید.
این هنرمند در توصیف هنر صنایع دستی به ایسنا گفت: «صنایع دستی از جنس گفت و گوی نرم است نه از جنس چمدان. وقتی صنایع دستی را از جنس چمدان بدانید امکان گفت و گو گرفته می‌شود.»
این هنرمند در ادامه اما در پاسخ به سوالی که از او درباره انتظاراتی که از دولت سیزدهم در حوزه صنایع دستی می‌توان داشت، گفت: «مسئله فقط با عوض کردن مدیر حل نمی‌شود؛ چرا که با گذشت هر روز وضعیت این حوزه بدتر شده است و مثل یک زخمی فقط سرپوش بر روی آن گذاشته شده است.»
به گفته حسینی در درجه اول وزیر باید کسی را منصوب کند که یک وجه سالم و عمل‌گرا و رابطه خوبی با هنرمندان این حوزه داشته باشد. این انتخاب مهم است و جز با مشاوره با کسانی که در این حوزه صاحب نظر هستند اتفاق نخواهد افتاد.
این هنرمند درباره نحوه تشخیص اینکه چه کسی باید مدیر شود، گفت: «باید حتی به صورت نمادین جلسه‌ای تشکیل شود تا تشخیص داده شود چه کسی باید مدیر این حوزه باشد تا بتواند تا حدی اوضاع این حوزه را بهبود ببخشد. پیشنهاد می کنم مسئولیت را گردن خود ما هنرمندان بیندازند. هر آدم عاقلی این پیشنهاد را قبول می‌کند؛ چراکه در نهایت می‌تواند بگوید خودتان کردید.»
به عقیده این هنرمند وقتی تشکلی باشد که با وزیر در ارتباط باشد، می‌تواند مسکنی باشد برای شرایطی که نمی‌توان از آن انتظار معجزه داشت. حسینی همچنین به حرف هایش اضافه کرد: «مشکل عمده این است که در حوزه صنایع دستی هیچ ایدئولوژی و کنش‌گری نداریم و حتی در سطح دانشگاه‌ها نیز فارغ التحصیلان بعد از چهار سال درس خواندن افراد افسرده‌ای هستند که صرفا یک مدرک دریافت کرده‌اند.»
این هنرمند ضمن اشاره بر این واقعیت که در حال حاضر هر کاری که برای حوزه صنایع دستی انجام شود صرفا یک مسکن است، گفت: «اقدامات تسکین بخش در این حوزه در صورتی پاسخگو خواهد بود که فعالان این حوزه نیز از خود همراهی نشان دهند و زمانی این اتفاق می‌افتد که اعتماد دوطرفه باشد. اگر فعالان ببینند وزیر با مشاوره مدیران این حوزه را مشخص خواهد کرد، قطعا همراهی از خود نشان خواهند داد؛ در غیر این صورت بعید به نظر می‌رسد که شاهد همکاری از جانب این فعالان باشیم.»
حسینی با اشاره بر بی‌برنامگی و تعارضی که در حوزه صنایع دستی وجود دارد، اضافه کرد: «بین کارها انقدر تعارض و بی‌برنامگی وجود دارد که یک سردرگمی بزرگ در حوزه صنایع به وجود آورده است که لزوما دلیل آن هم از کرونا نشأت نمی‌گیرد بلکه یک برنامه مدون و کارشناسی شده در این حوزه که ساعت‌ها بر روی آن فکر شده باشد وجود ندارد.»
به گفته این هنرمند مشکل ما این است که در حوزه صنایع دستی یا چشم بسته غرب را رد کرده‌ایم و یا آن را پذیرفته‌ایم که دلیل اصلی این اتفاق نشناختن آن است. حسینی ادامه داد: «ما از غرب صرفا تفاله فرهنگ گرفته‌ایم و نتوانستیم ویژگی‌های خوب آن را دریافت کنیم.»
این هنرمند ضمن اشاره بر این واقعیت که ذوق هنری در درون هنرمندان این حوزه کم پیدا می‌شود، به ایسنا گفت: «ذوق هنری در درون هنرمندان این حوزه کم است و کمتر کسی پیدا می‌شود که ایده جدیدی داشته باشد. بیشتر افراد صرفا در حال تکرار کردن ایده‌های قبلی هستند.»
به عقیده حسینی تا پیش از این، در حوزه صنایع دستی، کارِ دست بودن آثار از اهمیت بالایی برخوردار بود اما در حال حاضر این فاکتور اهمیت چندانی ندارد. بلکه ایده، خلاقیت و نوآوری مطرح است.
این هنرمند در آخر ضمن اشاره به این نکته که نیازی نیست ما چیز جدیدی را کشف کنیم و فقط کافی است تا زمان بگذاریم و دقیق غرب را مطالعه کنیم، درباره لزوم اصلاح قوانین گفت: «قانون بالاخره باید در جایی دستکاری و اصلاح شود تا بتواند اوضاع و شرایط موجود را بهتر کند. این قانون، قانونی است که انسان‌ها آن را وضع کرده‌اند و بنابراین قابل تغییر است و در جایی یکی از وزیران باید آن را بررسی و اصلاح کند.»
انتهای پیام
نظرات