به گزارش ایسنا، جعفر طهماسبی از جمله رزمندگان و تخریب‌چیان لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع) است، او در خاطره‌ای درباره زمستان سال ۶۴ روایت می‌کند: زمستان بود و تقریباً اکثر روزها باران می‌بارید و شب‌ها هوا بسیار سرد می‌شد. روی چادرها را با پلاستیک پوشانده بودیم و بعضی بچه‌ها هم خار و خاشاک بیابان را برای استتار روی چادرها ریخته بودند، تقریباً همه با چکمه در مقر راه می‌رفتند.
در مقر «ام‌النوشه» یک حمام صحرایی داشتیم که پنج تا دوش داشت، مسئولیت آنها با شهید سلطانعلی و معصومی بود. فرمانده ما شهید حاج عبدالله اصرار داشت که حتماً قبل از نماز صبح حمام گرم باشد برای آنها که نیاز به آب پیدا می‌کنند. چون شهید حاج عبدالله همزمان مسؤلیت مهندسی و تخریب را با هم داشت بچه‌های مهندسی هم در کنار مقر تخریب چادرهایشان را علم کرده بودند و روزهای خوبی با این عزیزان داشتیم.
مسؤولیت آموزش و تمرین بچه‌های تخریب در آب با شهید زینال حسینی و شهید اربابیان بود. تقریباً اکثر شب‌ها رزم شبانه داشتیم. آموزش‌های مختلفی بچه‌ها داشتند. جمع ۱۰۰ و چند نفری گردان ما همه مشغول بودند. مقر ما در کنار کارون برای خودش اسکله داشت. با نصب یک «پل خیبری» کنار کارون فضایی مهیا شده بود که بچه‌های تخریب کار غواصی در آب را به سهولت بیشتری انجام دهند. چندین تیم از رزمنده‌های تخریب، برداشت موانع در آب را تمرین می‌کردند.
با راهنمایی شهید سید اسماعیل موسوی و کمک بچه‌های مهندسی هشت پرهایی (خورشیدی) درست کرده بودند و با مواد منفجره آنها را منهدم می‌کردند. این کار تمرینی برای مواجهه غواصان تخریبچی با موانع هشت پر در ساحل جزیره «ام الرصاص» بود. بچه‌های تخریب برای منهدم کردن هشت پرها در حداقل زمان نوارهایی انفجاری ابتکاری درست کرده بودند. داخل این نوارها خرج انفجاری «C۴» (سی ۴) بود که دور نقطه اتصال جوش‌ها محکم می‌کردند و با چاشنی انفجاری و فتیله باروتی و آتش زنه (دستگاهی برای روشن کردن فتیله باروتی در آب) آن را منفجر می‌کردند.
با نظر بچه‌هایی که موانع دشمن رو در آن سوی اروند شناسایی کرده بودند میدان موانعی شبیه آنچه در شناسایی‌ها دیده بودند در ساحل کارون احداث شده بود و غواصان اطلاعات عملیات و تخریب و سایر غواصان لشکر ۱۰ سیدالشهداء (ع) در آن موانع تمرین عبور از موانع رو انجام می‌دادند و تقریباً هرشب این مانور انجام می‌شد.
انتهای پیام