این نویسنده و ویراستار در گفت‌وگو با ایسنا، درباره آسیب‌های فضای مجازی به زبان فارسی اظهار کرد: آن‌چه برای زبان هشداردهنده است، اتفاقا فضای غیرمجازی است یعنی تلویزیون، رادیو و مطبوعات؛ در حال حاضر این‌ها بیشترین لطمه را به زبان فارسی می‌زنند.
او در ادامه تاکید کرد: غلط‌نویسی‌هایی که از طریق فضای مجازی رایج شده تقریبا هیچ آسیبی به زبان فارسی نمی‌زنند و تاثیر کوتاه‌مدتی دارند. زبان به هر حال یک موجود زنده و پویاست و درباره خودش تصمیم می‌گیرد و خیلی غنی‌تر و قوی‌تر از این است که فضای مجازی بتواند به آن آسیب بزند؛ برای این‌که یک کاربر فضای مجازی مطمئن است نوشته‌ها و خوانده‌هایی که در آن فضا دارد ملاک و معیار نیستند.
حسینی متذکر شد: اما گاهی برای بیشتر افراد جامعه این سوءتفاهم وجود دارد که تلویزیون، رادیو و مطبوعات منبع رسمی هستند و آن‌چه می‌نویسند به لحاظ صرف و نحو درست است و برای همین ممکن است که مردم را دچار خطا کند، کمااین‌که دچار خطا هم کرده است.
این داستان‌نویس سپس با اشاره به رعایت نکردن مرتبه زبانی توسط رادیو بیان کرد: رادیو یک کار عجیب و غریب می‌کند و آن هم رعایت نکردن مرتبه زبانی است. رادیو را که باز می‌کنید فکر می‌کنید در محله جاهل‌ها به سر می‌برید؛ لحنی که با مخاطبان میلیونی خود حرف می‌زنند و تصور می‌کنند که صمیمیت است. اما این‌طور نیست و مرتبه زبانی جامعه را تغییر می‌دهند و این مرتبه، به مرتبه معیار تبدیل می‌شود. این‌ها زبان رسمی و معیار جامعه نیستند.
او افزود: تلویزیون هم که فاجعه است؛ خصوصا در برنامه‌هایی که رسمی است و مجری‌ها از روی یک متن می‌خوانند که پر از غلط‌های عجیب و غریب است. حتی امکان ندارد همان مجری را اگر بیرون با کلاشینکف هم تهدید کنید بگوید «بدین‌وسیله خریداری گردید» یا «می‌باشد». فضای مجازی تاثیری در ترویج غلط‌نویسی‌ها و آسیب رسیدن به زبان ندارد و دوره‌ای کوتاه‌مدت است که لطمه‌ای نخواهد زد؛ بلکه این مراکز رسمی و رسانه‌های رسمی هستند که باعث آلودگی زبان فارسی شده‌اند.
مدیر تحریریه نشر ثالث در ادامه با اشاره به اهمیت ویراستاران در کاهش غلط‌نویسی‌های کتاب‌هایی که منتشر می‌شوند، گفت: ناشران اگر می‌خواهند جدی گرفته شوند و مخاطب داشته باشند باید ویراستاران را جدی بگیرند. در حال حاضر، مخاطبان کتاب‌های ناشرانی را می‌خوانند که دارند تلاش می‌کنند نثر کم‌غلطتری را به مخاطبان عرضه کنند. ویراستاران هم در بخشی از آن‌چه دارد منتشر می‌شود موثر هستند و همین‌هاست که باعث می‌شود متوجه تفاوت نشرها بشویم.
محمد حسینی با بیان این‌که فرهنگستان زبان و ادب فارسی هم یک اداره همانند اداره‌های دیگر کشور است، اظهار کرد: من می‌دانم که نه همه اما برخی از دوستانی که در فرهنگستان زبان و ادب فارسی هستند، شایستگی حضور در آن‌جا را دارند و زحمت لازم را می‌کشند اما قدرت اجرایی ندارند. مثلا اگر مجری یک برنامه چیزی را غلط می‌گوید فرهنگستان چه قدرت اجرایی‌ای دارد تا بتواند منع یا اصلاحی انجام دهد؟
او در پایان گفت: عناصر مختلفی بر زبان تاثیر می‌گذارند و جایی مثل فرهنگستان با تعداد محدودی عضو و کارمند زورش به هزاران هزار رسانه نمی‌رسد. این کار یک عزم ملی می‌خواهد تا اول بخواهیم و بعد بدانیم که از کجا باید کار را شروع کنیم. تلویزیون ما به جای این‌که تمرکزش را روی ظواهر مجری‌ها یا این‌که کدام صحنه باید حذف بشود یا نشود بگذارد باید تک تک مجری‌هایش را پرورش بدهد و آن‌ها را وادار به مطالعه و آموختن کند و کسانی را به کار بگیرد که اقلا زبان فارسی را بلد هستند.
انتهای پیام