برخی از واژگان در احکام و ادبیات دینی ما هستند که شاید بدلیل آنکه در سطح جامعه عمدا و یا سهوا بد مطرح شده‌اند ممکن است طرح مجدد آنها آنچنان از تاثیرگذاری بالایی برخوردار نباشند.
از جمله این موارد می‌توان واژه "اسراف" را نام برد چیزی که شاید اگر از امروز زندگی ما حذف شود زندگی‌ها خیلی ساده‌تر و مشکلات بسیار کمتر و آدم‌ها با هم صمیمی‌تر شوند...
به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، "اسراف" زیاده روی در هر چیزی را شامل می‌شود که بخشی از معنای گسترده آن در آیات و روایات دینی به معنای هدر رفتن و خروج نحوه مصرف دارایی‌های آدمی از مسیر درست خداپسندانه آن است، حال از عمرش گرفته تا دیگر دارایی‌هایش...
در ادامه نکاتی پیرامون مضرات اسراف می‌آید:
امام صادق(ع):
"اموال، ودیعه و امانت الهی در دست انسان است و مصرف آنها باید دور از اسراف باشد."
"کسی که رزق یک روز خود را داشته باشد، ولی قانع نباشد و از مردم سوال و تکدی کند، از مسرفان است."
اسراف در غذا و پرخوری، منشأ بسیاری از بیماری‌های جسمی و روحی و همچنین مایه‌ی سنگدلی و محروم شدن از چشیدن مزه‌ی عبادت است، چنانکه پیامبر(ص) فرمودند:
«المعدة بیت کل داء»
"معده، کانون هر بیماری است."
پزشکی مسیحی پس از شنیدن این حدیث به مسلمانان گفت:
"تمام علم طب، در این سخن پیامبر شما نهفته است."
امام صادق(ع):
"آنچه باعث از بین رفتن مال و زیان رساندن به بدن باشد، اسراف است."
و در روایتی دیگر می‌خوانیم:
"آن چه در راه خدا مصرف می‌شود هرچند بسیار زیاد باشد، اسراف نیست و آن چه در راه معصیت خدا استفاده شود، هرچند اندک باشد، اسراف است."
منابع:
کتاب دقایقی با قرآن، تالیف حجت‌الاسلام والمسلمین محسن قرائتی، ناشر: مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، نوبت چاپ پانزدهم زمستان سال 1390
انتهای پیام