یک متخصص روان‌پزشک گفت: افسردگی در جامعه ما ریشه برونزا دارد.
سیدرضا حسینی در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس سلامت خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - منطقه زنجان، اظهار کرد: هر ساله 10 اکتبر را به صورت نمادین به عنوان روز جهانی بهداشت روان تعیین میکنند، اما باید این نکته را مدنظر داشته باشیم که مراقبتهای بهداشت روان، تنها مختص به یک روز نیست، بلکه باید همه ایام سال به این نکته توجه کرد، چرا که هدف از بهداشت روان این است که فرد احساس شادابی و لذت از زندگی خود داشته باشد.
وی با اشاره به وضعیت پذیرش بیماریهای روانی در جامعه، افزود: خوشبختانه این موضوع نسبت به سالهای قبل بهتر شده و خانوادهها بیشتر به مسایل بهداشت روان میپردازند. البته هنوز به سطحی نرسیده است که شرایط را مطلوب بدانیم و آمار بیماریهای روانی رو به کاهش باشد.
حسینی تصریح کرد: روان هم مانند سایر اعضا، عضوی از بدن است که حتی ممکن است وجود نداشته باشد؛ یعنی فرد زنده است ولی زندگی نباتی دارد، به همین جهت به همان اندازه که سایر اعضا با روح در ارتباطند، روان نیز با روح آدمی در ارتباط است. در همین راستا توجه به بهداشت روان از اهمیت بالایی برخوردار است. در حقیقت سالم بودن به معنای این است که فرد بهترین کارآیی را داشته و از زندگی خود رضایت‌مند باشد.
این متخصص روان‌پزشکی تاکید کرد: بهداشت روان در دو حوزه فردی و اجتماعی خود را نشان میدهد. در حوزه فردی، افراد باید مهارت‌های ده‌گانه زندگی را به خوبی یاد گیرند تا بتوانند با مشکلات پیش رو در زندگی برخورد کنند. بخشی از این مهارتها توسط خانوادهها، همسن و سالان در مدارس و بخشی هم با کسب تجربه شخصی حاصل می‌شود، چرا که اگر این مهارتها را یاد نگرفته باشند، نمیتوانند مشکلات خود را مدیریت کنند و در نتیجه احساس سرخوردگی در این افراد نمایان می‌شود.
حسینی یادآور شد: در حوزه اجتماعی هر کسی به عنوان یک فرد مستقل باید بتواند این مهارتها را به نسل بعد منتقل کند که در این راستا نقش معلمان در آموزش و پرورش و والدین غیرقابل انکار است تا ما نحوه تفکر، مهارت گوش دادن فعال و ... را یاد بگیریم. در حقیقت این مهارت‌های زندگی باید در همه ایام سال در زندگیها جاری باشد و به یک روز اکتفا نشود.
وی ادامه داد: همچنین پدر و مادرها در کنار وظایف ذاتی خود نباید وظایف انسانی که در حوزه تربیت فرزندان دارند را فراموش کنند. در ضمن سیاستگذاریهای کلان کشور باید به سمتی رود که از بیماران روانی در جامعه انگزدایی شود، چرا که بیماری روانی ممکن است به سراغ هر کسی بیاید. به همین جهت ما باید کمک کنیم بیماران خوب شوند تا در جامعهای شاد، افراد با شادابی زندگی کنند که یکی از ضرورت‌ها در این زمینه، از بین بردن فردینگری مطلق است.
انتهای پیام