یکی از پلیدترین صفاتی که در قرآن از آن به صراحت یا به صورت مفهومی یاد شده و مورد سرزنش قرار گرفته، لجاجت و اصرار ورزیدن بر سخنان و عقاید باطل است که، منجر به تکذیب انبیاء، آیات الهی و حتّی قتل انبیای الهی می‌شود.

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، لجاجت در اصطلاح، به اصرار ورزیدن در کاری همراه با عناد که، از انجام آن نهی شده، گفته می‌شود.

پیامبر خدا(ص) درباره آغاز و فرجام لجاجت می‌فرمایند: "بپرهیز از لجاجت؛ زیرا که آغاز آن نادانی و فرجامش پشیمانی است1".

امام علی(ع) نیز فرمودند: "لجاجت، اندیشه را می‏‌بَرد2".

ایشان همچنین می‌فرمایند: "لجاجت، جنگ‌ها به بار می‏‌آورد و دل‏‌ها را کینه‏‌ور می‏‌سازد3".

یکی از پیامدهای لجاجت فرو رفتن در گناهان است که علت اصلی آن همان حق گریزی است به طوری که انسان لجوج را غرق در گناه کرده و در باتلاق انبوهی از گناهان فرو می‌برد. خداوند متعال در این باره چنین می‌فرمایند: "و هنگامی که به آنها گفته شود: «از خدا بترسید!» (لجاجت آنان بیشتر می‏‌شود)، و آن‌ها را به گناه می‏‌کشاند...4".

در حقیقت این آیه به یکی از صفات زشت منافقان اشاره کرده که، آنها بر اثر تعصب و لجاجت در برابر هیچ حقیقتی، تسلیم نمی‏‌شوند و همین لجاجت، آنها را به بدترین گناهان می‏‌کشاند5".

منابع روایات:

1- تحف‌العقول: 14 منتخب میزان‌الحکمة: 500

2- نهج‌البلاغة: الحکمة 179 منتخب میزان‌الحکمة: 502

3- غررالحکم: 1718 منتخب میزان‌الحکمة: 502

4- بقره/سوره۲، آیه۲۰۶.

5- تفسیر نمونه، ج‌۲، ص۷۵.

انتهای پیام