به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال‌اکسپرس، پژوهشگران "دانشگاه فلیندرز"(Flinders University) استرالیا، ارتباط جدیدی میان شاخص توده بدنی و میزان نجات یافتن از سرطان پستان یافته‌اند.

پژوهشگران، داده‌های مربوط به پنج هزار بیمار مبتلا به "سرطان پستان اولیه"(EBC) و ۳۴۹۶ بیمار مبتلا به "سرطان پستان پیشرفته"(ABC) را ارزیابی کردند تا ارتباط میان شاخص توده بدنی و میزان بقا را در هر دو مرحله تعیین کنند.

به گفته پژوهشگران، نتایج این بررسی، نوعی "پارادوکس چاقی"(Obesity Paradox) را نشان می‌دهند که بر میزان بقای ۱۹ هزار و ۸۰۷ زن و ۱۶۷ مرد مبتلا به سرطان پستان که در سال ۲۰۲۰ در استرالیا شناسایی شده‌اند، تاثیر خواهد گذاشت.

پارادوکس چاقی، یک فرضیه پزشکی است که نشان می‌دهد شاید چاقی، نقش محافظتی ایفا کند و با بقای بیشتر در گروه‌های خاصی از افراد همراه باشد.

"ناتانش مودی"(Natansh Modi)، از پژوهشگران این پروژه گفت: درک دلایل بیولوژیکی چاقی، میزان بقا را در سرطان پستان اولیه و پیشرفته به صورت متفاوتی تحت تاثیر قرار می‌دهد و کلید توسعه درمان‌های موثرتر خواهد بود.

وی افزود: شاخص توده بدنی بالاتر، با افزایش خطر ابتلا به بسیاری از انواع سرطان از جمله سرطان پستان مرتبط است که در نتیجه افزایش سطح هورمون‌های جنسی در گردش خون از جمله استروژن، استرون و تستوسترون، لپتین سرم و التهاب مزمن رخ می‌دهد.

دکتر "اشلی هاپکینز"(Ashley Hopkins)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این پژوهش، داده‌های مربوط به داروهای باکیفیت را به کار می‌گیرد تا ارتباط شاخص توده بدنی بالاتر را با بقای بدتر در سرطان پستان اولیه و بهبود بقا در بیماری پیشرفته نشان دهد.

وی افزود: این نخستین شواهد جهانی در مورد پارادوکس چاقی در سرطان پستان است و به درک فوری پایه بیولوژیکی تاثیرات چاقی هنگام تشخیص و درمان سرطان پستان نیاز دارد.

انتهای پیام