مرتضی اسدی مرام کارگردان تئاتر در گفت‌وگویی با ایسنا با تاکید بر اینکه "استان کرمانشاه در حوزه تئاتر عروسکی رشد زیادی نداشته است" گفت: در این استان جریان تئاتر عروسکی وجود ندارد. گاهی چراغ و یا جرقه‌هایی به وجود می‌آید اما هیچ‌کدام به جریانی تبدیل نمی‌شود و عملا در این استان گروه تخصصی که در زمینه تئاتر عروسکی فعالیتی داشته باشد، نداریم.
او ادامه داد: این جریان‌ساز نشدن تئاتر عروسکی دلایلی دارد که از جمله آن می‌توان به نبود سالن تخصصی و آموزش درست اشاره کرد. تئاتر عروسکی به یک سالن تخصصی برای اجرا نیز نیاز دارد تا بتوان به صورت مداوم در آن به این هنر پرداخت. با این حال اکنون گروه‌هایی در کانون پرورش فکری فعالیت می‌کنند اما آنها هم جریان‌ساز نیستند.
اسدی مرام با اشاره به اینکه "حمایت‌های مالی محدودی به گروه‌های تئاتری این استان تعلق می‌گیرد" گفت: با وجود این حمایت‌ها تا زمانی که جریانی وجود نداشته باشد، هنرمند تخصصی‌ای در این حوزه فعالیت نکند و آموزشی در این حوزه انجام نشود، اتفاقات شکل گرفته در حوزه تئاتر عروسکی این استان محدود به آثاری می‌شود که به بهانه جشنواره‌ها تولید می‌شوند. شاید بتوانیم به این نتیجه برسیم که اگر جشنواره عروسکی نبود و در عین حال حمایت‌های مالی‌ای که دبیرخانه جشنواره برای تولید آثار عروسکی انجام می‌دهد، وجود نداشت، عملا تولیدات عروسکی بسیار کم می‌شد.
این هنرمند کرمانشاهی با بیان اینکه "این سبک هنری به سبب هزینه‌بر بودن آن به حمایت بیشتری نیاز دارد" افزود: برای داشتن پیشرفت و رشد در این حوزه علاوه بر حمایت‌های مالی نیاز به آموزش تخصصی برای تربیت هنرمندان نیز داریم. منظور این است که باید تمام عواملی که برای اجرای یک تئاتر عروسکی نیاز است وجود داشته باشند. به طور مثال ما در استان کرمانشاه یک عروسک ساز نداریم، البته چند نفر هستند اما چون کارمند کانون پرورش فکری‌اند، با بیرون کار نمی‌کنند و عملا اگر کسی بخواهد کار عروسکی انجام بدهد باید سفارش عروسکهایش را به عروسک‌سازانی که در تهران فعالیت می‌کنند، بدهد و این به معنای وارد شدن هزینه‌ای چند برابری به هنرمند است.
او در ادامه گفت: دنیای تئاتر عروسکی بسیار وسیع و پیچیده است و بخشی از آن هم به تکنولوژی مرتبط شده، بنابر این به روز بودن لزوم ماندن در این حوزه است. کرمانشاه از جهت داشتن تعداد سالن پتانسیل بالایی دارد. ما در شهر کرمانشاه یک مجموعه تئاتر شهر داریم که در آن پلاتو تخصصی تئاتر وجود دارد. یک تئاتر قاب صحنه‌ای هم داریم اما برای تئاتر عروسکی هیچ ظرفیتی نداریم. با این حال امکاناتی هست که بشود زیرساخت‌های آن را ایجاد کرد زیرا هم وزارت ارشاد و هم کانون پرورش توانایی انجام آن را دارند.
این کارگردان همچنین گفت: کرمانشاه سالن خصوصی ندارد و این نشان می‌دهد که جریان تئاتر ما پول ساز نیست که بتواند در سالن‌های خصوصی نمایشی را به اجرا ببرند و بازگشت سرمایه ندارد زیرا که این نمایش بسیار پرهزینه است و البته که کرمانشاه هم به لحاظ شرایط اقتصادی وضعیت خوبی ندارد.
اسدی مرام که در حال تمرین نمایشی عروسکی به سبک «میکرو تئاتر» است و آن را برای جشنواره تئاتر عروسکی آماده می‌کند درباره داستان این نمایش اظهار کرد: «سپاسنامه هانیه و چند روایت متقاطع» داستان دختری به نام «هانیه» است که در زمان زلزله کرمانشاه از خانه خارج می‌شود، بعد یادش می‌افتد خواهر کوچکش در خانه جا مانده؛ به همین دلیل دوباره به خانه برمی‌گردد تا او را نجات دهد اما در همان زمان در خانه تیرآهنی به کمر او برخورد می‌کند و او فلج می‌شود. در کنار طرح این داستان ما چند روایت دیگر هم از این اتفاق بیان می‌کنیم که هر کدام به نوعی سپاسنامه‌ای است برای کسانی که بعد از وقوع این زلزله به مردم این استان مخصوصا سرپل ذهاب کمک کردند و نگذاشتند فاجعه انسانی عظیمی رخ بدهد. بیشتر داستان‌هایی که در این نمایش وجود دارد مستند است و مقداری هم داستان‌سازی شده است، در واقع هفت روایت متقاطع از کسانی که به نحوی درگیر این زلزله شده‌اند به نمایش درمی‌آید.
وی با اشاره به شیوه اجرای این نمایشنامه، توضیح داد: ما در این نمایش از تکنیک "میکرو تئاتر" استفاده کرده‌ایم. در این تکنیک همه صحنه‌ها در اندازه بسیار کوچک ساخته شده است که با آمدن یک دوربین در فضاهای مختلف و سپس نمایش آن بر روی یک پرده، در اندازه بزرگی دیده می‌شود. پیش از این هم چند نمایش در تهران به این شیوه اجرا شده اما به نظر می‌رسد اولین بار است که در شهرستان‌ها اجرا می‌شود.
این کارگردان کرمانشاهی در پایان صحبت‌های خود به زلزله کرمانشاه و کمک‌های گروه‌های تئاتری به بچه‌های زلزله‌زده این منطقه اشاره کرد و گفت: در زمان زلزله کرمانشاه و سرپل ذهاب خیلی از گروه‌های تئاتری از نقاط مختلف ایران به این مناطق آمدند. تعدادی از آنان به صورت خودجوش آمده بودند و تعدادی هم از طرف وزارت ارشاد و حوزه هنری استان‌های مختلف فرستاده شده بودند و برای بچه‌ها نمایش‌هایی اجرا کردند تا آنان را شاد کنند. از عروسک‌های غول پیکر تا خیمه شب بازی و عروسک‌های نخی در این مدت به این منطقه آمدند.
اسدی مرام همچنین بیان کرد: بچه‌های اینجا هنوز خانه ندارند و در چادر یا کانکس زندگی می‌کنند. تلویزیون هم ندارند زیرا برق آنقدری نیست که بتوان تلویزیون روشن کرد بنابراین امروز آن مقطعی است که بچه‌های تئاتر می‌توانند با حضورشان در این محل وظیفه اجتماعی‌شان را انجام دهند و به بچه‌های سرپل ذهاب کمک کنند. البته سالن نمایشی که در سرپل ذهاب است بعد از زلزله ایمنی لازم را برای اجرا ندارد و به بازسازی نیاز دارد.
انتهای پیام