به گزارش ایسنا، انتخاب پانسمان مناسب با توجه به نوع زخم یکی از پارامترهای کلیدی و مهم در مدیریت ترمیم زخم است. پانسمان‌ها به دو دسته سنتی (گاز، گاز وازلینه و پنبه)  و پانسمان‌های مدرن (هیدروکلوئیدها، فوم‌ها، آلژینات‌ها و هیدروژل‌ها) تقسیم می‌شوند.

استفاده از زخم‌پوش‌های مدرن، به دلیل داشتن خواص منحصر به فرد مثل تسریع روند درمان و ایجاد یک محیط ایزوله، بسیار مورد توجه قرار گرفته‌اند. با توجه به این موضوع پژوهشگران با ساخت یک فیلم با استفاده از ترکیب سه‌ جزئی پلی‌وینیل الکل، هیالورونیک اسید و نانو اکسید روی، کاربرد آن را به عنوان زخم‌پوش بررسی کردند.

پلی‌وینیل الکل یک پلیمر مصنوعی محلول در آب، غیر سمی و زیست‌تخریب‌پذیر است که به دلیل خواصی که دارد می‌تواند برای ساخت فیلم استفاده شود.

هیالورونیک اسید یک ماده زیستی است که در بافت‌های انسانی مثل مایع مفصلی (مایع سینوویال)، غضروف و غشای میانی پوست یافت می‌شود. این ماده توانایی جذب آب زیاد، حمل فاکتورهای رشد و اتصال به گیرنده‌های مناسب سطح سلول را دارد.

نانوذرات اکسید روی توسط سازمان غذا و داروی آمریکا به عنوان یک ماده ضدعفونی‌کننده برای کنترل میکروارگانیسم‌ها تایید شده است و به دلیل داشتن خواص رگ‌زایی و ترمیم سریع زخم، از آن می‌توان برای ساخت پانسمان‌ها استفاده کرد.

در این مطالعه سه فیلم با درصدهای مخلتف نانواکسید روی ساخته شد و خواص مکانیکی فیلم‌ها، میزان پایداری، زیست‌تخریب‌پذیری و سمیت آن برای سلول‌های فیبروبلاست در محیط آزمایشگاه، مورد بررسی قرار گرفت.

ارزیابی‌های این مطالعه نشان داد که افزودن نانوذرات اکسید روی باعث ایجاد تخلخل و رشد اندازه آن‌ها در فیلم می‌شود. همچنین مشخص شد که میزان زنده‌مانی سلول در هر سه فیلم بالای ۸۰ درصد است.

بررسی‌های مختلف این مطالعه نشان داد که فیلم حاوی ۱۵ درصد اکسید روی می‌تواند گزینه مناسبی برای کاربرد در ساخت زخم‌پوش‌ها و مهندسی بافت پوست باشد.

در انجام این مطالعه ملاحت خاطری رودپرده و ناهید حسن‌زاده نعمتی؛ پژوهشگران گروه مهندسی پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، مشارکت داشتند.

یافته‌های این مطالعه به صورت مقاله علمی با عنوان «ساخت و ارزیابی فیلم نانوهیدروژل پلی‌وینیل الکل/ هیالورونیک اسید/ اکسید روی به عنوان زخم‌پوش» در فصل‌نامه پوست و زیبایی دانشگاه علوم پزشکی تهران، منتشر شده است.

انتهای پیام