به گزارش ایسنا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، سپیده جمشیدی یگانه ـ سرپرست هیأت باستان‌شناسی در این منطقه ـ گفت: شهرستان داراب در استان فارس با توجه به موقعیت جغرافیایی، دشت حاصلخیز و منابع آب کافی، همواره در دوره‌های مختلف مورد توجه جوامع انسانی بوده است، اما با وجود غنای فرهنگی، چندان مورد پژوهش قرار نگرفته و معدود پژوهش‌های باستان‌شناسی معطوف به دوران تاریخی و اسلامی بوده، از این رو کاوش و پژوهش در دوره‌های قدیمی‌تر ضروری به نظر می‌رسد.
این باستان‌شناس با بیان‌این‌که پروژه کاوش در این محوطه با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری انجام شد، افزود: به منظور شناخت شاخصه‌های فرهنگی، این منطقه در طول هزاره‌های سوم و دوم پیش از میلاد و همچنین شناخت برهمکنش‌های فرهنگی منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای تپه هیربدان برای کاوش انتخاب شد.
او با اشاره به این‌که محوطه هیربدان نخستین‌بار توسط «میروشجی» شناسایی شد و در سال ۱۳۹۷ نیز خانی‌پور از این محوطه بازدید کرد، ادامه داد: با توجه به اهداف کاوش، در این فصل، پنج گمانه و دو ترانشه ایجاد و کاوش در آن‌ها منجر به شناسایی نهشته‌هایی از دوره کفتری شد.
این باستان‌شناس با بیان این‌که از یافته‌های این کاوش می‌توان به تدفین‌های انسانی، سازه‌های معماری و چند کتیبه روی لبه ظرف سفالی اشاره کرد، به تشریح یافته‌های این پروژه پرداخت و افزود: تدفین‌های این محوطه از نوع سادۀ چاله‌ای و به صورت طاقباز و جنینی بوده است. معماری به‌دست‌آمده شامل چند فضای مستطیل‌شکل و یک فضای مدور بود که همگی با مصالح خشت ساخته شده‌اند.
دوره‌های بانش و کفتری، دو دوره بسیار مهم در دوران پیش از تاریخ و آغاز تاریخ در منطقه فارس هستند. دوره بانش همزمان با پدیده پروتوعیلامی در حوضه رود کر آغاز می‌شود و ملیان محوطه کلیدی در این دوره می‌شود. پس از پایان این دوره، جمعیت منطقه کاهش می‌یابد و سپس در دوره کفتری جمعیت منطقه به شدت رشد می‌کند و ملیان دوباره پایتخت حکومت عیلام می‌شود.
انتهای پیام
نظرات