دکتر امیر لطفی حقیقت در گفت‌وگوبا ایسنا، اظهار کرد: فضای  فرهنگی_اجتماعی نگران کننده ای پیش از پاندمی کووید ۱۹ بر جامعه غالب شده بود که منجر به چشم‌ و هم چشمی‌ها، دلخوری‌ها، پایین آمدن اعتماد به نفس عمومی در سطح جامعه  شده بود. حتی شرایط اقتصادی به گونه‌ای بود که افراد برای برگزاری مهمانی کوچکی مجبور به صرف هزینه‌های گزاف بودند. عوامل یاد شده منجر به این شده بود که بعضا افراد حوصله یکدیگر را نداشتند و این بی‌حوصلگی برای برقراری ارتباطات فامیلی در پاندمی کووید ۱۹ بیشتر هم شد.

این عضو تیم تخصصی مشاوره ازدواج و زوج در انجمن ازدواج و خانواده کشور، یکی از مهم ترین ارکان سلامت را برقراری ارتباطات خانوادگی دانست و با ابراز نگرانی نسبت به این بی‌حوصلگی برخی اعضای جامعه برای برقراری ارتباطات فامیلی و خانوادگی، ادامه داد: در ایام پاندمی کووید ۱۹، به دلیل ایجاد فشارهای اقتصادی، فشارهای روانی، متفاوت شدن تعاملات و ارتباطات مردم جامعه و به طور کلی تحولات اجتماعی ایجاد شده، بعضا ذائقه مردم و انتظاراتشان از خود، اطرافیان، دنیا و آینده به نحوی تغییر کرده است که افراد از خواستگاه و ریشه اصلی خود یعنی خانواده دور شده و در مقابل به ارتباطات غیر خانوادگی معیوب روی آورده‌اند.

این دکترای مشاوره تصریح کرد: افزایش اضطراب در ایام پاندمی کووید ۱۹، دوری از خانواده و به تنهایی سپری کردن اوقات منجر به آسیب دیدگی خانواده‌ها شده است. اگرچه عواملی نظیر مهاجرت، شرایط اقتصادی، حجم بالای اشتغال، چشم و هم چشمی‌ها و… انقطاع ارتباطات خانوادگی را ایجاد کرده بود اما شرایط اضطراب پاندمی کووید ۱۹ نیز مزید بر علت شد. در واقع عوامل متعدد یاد شده نوعی تکنوپولی و صنعتی زدگی رفتاری_ اجتماعی را ایجاد کرده است و کرونا و فاصله گذاری اجتماعی نیز این شرایط را تشدید کرد که نمی‌توان آن را طبیعی دانست.

لطفی در عین حال تاکید کرد که موارد یاد شده به این معنا نیست که مردم مایل به برقراری ارتباطات فامیلی نیستند بلکه فشار اقتصادی، انقطاع های عاطفی، بد رفتاری ها و چشم و هم چشمی و رقابت گری ها و... همگی دست به دست هم داده‌اند که افراد از برقراری ارتباطات فامیلی و دید و بازدیدها فاصله بگیرند که این رفتار عمومی تمام افراد جامعه نیست اما بخش قابل توجهی از افراد جامعه اکنون درگیر این شرایط اند.

این عضو تیم تخصصی مشاوره ازدواج و زوج در انجمن ازدواج و خانواده کشور در پایان سخنان خود درباره اثرات دراز مدت این انقطاع‌های خانوادگی، خاطر نشان کرد: آسیب‌هایی نظیر آسیب‌های جسمانی و روانی، انزوا، تنهایی، افسردگی، اضطراب نئوژنیک، احساس یاس و دلمردگی، احساس تنهایی وجودی، احساسات منفی و مخرب که در وجود افراد ایجاد و در جامعه گسترش پیدا می‌کند منجر به این می‌شود که افراد تحت تاثیر این شرایط وارد ارتباطات معیوبی با آدم های خارج از چارچوب خانواده شوند که آسیب آن بعضا جبران ناپذیر خواهد بود.

انتهای پیام