همزمان با شیوع ویروس کرونا، دست اندرکاران حوزه سلامت یکی از بهترین راه‌های حفظ سلامتی و قطع زنجیره انتقال این بیماری را در خانه ماندن اعلام کردند؛ یکی از قسمت‌های چالش‌برانگیز قرنطینه خانگی، موضوع آموزش‌ در مدارس و دانشگاه‌ها است که در همین راستا آموزش‌های مجازی برای دانشجویان و اساتید راه‌حلی بود تا فصل جدیدی از آموزش‌ را رقم بزند. اما این روش جدید آموزشی که به ناچار انتخاب شده، جدای از حفظ سلامت دانشجویان و اساتید و صرفه‌جویی در وقت که به عنوان بعد مثبت آن محسوب می‌شود، کاستی‌ها و نقاط ضعفی نیز دارد که به مرور آشکار شده است.

در بخش اول این گزارش، گفت‌وگوی ایسنا با تعدادی از دانشجویان در خصوص این نوع از آموزش را می‌خوانید.

زیرساخت‌های لازم برای برگزاری کلاس‌های مجازی وجود ندارد

نیما رهنما، دانشجوی رشته مهندسی مکانیک عنوان می‌کند: با توجه به شرایط به‌وجود آمده همزمان با شیوع ویروس کرونا، دانشگاه اعلام کرد برخی از کلاس‌ها به صورت مجازی برگزار می‌‍شود اما در ابتدا زیرساخت‌ها برای انجام این اقدام آماده نبود و تا پیش از عید عملاً کلاس‌های مجازی برگزار نشد، به جز دو یا سه جلسه که یکی از اساتید کلاس را به صورت آزمایشی برگزار کرد تا متوجه شوند امکان برگزاری کلاس‌های مجازی وجود دارد یا خیر و اینکه از چه روش‌هایی برای بهتر برگزار شدن آن استفاده کنند.

وی اضافه کرد: با توجه به تعطیلات عید این آموزش‌ها به تعویق افتاد و آن کلاس آزمایشی هم با کیفیت متوسط رو به پایین برگزار شد که البته مربوط به سرعت پایین اینترنت اساتید و دانشجویان بود. این امر باعث شد تا بعضی از دانشجویان نتوانند در این کلاس‌ها شرکت کنند اما پس از پایان تعطیلات نوروزی و با برنامه‌ریزی‌های انجام شده، اکنون اکثر کلاس‌ها به صورت آفلاین برگزار می‌شود. باوجود اینکه کلاس‌های آفلاین مشکلات برگزاری کلاس‌های آنلاین را ندارد، اما ارتباط بین دانشجو و استاد در لحظه امکان‌پذیر نیست و این از کیفیت آموزش می‌کاهد.

این دانشجوی مهندسی مکانیک تصریح می‌کند: یکی از مشکلات دیگر ما برگزاری کلاس‌های عملی و انجام پروژه‌های درسی است که در صورت برگزار نشدن، بسیاری از واحدهای دانشجویان حذف خواهد شد و تا کنون دانشگاه در این خصوص تعیین تکلیف نکرده است. از نظر آموزشی، مشکلات زیادی وجود دارد اما برای افرادی مانند من که به دانشگاه‌های دیگر شهرها رفت‌وآمد می‌کنند، آموزش مجازی یک مزیت به حساب می‌آید. اما یکی از نگرانی‌هایم نحوه برگزاری امتحانات پایان ترم با توجه به کاستی‌های آموزشی است. 

چیزی از توضیحات اساتید دستگیرمان نمی‌شود

سولماز حبیبی، دانشجوی رشته حسابداری در گفت وگو با ایسنا عنوان می‌کند: درسی به نام حسابداری دولتی در رشته حسابداری داریم که استاد تنها از روی کتاب می‌خواند و ما از توضیحات، هیچ چیزی دستگیرمان نمی‌شود. بسیاری از دانشجویان لپ‌تاپ یا گوشی هوشمند ندارند و از کلاس‌های درس عقب می‌افتند.

وی اضافه‌ می‌کند: با توجه به مشکلات پیش آمده، اساتید در کلاس‌های مجازی قصد دارند گذشته را جبران کنند و حجم درسی بسیار بالایی را می‌دهند و  این موضوع برای برخی از اساتید اهمیت ندارد که آیا دانشجو درس را متوجه می‌شود یا خیر. 

حبیبی تصریح می‌کند: اساتید برای دروس تخصصی و تحلیلی ویدئو ارسال نمی‌کنند که دانشجویان درس را بهتر متوجه شوند و تنها با عنوان چند مطلب، گمان می‌کنند که درس خود را به خوبی تدریس کرده‌اند، در حالی که دانشجویان اصلاً متوجه نمی‌شوند. البته اساتید هم حق دارند و باید حتماً نرم‌افزارهای پیشرفته‌ای داشته باشند تا بتوانند آمار و ارقام را تدریس کنند. به نظر من فضای مجازی تنها برای دروس تئوری کاربرد دارد و اصلاً برای دروس تخصصی و عملی معنایی نداشته و دانشجو را گمراه می‌کند.

تعرفه‌های بسته‌های اینترنتی بالا است 

ستایش شاکری، دانشجوی حقوق اظهار می‌کند: یکی از مشکلاتی که در کلاس‌های مجازی در زمان برگزاری داریم، سرعت پایین اینترنت است و به همین دلیل ارتباط چندین بار قطع و وصل می‌شود و در حین درس استاد صدای استاد را نخواهیم داشت. متأسفانه آن سرعتی را که باید برای شرکت در کلاس‌های مجازی را داشته باشیم در اختیارمان قرار نمی‌دهند و نمی‌توانیم به صورت آنلاین در کلاس‌ها شرکت کنیم.

وی اضافه می‌کند: تعرفه‌های بسته اینترنتی زیاد است و برای کلاس‌های مجازی هزینه زیادی صرف می‌شود، اگر طرح دانشجویی هم وجود داشته باشد، اطلاعی از آن ندارم که  بتوانیم استفاده کنیم. در فضای مجازی تعاملات اجتماعی بین استاد و دانشجو کاهش پیدا می‌کند. اما مزیتی که فضای مجازی دارد این است که در وقت صرفه‌جویی می‌شود و می‌توانم با آرامش و تمرکز بیشتری سر کلاس حاضر شوم. همچنین این امر باعث شده است تا درس‌ها را بهتر متوجه شوم و از این اتفاق خوشحال هستم.

عدم برگزاری به موقع کلاس‌های مجازی باعث دردسر دانشجویان می‌شود 

عاطفه اسماعیلی، دانشجوی رشته ادبیات در خصوص نحوه برگزاری کلاس‌های مجازی تصریح می‌کند: از زمانی که قرار شد کلاس‌های مجازی برگزار شود تنها یکی از اساتید این کار را انجام داد زیرا واحدهای من به گونه‌ای بود که فقط یکی از استادها به آموزش مجازی پرداخت و پس از گذشت چند هفته دیگر اساتید شروع به کار کردند. بسیاری از دانشجویان ازجمله من نگران این موضوع هستیم و خیلی دردسر دارد؛ چراکه اگر کلاس‌های مجازی به موقع برگزار می‌شد، برای ما دانشجویان بهتر بود. برگزاری کلاس‌های مجازی خیلی بهتر از برگزار نکردن آن‌هاست زیرا دانشجویانی که سال آخر هستند باید برای کنکور بخوانند و برایشان بهتر است. 

از هر نقطه‌ای می‌توان به راحتی از مطالب کلاس‌ها استفاده کرد

علی مالکی، دانشجوی رشته مهندسی عمران بیان می‌کند: آموزش‌های مجازی از کیفیت پایینی برخوردار هستند؛ به عنوان مثال برای دروس مهندسی که استاد باید جزئیات مسأله را بر روی تخته بنویسد یا به دانشجویان نشان دهد؛ عملاً در فضای مجازی امکان‌پذیر نیست و مشکلاتی را به وجود می‌آورد. همچنین با توجه به سرعت پایین اینترنت، قطع و وصل کلاس‌ها بالاست و اگر تمایل داشته باشیم که مطلبی را بیان کنیم به سختی می‌توان این کار را در فضای مجازی انجام داد.

وی اضافه می‌کند: یکی از مزیت‌های فضای مجازی این است که در منزل یا هرجای دیگر می‌توانیم به راحتی از مطالب آموزش مجازی استفاده کنیم و شاید بتوان جزء مزایای آموزش مجازی برشمرد. اما به طور کلی نشستن سر کلاس دانشجو را ترغیب به درس خواندن و گوش دادن می‌کند و باعث می‌شود که تمرکز داشته باشد اما در کلاس مجازی به نوعی حواس‌پرتی‌ها و بازیگوشی‌ها زیاد دیده می‌شود.

اساتید تلاش می‌کنند اما من برای یادگیری تنبلی می‌کنم

زهرا یوسفی، دانشجوی رشته آمار بیان می‌کند: در حقیقت من هیچ فعالیتی برای کارهای دانشگاه و درس نداشتم. در کلاس‌های مجازی شرکت کردم اما نه خیلی فهمیدم و نه تلاش کردم که بفهمم. اساتید برای تدریس تلاش می‌کنند اما من برای یادگیری تنبلی می‌کنم.

دانشجویان در آموزش‌های مجازی تمرکزشان را از دست می‌دهند

علیرضا خدابنده، دانشجوی رشته الهیات تصریح می‌کند: یکی از مشکلاتی که در فضای مجازی وجود دارد، سرعت پایین اینترنت است و اساتید این آمادگی را برای برگزاری کلاس‌های آنلاین ندارند. در یکی از واحدهای درسی، استاد چند نرم‌افزار مختلف را در گروه‌هایی گذاشته و باعث گمراهی دانشجویان شده است؛ چراکه نمی‌دانیم باید دقیقاً از کدام نرم‌افزار استفاده کنیم و به نظر من نرم‌افزار Adobe connect  تا کنون بسیار خوب بوده است. هنگامی که استاد در فضای آموزش قرار می‌گیرد خیلی سخت می‌شود که بعضی از درس‌ها را آموزش دهد و این امر باعث می‌شود که دانشجویان متوجه نشوند و بر درس تمرکز نداشته باشند. 

تغییر شیوه تدریس استاد در آموزش مجازی بازدهی دانشجویان را بالاتر می‌برد

منا خامسی، دانشجوی رشته شهرسازی بیان می‌کند: به شخصه ۱۵ واحد درسی دارم که ۶ واحد پایان‌نامه، پنج واحد کارگاه و چهار واحد هم درس‌های دیگر است. یکی از مهمترین و اساسی‌ترین درس‌هایم، کارگاه و طرح‌های شهرسازی است که اگر بخواهیم در آینده شاغل شویم، اساس کار شهرسازی طرح پنج است که اهمیت زیادی دارد.

وی اضافه می‌کند: طرح شهرسازی به این صورت است که یک منطقه را به ما اعلام می‌کنند و ما باید روی آن کار کنیم. امکان برگزاری این درس به صورت مجازی وجود ندارد؛ چراکه درس تئوری نیست. این درس به گونه‌ای است که باید عملی کار کنیم و افراد باید در کنار هم این کار را انجام دهند. با عده‌ای از دانشجویان هم با رئیس دانشکده  صحبت کردیم که این درس را به ترم مهر موکول کنند اما قبول نکردند. استاد برای درس عملی نزدیک به پنج ساعت برای دانشجویان درس می‌دهد و در هفته نزدیک ۱۰ ساعت این کلاس را داریم که هر بار هم از ساعت و عملکرد کلاس کاسته می‌شود.

وی بیان می‌کند: شهریه این درس ۶۵۰  تومان است و نیمی از کلاس به همین شکل برگزار می‌شود و کارهای عملی که باید انجام می‌دادیم را باید به صورت حضوری به استاد تحویل دهیم. کلاس‌های مجازی برای درس‌های عملی بازدهی ندارد و بعضی از دانشجویان تنها حضور خود را اعلام می‌کنند و مشغول کارهای دیگر خود می‌شوند. در یکی از دروس دو واحدی، استاد شیوه تدریس خود را در فضای آموزشی تغییر داده و بازدهی خوبی هم داشته است. فضای مجازی برای درس‌های عملی، تنها برای اساتیدی مفید است که نحوه استفاده از نرم‌افزارهای مختلف را یاد دارند.

این دانشجوی رشته شهرسازی خاطرنشان می‌کند: شهریه کلاس‌های عملی بالاست و ما شهریه آن‌ها را پرداخت می‌کنیم و دانشگاه از تعداد کلاس‌های عملی کم می‌کند اما دانشجویان به مشکل برمی‌خورند و باید بار دیگر برای همان درس شهریه بدهند. هزینه بسته‌های اینترنت هم یکی دیگر ازمشکلات است که میانگین کلاس‌ها از ۳۰۰ تا ۵۰۰ مگ هر جلسه برای دانشجویان هزینه دارد.

خامسی می‌گوید: بعضی از اساتید هم هستند که تنها از روی ویکی‌پدیا تدریس می‌کنند و یک کلاس ۹۰ دقیقه را به ۲۰ دقیقه تبدیل می‌کنند و اصلاً اهمیتی به دانشجویان خود نمی‌دهند. بعضی از اساتید فایل کلاس درس را در آن نرم‌افزار قرار می‌دهند اما نمی‌توان آن را  دانلود کرد و باید دوباره آن ۵۰۰ مگ که برای کلاس هزینه کردیم را تنها برای اینکه می‌خواهیم بخشی از صحبت‌ها را گوش کنیم دانلود کنیم.

دانشجویان رشته‌های تربیت بدنی از دروس عملی خود عقب افتاده‌اند

الهام موسوی،دانشجوی رشته علوم ورزشی خاطرنشان می‌کند: بیشتر درس‌های دانشجویان رشته تربیت بدنی عملی است و کلاس‌های آنلاین تنها برای درس‌های تئوری است و با توجه به این شرایط ما از درس‌های عملی خود عقب افتاده‌ایم.

وی می‌گوید: استاد باید برای درس حرکت‌شناسی و آناتومی به صورت عملی تدریس کند اما استادانی هستند که پاوری را در صفحه کلاس آپلود می‌کنند که هیچ محتوایی ندارد. استاد باید مواردی را به صورت عملی نشان دهد که واقعا سخت است و مجبور می‌شود از قسمت‌هایی از درس صرف نظر کند.

موسوی بیان می‌کند: حضور و غیاب نباید برای دانشجویان اجباری باشد؛ چراکه بعضی از دانشجویان در روستا زندگی می‌کنند و می‌گویند که ما اینترنت در دسترس نداریم یا اینکه دائماً قطع و وصل می‌شود. کلاس‌های درس کسل‌کننده است و سکوتی که در کلاس حضوری وجود داشت، اکنون در خانه نیست و به نوعی دانشجو نسبت به درس توجه و تمرکز کمتری دارد و ممکن است منجر به مشروط شدن وی شود. تنها مزیت کلاس‌های آنلاین صرفه‌جویی در وقت است و مسافتی است که از مشهد به بیرجند طی می‌کردم.

انتهای پیام