به گزارش ایسنا، این کتاب که مجموعه مقالات احمد آرام است، با محور نقد و تفسیر ادبیات، تئاتر و سینما با عنوان «آدابِ خودزنی در تاریکیِ مطلق» در ۳۲۲ صفحه با تیراژ ۳۰۰ نسخه توسط انتشارات پاتیزه منتشر شده است.
 
احمد آرام درباره‌ کتاب جدید خود، «آدابِ خودزنی در تاریکیِ مطلق» می‌گوید: تازه‌ترین کتاب من که چند روز پیش بر روی پیشخان کتاب‌فروشی‌ها قرار گرفت در حوزه نقد ادبیات و هنر است. پیتر هوئندال می‌نویسد «نمی‌توان در عصر روشنگری مفهوم نقد را از نهاد حوزه عمومی جدا کرد. هدف هر قضاوتی آن است که همگان را مخاطب خود قرار دهد؛ ارتباط با خواننده بخش جدایی‌ناپذیر این سیستم است.»  

این داستان‌نویس و نمایشنامه‌نویس همچنین بیان می‌کند: از آن‌جایی که برای نقد اهمیت قائلم، یک منتقد راستین را که بی حب و بغض، کار نقد انجام می‌دهد پیامبر بی‌شیله پیله‌ عرصه‌ فرهنگی می‌دانم.

آرام ادامه می‌دهد: با کمال تاسف در حال حاضر بعضی از منتقدین میدان را خالی کرده‌اند و حاضر نیستند در این راه قلم بزنند، شاید یکی از دلایل آن متوهم بودن بعضی از نویسندگانی است که تحمل نقد را ندارند اما ادعای دموکراسی ادبی هم دارند.  
 
نویسنده «آدابِ خودزنی در تاریکیِ مطلق» سپس می‌گوید: در کشوری که در آن اهمیت نقد کمرنگ شده، کتاب‌های راستین به سایه رانده می‌شود و میدان برای مافیای چیره بر بازار نشر باز می‌شود و این خیانتی جبران‌ناپذیر است. به همین دلیل بر این موضوع پافشاری می‌کنم که جامعه ادبیِ عاری از نقد، جامعه‌ای‌ است که منتقدان دروغگو، کتاب‌ها را از آخر می‌خوانند تا آثار واقعی به سایه فرستاده شوند.  
 
مجموعه داستان‌های «کسی ما را به شام دعوت نمی‌کند»، «غریبه در بخار نمک»، «آن‌ها چه کسانی بودند؟»، «همین حالا داشتم چیزی می‌گفتم» و «به چشم‌های هم خیره شده بودیم»؛ رمان‌های «مرده‌ای که حالش خوب است»، «باغ استخوان‌های نمور» و «حلزون‌های پسر» و همچنین شش نمایشنامه در قالب سه کتاب «تخم‌مرغ فلزی»، «آخرین بار کی دیدمت گندم» و «به خاکسپاری زن زنده» عناوین تعدادی از آثار این نویسنده است. 
 
آرام همچنین یک مجموعه داستان و یک فیلمنامه هم در دست چاپ دارد.   

انتهای پیام