رییس انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس معتقد است، اگر برنامه‌ی درستی برای گردآوری و سامان‌دهی عکس‌های جنگ نباشد، این آثار ارزشمند در معرض از بین رفتن و فرسایش قرار می‌گیرند.
سیدعباس میرهاشمی در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا در آستانه‌ی سالروز آزادسازی خرمشهر، درباره‌ی عکس‌های جنگ و لزوم گردآوری آن‌ها، اظهار کرد: درباره‌ی دوران جنگ و دفاع مقدس آثار بسیار زیادی تولید شده که بخشی از آن به رشته عکاسی مربوط است. عکاسان از فعال‌ترین قشرها در دوران جنگ بودند. بیش از یک‌میلیون فریم عکس از دوران جنگ در آرشیو انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس وجود دارد که تعدادی از آن‌ها به آزادسازی خرمشهر اختصاص دارند. بیش از 350 عکاس، آثارشان را در این انجمن گردآوری کرده‌اند که بخش قابل توجهی از آن‌ها به دوران مقاومت و آزادسازی خرمشهر مربوط است.
او ادامه داد: جنگ‌ها به‌دلیل ویژگی‌های خود یکی از مهم‌ترین وقایع تاریخ کشورها هستند و امروز آثار باقی‌مانده از آن‌ها را در کشور و دیگر نقاط دنیا می‌بینیم. جنگ تحمیلی عراق علیه ایران یکی از مقاطع مهم تاریخ معاصر کشور است که روزبه‌روز بر اهمیت و ارزش آن افزوده می‌شود. عکس نیز یکی از مهم‌ترین اسنادی است که در این سال‌ها مورد توجه قرار گرفته و می‌تواند بسیاری از ناگفته‌های آن دوران را بیان کند.
میرهاشمی درباره‌ی عکاسان جنگ و فعالیت گروه‌های مختلف مردم در ثبت وقایع آن دوره، گفت: در تعریفی که انجمن از عکاسان داشته، سه گروه از آن‌ها از وقایع جنگ عکس گرفته‌اند. گروه اول کسانی که قبل از جنگ و در دوران انقلاب نیز به عکاسی مشغول بودند و پس از شروع جنگ به‌صورت حرفه‌ای وارد عرصه شدند و از مقاطع مختلف دفاع مقدس عکس گرفتند. تعداد دیگری از عکاسان بودند که همزمان با شروع جنگ براساس نیازی که احساس می‌شد شروع به عکاسی کردند. این عکاسان معمولا در کنار وظایف دیگری که در یگان‌ها داشتند دوربین به دست گرفتند و از وقایع جنگ عکاسی کردند. دسته سوم کسانی بودند که عکاسی، حرفه اصلی آن‌ها نبود و با دوربین‌های خانگی تصاویری را از سال‌های جنگ ایران و عراق به ثبت رساندند.
رییس انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس ادامه داد: آنچه در وهله نخست برای انجمن اهمیت دارد، سامان‌دهی آثار عکاسان حرفه‌ای است؛ آثاری که به نظر می‌رسد آورده مناسب‌تری دارند. همچنین تعدادی از عکس‌های آن دوران مربوط به کسانی است که رابطه صمیمانه با رزمندگان داشتند و می‌توانستند خیلی راحت حالات طبیعی آن‌ها را با دوربین ثبت کنند. انجمن تاکنون درباره جمع‌آوری و سامان‌دهی عکس‌های این دو گروه فعالیت‌هایی کرده است.
میرهاشمی به لزوم وجود یک برنامه‌ریزی منطقی برای حفظ عکس‌های جنگ اشاره و اظهار کرد: باید بپذیریم که از زمان انقلاب و جنگ، آثار کمی برای انتشار و نمایش منتشر شده است. شاید فقط چند اثر مشخص در این زمینه، بخصوص درباره‌ی خرمشهر وجود داشته باشد. باید این اتفاق به‌صورت منطقی در دستور کار قرار بگیرد، چون به نظر می‌رسد عکس‌های آن دوره در معرض از بین رفتن و فرسایش هستند و اگر در گردآوری و سامان‌دهی آن‌ها دقت نشود ممکن است این آثار ارزشمند از بین بروند.
این عکاس افزود: انجمن در نخستین گام پیش از آن‌که به‌دنبال تولید باشد به‌دنبال جمع‌آوری عکس‌های پراکنده از دوران جنگ و انقلاب است. البته انتشار کتاب و برگزاری نمایشگاه هم به‌عنوان فعالیت‌های تکمیلی در کنار این وظیفه‌ی اصلی مورد توجه قرار می‌گیرد.
میرهاشمی در بخش دیگری از سخنانش به اعتماد عکاسان در ارتباط با انجمن اشاره کرد و گفت: هیئت موسس انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس از عکاسانی هستند که سابقه فعالیت در جنگ را دارند و با بدنه عکاسی مرتبط هستند. آن‌ها به‌واسطه ارتباطات و رفاقت‌هایی که با بیشتر عکاسان آن دوران دارند درصدد هستند که عکس‌های آن دوره را جمع‌آوری کنند و در اختیار انجمن قرار دهند. خوشبختانه در طول مدتی که انجمن فعالیت خود را آغاز کرده، یکی از برکت‌هایی که می‌توان به آن بالید، اعتماد و رفاقت بین انجمن و عکاسان جنگ و انقلاب است.
او ادامه داد: مسیرهای دیگری برای در دسترس قرار دادن آثار کمتر دیده‌شده از دوران انقلاب و دفاع مقدس در انجمن تعریف شده است. یکی از این مسیرها انتشار کتاب استان‌ها در حوزه دفاع مقدس است، تا کنون کتاب‌های اصفهان و همدان منتشر شده و ماکت کتاب‌های آذربایجان و کرمانشاه آماده انتشار است و برای مرور نهایی به استان‌ها ارسال شده است.
رییس انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس اضافه کرد: امیدوارم آثار دفاع مقدس فقط در مناسبت‌ها مورد توجه نباشد و رسانه‌ها و سازمان‌های مرتبط با این حوزه به انجمن به‌عنوان نهادی با توان محدود کمک کنند تا عکس‌های آن دوره به بهترین شکل جمع‌آوری و سامان‌دهی شود. این آثار حتی اگر در بهترین شرایط هم نگهداری شده باشند، عمر خودشان را دارند. با این حال بخشی از آن‌ها در محیط‌هایی نگهداری شده‌اند که استانداردهای لازم را ندارند. بنابراین ما به یک شتاب منطقی و اصولی بر پایه علم نیاز داریم تا بتوانیم این آثار را به‌درستی و بهترین شکل به‌عنوان یک گنجینه ارزشمند جمع‌آوری و نگهداری کنیم.
انتهای پیام