امیراحمدی درباره ویژگی‌های یک مجری مناسب و شایسته برای مناظره‌های انتخاباتی به ایسنا گفت: مجری اول از همه باید ظاهر خوب و آراسته‌ای داشته باشد و در نحوه پوشش و گریم خود دقت کند. یکی از گله‌ها به آقای مرتضی حیدری در دوره قبل این بود که پاچه‌های شلوارشان خیلی کوتاه بود و وقتی در تلویزیون می‌ایستادند، برخی از اصطلاحاتی برای ایشان استفاده می کردند که در شأن ایشان نبود.
او حفظ و رعایت اخلاق حرفه‌ای و رسانه‌ای را ویژگی دوم برای مجری برنامه های مناظره برشمرد و در این زمینه هم توضیح داد: مجری نباید موجب تحقیر یا تبعیض در میان کاندیداها شود. هوش هیجانی بالا و مطلوبی داشته باشد. از دانش و شَم سیاسی برخوردار باشد. باید قدرت تجزیه و تحلیل داشته باشد تا بتواند سوالات را درست مطرح کند. باید به رگ خواب و ویژگی‌های شخصیتی کاندیداها اشراف داشته باشد و سعی نکند روی نقطه ضعف کاندیدایی دست بگذارد و موجب عصبانیت او شود زیرا ممکن است کاندیدای مورد نظر از چشم مخاطب بیفتد. باید به کارنامه و عملکرد سیاسی و مواضع سیاسی کاندیداها اشراف و آگاهی داشته باشد. به واژگان و کلمات سیاسی در سپهر سیاست احاطه و اشراف نسبی داشته باشد. زیرکی و هوشمندی خاصی برای مدیریت مطلوب برنامه داشته باشد تا اجازه سوءاستفاده به هیچ کاندیدایی را ندهد.
امیراحمدی با بیان اینکه مجری مناظره ها باید کنشگری منصف و بی طرف باشد که منفعل هم نیست، در ادامه تصریح کرد: می‌گفتند آقای دکتر پورحسین (مجری اولین دوره مناظره‌های انتخاباتی در سال ۸۸) خیلی منفعل بودند و فقط زمان را اندازه گیری می‌کردند و تذکر می‌دادند و در مقابل توهین هایی که در برخی از مناظره‌ها می‌شد، هیچ عکس العملی نداشتند و این خوب نبود. مجری هم باید موجب گرما و حرارت مناظره شود و هم از حدود اخلاق و حق پایش را فراتر نگذارد و برای رسیدن به هدفش هر ابزاری را توجیه نکند. مجری باید شجاع باشد و مقهور موقعیت حرفه‌ای یا منزلت اجتماعی کاندیداها نشود. باید به بیان بدنی، حرکات دست و اشاره های چشم و ابرو پیشانی و لب مسلط باشد. در واقع آنچه خوبان همه دارند، مجری مناظره باید داشته باشد تا بتواند صحنه را مدیریت کند. می‌گویند مجری مناظره مثل برج مراقبتی است که می‌داند چه زمانی اجازه تیک اف و اوج و چه زمانی اجازه فرود را به خلبان بدهد و تبعیضی بین خلبان ها و کشورها قائل نیست. مجری مناظره بر اساس تجربیاتش شاید بتواند حدس بزند که رییس جمهور آینده کیست؛ بنابراین نباید کاری کند که این نگاه از نوع کنش او مشخص شود و همه او را به سوگیری متهم کنند.
امیراحمدی که به طرح اظهارات جنجالی در تلویزیون معروف است و مدتی هم به دلیل اظهار نظری ورزشی از تلویزیون کنار گذاشته شد، درباره لزوم حق گرایی و حق طلبی مجری ها نیز گفت: اکثر کارشناس‌ها معتقدند در صنعت ارتباطات هیچ چیزی مهم تر از کسب اعتماد مخاطبان و ایجاد اعتماد به رسانه‌ها نیست. اعتماد به رسانه، سرمایه اصلی هر رسانه‌ای است. بعضی از کارشناسان معتقدند که نقاط اتصال رسانه با مردم مجری ها هستند و رفتار مجری ها می‌تواند موجب تقویت این ارتباط یا سست شدن آن بشود. یکی از وظایف مجری علاوه بر انتقال پیام به مخاطب، طرح و پیگیری مطالبات به حق مخاطبان است که موجب رضایت و رفاه اجتماعی بیشتر می‌شود. حق گویی و حق طلبی از الزامات برای یک رسانه است و همه ما وظیفه داریم صدای کسانی باشیم که حنجره‌ای برای فریاد کردن و منبر و تریبونی برای مطالباتشان ندارند.
این مجری تلویزیون در ادامه در پاسخ به این پرسش ایسنا که چرا تاکنون از مجریان زن برای اجرای مناظره‌ها استفاده نشده است؟ عنوان کرد: ما یک ضعف فرهنگی و ساختاری انباشته و تاریخی در این زمینه داریم. این مساله به قدری جلوه دارد و کمبودش در کشور ما به عنوان یک نقطه ضعف حس می‌شود که مثلا یکی از کاندیداها وعده می‌دهد اگر من رییس جمهور شوم حتما از دو بانو در کابینه ام استفاده می‌کنم و برای بانوان حق و حقوق ویژه ای را در نظر می‌گیرم. در واقع می‌خواهد این تهدید را برای جمع رأی بیشتر تبدیل به فرصت کند. وقتی نگاه مبتنی به ناتوانی زن در همه ارکان حاکم است، طبیعی است که در سازمان صداوسیما هم این نگاه ساری و جاری باشد و مختص این سازمان نیست.
امیراحمدی افزود: از آن‌جایی که خانم ها در هوش کلامی متبحرتر از آقایان هستند و می‌توانند به راحتی با بیانشان، کارشناس را گوشه رینگ ببرند، متاسفانه در شبکه خبر بعضی از کارشناسان وقتی یک بانو از آن‌ها سوال می‌کند، نوع سوال پرسیدن مجری زن را نوعی استنطاق و حساب کِشی به حساب می‌آورند و برای همین تحمل اینکه یک بانو به قول خودشان از آن‌ها استنطاق کند را ندارند.
او با اشاره به کم بودن مجری‌های خانم در حوزه‌های تخصصی به ویژه سیاسی عنوان کرد: متاسفانه سازمان ما مجری زن برای برنامه‌های تخصصی به ویژه برنامه‌های سیاسی تربیت نکرده و پرورش نداده است. الان در این حوزه در میان بانوان دو مجری داریم که مسلط هستند؛ یکی اطلاعاتش بیشتر است و دیگری کم کم دارد وارد این عرصه می‌شود. اما خب اعتماد کردن به این دو بانو در شرایطی که برنامه‌های مناظره جزو پربیننده ترین برنامه‌هاست که هم مردم می‌بینند و هم مسوولان، ریسک بزرگی دارد که مسوولان ما حاضر نیستند این ریسک را قبول کنند. به نظر من خود بانوان هم باید خودی نشان داده و توانمندی هایشان را تقویت کنند تا شاید برای سال‌های آینده حداقل شاهد اجرای یک بانو و یک آقا برای اجرای مناظره ها باشیم.
مجری برنامه «صبح بخیر ایران» درباره اجرای برنامه‌های سیاسی و تفاوتش با دیگر برنامه‌های تلویزیونی هم چنین توضیح داد: برنامه‌های سیاسی به لحاظ ساختاری برنامه‌های خشک، تخت و یکدستی هستند و دست برنامه ساز برای استفاده از عناصر مختلف بصری و موسیقایی باز نیست. در همه برنامه‌های سیاسی یکی ـ دو موزیک حماسی پخش می شود و تصاویری خشک که همه از جنگ، تظاهرات، انفجار و ... در دنیا می گوید. برای همین برنامه‌های سیاسی در میان مردم اقبال چندانی ندارد و مردم بیشتر از برنامه‌های اجتماعی و ورزشی استقبال می کنند. برنامه های سیاسی سهمشان هم در سبد پخش برنامه‌های صداوسیما خیلی کم است.
امیراحمدی درباره اجرای برنامه های سیاسی تلویزیون گفت: کسی که مجری برنامه های سیاسی می‌شود، باید بداند که فقط هفته‌ای یک برنامه دارد آن هم در میان مجری های دیگر اگر نوبتش بشود. دوم اینکه اجرای برنامه‌های سیاسی روحیات خاصی را می‌طلبد. مجریان سیاسی هم کمتر دیده می‌شوند و هم کمتر محبوب می شوند؛ برای همین هر کسی وارد این رشته می‌شود باید برای دل خودش و روحیات خودش وارد این برنامه‌ها شود. مجری برنامه‌های سیاسی دائما باید روزنامه‌ها، مجلات و اظهار نظرهای افراد مختلف سیاسی را بخواند و تحلیل کند و معمولا کم آدمی پیدا می‌شود که بخواهد همه زندگی‌اش را برای مطالعه اظهار نظر افراد مختلف بگذارد.
این مجری تلویزیون در پایان در پاسخ به این پرسش که آیا به اجرای برنامه های سیاسی تمایل دارد؟ خاطرنشان کرد: من توانایی اجرای برنامه‌های سیاسی را دارم و مولفه‌های لازم برای این اجرا را هم دارا هستم؛ اما از آن‌جا که مصلحت اندیش نیستم و اگر یک آدم سیاسی در برنامه روبه روی من بنشیند و به گونه ای حرف بزند که نه سیخ بسوزد و نه کباب، من برنمیتابم و ترجیح می‌دهم که خیلی قاطعانه جوابش را بدهم و حق مردم را مطالبه کنم، سراغ این برنامه‌ها نمی‌روم. یکی ـ دو دفعه تجربه کردم و دیدم که دوستان ما طاقت ندارند و منجر به ممنوع الکاری من می‌شد. من جوان بودم و آرمان گرا و فکر می کردم باید با مردم صادق باشیم و کار خودم را می کردم که در نهایت ترجیح دادند من برنامه سیاسی اجرا نکنم و برنامه‌های انگیزشی و اجتماعی اجرا کنم.
امیراحمدی به ایسنا گفت: مطمئن باشید که اگر من روزی برنامه سیاسی اجرا کنم، برنامه‌ام جزو پرطرفدارترین ها می‌شود؛ این تعریف از خود نیست بلکه بیانِ بخشی از توانمندی‌های من است که به آن ایمان و اعتقاد دارم.
انتهای پیام
نظرات