قصه‌گوها از قصه‌گویی گفتند و تأکید کردند که با گفتن و شنیدن قصه زنده می‌مانیم.
به گزارش خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، عسگر جعفری پاشالو، قصه‌گوی راه‌یافته به مرحله‌ی نهایی شانزدهمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی، معتقد است: زبان و ادبیات همواره با تغییر و تحول روبه‌روست، حکایاتی که از گذشته به ما رسیده، به نسبت برای ذهن مخاطب‌ها سنگین است، از طرفی نمی‌توان از مطالب نغز، پر از پند و حکمت گذشتگان چشم‌پوشی کرد، بنابراین باید از علم بازنویسی و بازآفرینی در این زمینه بهره ببریم.
جعفری قصه‌گویی را عاملی برای نزدیک ملت‌ها می‌داند و می‌گوید: قصه فرهنگ‌های مختلف را به بچه‌ها و حتا قصه‌گویان می‌شناساند. در عین حال قصه‌گویی نقش بسزایی در تحکیم خانواده‌ها و انتقال تجربیات دارد. کاش با بهره‌گیری از این هنر دیرین و سنتی، خانواده‌های امروز بیش‌تر با یکدیگر انس بگیرند و ارتباط عاطفی بین والدین و کودکان قوی‌تر شود. این بدون تردید باعث رفع بسیاری از مشکلات خانوادگی و از بین رفتن شکاف میان نسل‌ها خواهد شد.
صبری رحیمی کرد، دیگر قصه‌گوی راه‌یافته به مرحله نهایی رقابت شانزدهم قصه‌گویی، تمام قصه‌های ایرانی را دارای محتوا و پیام‌های تربیتی و آموزشی می‌داند و می‌گوید: این در حالی است که قصه‌گویان غربی بیش‌تر به بخش نمایشی قصه‌ها اهمیت می‌دهند و با استفاده از طنز بر جنبه سرگرمی قصه‌ها تاکید بیش‌تری دارند.
او عنوان می‌کند: کودکان با گوش دادن به قصه‌ها با ناهمواری‌های زندگی آشنا می‌شوند و دنیای واژگان آن‌ها گسترده‌تر می‌شود. همچنین قصه‌های متون کهن ایران موجب شناخت کودکان و نوجوان از رشادت‌ها و جوانمردی‌های پهلوانان، قهرمانان، بزرگان و فرهنگ غنی کشور می‌شود.
همچنین زهره منتظری، قصه‌گوی راه‌یافته به مرحله‌ی نهایی جشنواره قصه‌گویی، معتقد است: نقل داستان‌های بومی و محلی به مخاطب نسبت به فرهنگ غنی و باارزش مناطق مختلف وسعت بیش‌تری می‌بخشد. تمدن ریشه‌دار و طولانی ایران با سابقه‌ای دیرین در فرهنگ، ادب و هنر یکی از مدعیان ادبیات فاخر در جهان است، بنابراین از طریق قصه‌گویی می‌توان قدم‌های مؤثری در جهت حفظ و انتقال این متون برداشت.
او می‌گوید: قصه‌ها به عنوان زبان مشترک بین اقوام مختلف نقش پیوندی میان اندیشه‌ها را ایفا می‌کند و قصه‌گو با بیان قصه‌های مختلف در واقع پل ارتباطی بین اقوام و ملت‌ها برای ایجاد صلح و دوستی است.
انتهای پیام