به گزارش ارث، این تحقیق ظرفیت کاهش وزن در بزرگسالان زیر ۶۰ سال را در مقایسه با بزرگسالان بین ۶۰ تا ۷۸ سال که در همان بیمارستان برای درمان چاقی ثبت‌نام کرده بودند، مورد بررسی قرار داد.
این مطالعه که در بیمارستان‌های دانشگاه کاونتری و وارویک شایر (UHCW) انجام شد، نشان داد که تغییر سبک زندگی بدون توجه به سن در کاهش چاقی موثر است. این مداخله بر تغییرات مبتنی بر سبک زندگی متناسب با هر بیمار مانند تغییرات رژیم غذایی، حمایت روانی و تشویق فعالیت بدنی متمرکز بود. اکثر ۲۴۲ بیمار شرکت‌کننده در هنگام ثبت‌نام به شکل بیمارگونه‌ای چاق بودند.
هنگامی‌که نتایج تجزیه‌وتحلیل شد، مشخص شد این دو گروه ازنظر آماری در دستاوردهای کاهش وزن برابر بودند. شرکت‌کنندگان در سنین ۶۰ سال و بالاتر وزن بدن خود را به‌طور متوسط ۷.۳ درصد در مقایسه با کاهش وزن بدن ۶.۹ درصد در افراد زیر ۶۰ سال کاهش می‌دهند. به گفته متخصصان، بیش از ۵۰ مورد بیماری از عوارض چاقی وجود دارد، ازجمله دیابت، افسردگی، آرتروز و عوارض قلبی مانند فشارخون بالا که می‌توانند با کاهش وزن رفع شوند.
دکتر توماس باربر محقق ارشد این مطالعه بیان کرد: کاهش وزن در هر سنی مهم است اما با افزایش سن احتمال ابتلا به بیماری‌های مرتبط با چاقی بیشتر می‌شود. بسیاری از این موارد مشابه تاثیرات پیری هستند، بنابراین می‌توانید استدلال کنید که با افزایش سن، سودمندی کاهش وزن بیشتر می‌شود و موردی است که باید از آن استقبال کنیم.
وی ادامه داد: دلایلی وجود دارد که ممکن است افراد کاهش وزن را در افراد مسن نامحتمل بدانند، ازجمله دیدگاه "سن گرایانه " مبنی بر اینکه کاهش وزن مربوط به بزرگسالان مسن‌تر نیست. همچنین تصورات غلطی در مورد کاهش توانایی افراد مسن در کاهش وزن از طریق اصلاح رژیم غذایی و افزایش ورزش وجود دارد و یا بسیاری از افراد مسن ممکن است احساس کنند که خدمات مبتنی بر چاقی در بیمارستان برای آنان مناسب نیست.
دکتر باربر همچنین عنوان کرد: ارائه‌دهندگان خدمات و سیاست‌گذاران باید اهمیت کاهش وزن در افراد مسن مبتلا به چاقی را برای حفظ سلامتی و بهزیستی و تسهیل پیری سالم درک کنند. علاوه بر این، سن به‌خودی‌خود نباید در تصمیم‌گیری‌های بالینی در مورداجرای مدیریت شیوه زندگی در افراد مسن سهیم باشد.
وی افزود: سن نباید مانعی برای مدیریت سبک زندگی باشد. به‌جای ایجاد موانعی برای دسترسی افراد مسن به برنامه‌های کاهش وزن، باید به‌طور فعالانه این روند را تسهیل کنیم. در غیراین‌صورت، غفلت بیشتر و باورهای غلط سن‌گرایی جامعه را در معرض خطر قرار می‌دهد.
نتایج این مطالعه در نشریه Clinical Endocrinology منتشرشده است.
انتهای پیام