به نقل از یو اس نیوز، تینا برینکلی، محقق، دانشیار علم پیری‌شناسی و طب سالمندی در مرکز استیک سالمندی سالم و پیشگیری از آلزایمر دانشکده پزشکی ویک فارست ایالات‌متحده می‌گوید: این اولین تحقیق برای ارزیابی تاثیر تمرینات هوازی با کاهش و بدون کاهش کالری بر سفتی آئورت است که با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی قلب و عروق (CMR) برای به‌دست آوردن تصاویر دقیق از آئورت ارائه شده است.

برینکلی توضیح داد: ما به‌دنبال تعیین این موضوع بودیم که آیا محدودیت کالری برای کاهش وزن، منجر به بهبود بیشتر در سلامت عروق، در مقایسه با ورزش هوازی به تنهایی، در افراد مسن مبتلا به چاقی می‌شود یا خیر.

در یک کارآزمایی تصادفی و کنترل شده با ۱۶۰ بزرگسال بی‌تحرک و چاق ۶۵ تا ۷۹ ساله، شرکت‌کنندگان به مدت ۲۰ هفته در یکی از سه گروه مداخله قرار گرفتند. یک گروه از رژیم معمولی خود پیروی و ورزش کردند. گروه دوم ورزش را اضافه و دریافت حدود ۲۰۰ کالری در روز را محدود کردند. گروه سوم ورزش کردند و ۶۰۰ کالری را در روز کاهش دادند.

دو گروه محدودکننده کالری، ناهارها و شام‌های آماده را با کمتر از ۳۰ درصد کالری از چربی و یک مقدار پروتئین برای وزن ایده‌آل بدن خود دریافت کردند که تحت نظر متخصص تغذیه قابل استناد تهیه شد و صبحانه آنان نیز با استفاده از منوی مورد تایید متخصص تغذیه ارائه شد.

همه شرکت‌کنندگان چهار روز در هفته تمرینات هوازی تحت نظارت را در مرکز تحقیقات سالمندان در ویک فارست دریافت کردند.

سپس محققان از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی قلبی عروقی برای اندازه‌گیری سرعت امواج ضربان قوس آئورت (PWV) استفاده کردند، یعنی سرعت حرکت خون از طریق آئورت و قابلیت انبساط یا توانایی انبساط و انقباض آئورت؛ آئورت سفت‌تر دارای مقادیر سرعت امواج ضربان قوس آئورت PWV بالاتر و مقادیر قابلیت انبساط کمتری است.

کاهش وزن حدود ۱۰، یا حدود ۲۰ پوند(حدود ۴.۵ تا ۹ کیلوگرم) با بهبود قابل‌توجه سفتی آئورت تنها در گروهی که ۲۰۰ کالری را کاهش دادند، همراه بود. این گروه همچنین ۲۱ درصد افزایش قابلیت انبساط  و ۸ درصد کاهش سرعت امواج ضربان قوس آئورت(PWV) داشتند. میزان سفتی آئورت در هیچ یک از دو گروه دیگر به‌طور معناداری تغییر نکرد.

هر دو گروه محدودکننده کالری تغییرات بیشتری در شاخص توده بدن(BMI)، توده چربی کل، درصد چربی بدن، چربی شکمی و دور کمر نسبت به گروه ورزش نشان دادند.

علیرغم این که حدود دو برابر کالری کمتر در گروه محدودکننده شدید کالری وجود داشت، کاهش وزن بین گروه‌های محدودکننده کالری مشابه بود.

برینکلی در بیانیه خبری گفت: این نتایج نشان می‌دهد که ترکیب ورزش با محدودیت متوسط کالری برخلاف محدودیت شدید کالری یا عدم محدودیت کالری به احتمال زیاد مزایای سلامتی عروق را به حداکثر می‌رساند، در عین حال کاهش وزن و بهبود ترکیب بدن و توزیع چربی بدن را نیز بهینه می‌کند.

وی افزود: این یافته که محدودیت کالری با شدت بیشتر ممکن است ضروری نباشد یا توصیه شود، پیامدهای مهمی در توصیه‌های کاهش وزن برای بهبود خطر بیماری‌های قلبی عروقی در افراد مسن مبتلا به چاقی دارد.

یافته‌های این تحقیق در مجله Circulation منتشر شده است.

انتهای پیام