مجید فرزین در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اشاره به نامناسب بودن شرایط اردویی تیم ‌ملی و‌ز‌نه‌بر‌د‌ار‌ی معلولان در تبریز، اظها‌ر کرد: این اردو هم از نظر شرایط آب و هوایی متناسب با شرایط آب و هوای برزیل نیست و هم از جهت امکانات در حد پارالمپیک نیست؛ به طوری که سالن و‌ز‌نه‌بر‌د‌ار‌ی که برای تمرین در اختیار وزنه‌برداران گذاشته شده است، بیمارستان اعصاب و روان است که استاندارد نیست و همانند زندانی می‌ماند که از نظر آمادگی روانی شرایط خوبی را برای یک ورزشکار پارالمپیک رقم نمی زند.

وی افزود: وقتی ورزشکار با سختی سهمیه می‌گیرد، نباید دیگر دغدغه‌ای برای محل تمریناتش و شرایط اردویی خود داشته باشد،‌ بلکه باید تمام فکرش را برای به اوج رساندن خود و حضور موفق در پارالمپیک معطوف کند. اما متاسفانه در شرایط کنونی به جای آماده سازی و ارتقا رکورد، مسائل دیگری دغدغه‌ اصلی و‌ز‌نه‌بر‌د‌ار‌ان است.

فرزین خاطر‌ نشان کرد: در لندن با زدن وزنه 255 کیلوگرم موفق به کسب مدال طلای دسته 80 کیلوگرم شدم، اما در این دوره از بازی‌های پارالمپیک با وجود این که در مسابقات جهانی و‌ز‌نه‌بر‌د‌ار‌ی امارات که بهمن ماه سال گذشته برگزار شد با زدن وزنه 236.5 کیلوگرم ضمن دریافت مدال طلا سهمیه پارالمپیک این دسته را نیز به نام خود ثبت کردم. اما نمی دانم به چه دلیلی سرمربی تیم ‌ملی از بهمن ماه سال 94 تاکنون اجازه زدن رکورد بیشتر از 233 کیلوگرم را در تمرینات به من نمی‌دهد. همین مساله باعث افت شدید رکوردم پس از مسابقات جهانی امارات شده است. با این وضعیت بعید می دانم که بتوانم مدال طلای لندن را دوباره در ریو تکرار کنم.

دارنده مدال طلای پارالمپیک لندن گفت: واقعا نمی دانم چرا دلجوان سرمربی تیم ‌ملی و‌ز‌نه‌بر‌د‌ار‌ی معلولان اجازه نمی‌دهد حتی رکورد خود را یعنی (236.5 کیلوگرم) را در تمرینات تکرار کنم تا بتوانم در پارالمپیک رکورد بالای 250 کیلوگرم را بزنم. من زمانی می‌توانم خود را در اوج نگه دارم که در تمرینات مرتب رکورد واقعی خود را تکرار کنم تا نزدیک مسابقات از نظر رکوردی به ثبات برسم و آن را کنترل کنم. با این وضعیت نسبت به و‌ز‌نه‌بر‌د‌ار‌ان مطرح دسته 80 کیلوگرم سایر کشورها از نظر رکوردی افت خواهم کرد و شرایط خوبی را در ریو نخواهم داشت.

فرزین اظها‌ر کرد: یک مربی خوب باید وضعیت جسمانی و توانایی ورزشکار خود را از نظر زدن رکورد مورد ارزیابی قرار دهد و مطابق قدرت بدنی ورزشکار برنامه تمرین خود را روی او پیاده کند. نه این که به خاطر ترس از آسیب‌دیدگی‌ اجازه زدن وزنه‌های سنگین به ورزشکار ندهد. این شیوه غلط است و انگیزه قهرمانی را در و‌ز‌نه‌بر‌د‌ار‌ از بین می‌برد.

این قهرمان پارالمپیک تصریح کرد: من اگر بخواهم مدال طلای لندن را در ریو تکرار کنم، باید چندین بار رکورد واقعی خود را در تمرینات تجربه کنم تا از نظر روانی و جسمانی مشکلی برای زدن رکورد بالای 250 کیلوگرم نداشته باشم.

وی در پاسخ به این پرسش که تصور می کنید در ریو عملکرد تیم ‌ملی و‌ز‌نه‌بر‌د‌ار‌ی نسبت به لندن چگونه باشد و آیا تصور می‌کنید در این دوره از بازیها نیز به چند مدال طلا دست پیدا کنیم؟ خاطر‌ نشان کرد: به جز سیامند رحمان که یکی از امیدهای کسب مدال طلا در این بازی‌ها است، تصور نمی‌کنم بقیه و‌ز‌نه‌بر‌د‌ار‌ان معلول بتوانند به راحتی موفق به کسب مدال طلا شوند.

فرزین همچنین با بیان این که پس از کسب سهمیه، هنوز حقوق پارالمپیکی خود را از کمیته ملی پارالمپیک دریافت نکردم، ا‌ضافه‌ کرد‌: از بهمن ماه سال 94 که موفق به کسب سهمیه ریو شدم، هنوز هیچ پولی نه به من بلکه به هیچ کدام از وزنه‌برداران به عنوان حقوق پارالمپیکی داده نشده است.

دارنده مدال طلای پارالمپیک لندن در پایان گفت: با وجود این که دارنده مدال طلای لندن و نقره پکن هستم و صندوق حمایت از قهرمانان مبلغ 900 هزار تومان به خاطر این دو عنوان به من پرداخت می‌کرد، نزدیک به پنج ماه است که صندوق این حقوق را قطع کرده و هیچ مبلغی در طی این مدت دریافت نکرده‌ام.

انتها‌ی‌ پیا‌م