این مترجم پیشکسوت در پی درگذشت صفدر تقی‌زاده در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: تقی‌زاده به خانواده مخصوصا به دخترهایش خیلی علاقه‌مند بود. چند سال پیش فروغ، دختر صفدر تقی‌زاده، بر اثر ابتلا به سرطان از دنیا رفت که تأثیر بسیاری بر او گذاشت. تقی‌زاده متولد ۱۳۱۱ بود و حدود ۹۰ سال داشت، ۹۰ سالگی برای مترجمان سن تثبیت‌شده‌ای است و سن بدی نیست؛ البته اگر با درد و رنج و مصیبت و بیماری همراه نباشد. اگر آن مصیبتی را که در سال‌های اخیر بر سر تقی‌زاده آمده، به حساب امری که اتفاق می‌افتد، بگذاریم باید بگویم تقی‌زاده یکی از شادترین، بهترین و شاداب‌ترین زندگانی‌هایی را که دیدم، داشت. او در عین راحتی و با نامی بزرگ و خوش دنیا را ترک کرد.
بدیعی درباره ویژگی‌های ترجمه‌های تقی‌زاده هم گفت: اگر گروه آبادانی‌ها را در نظر بگیریم، آن‌هایی که در شرکت نفت بودند و ترجمه را شروع کردند، بنیان‌گذاران ترجمه دقیق و صحیح از ادبیات زبان انگلیسی بودند. من سه نفر را می‌توانم به عنوان مترجم خوب نام ببرم؛ نجف دریابندری که به نوعی پیش‌رو آن‌ها بود، بلافاصله در رده بعدی او تقی‌زاده قرار می‌گیرد و بعد هم محمدعلی صفریان. تقی‌زاده و صفریان ترجمه‌های مشترک خوبی با هم داشتند، مخصوصا از نویسندگان مترقی آمریکا مانند اشتاین‌بک و اونیل و ویلیام فاکنر. تقی‌زاده کارهای مستقلی هم داشت؛ مثلا از گابریل گارسیا مارکز کتاب «زائر غریب» را ترجمه و منتشر کرد.
او سپس بیان کرد: تقی‌زاده دوست خیلی خوبی بود. در حق من هم محبت‌های فوق‌العاده کرده است. جا دارد به دوستان دیگر او و به خانواده تقی‌زاده مخصوصا سرکار فرنگیس خانم، همسر او تسلیت بگویم.
انتهای پیام
نظرات