هيچ كس در خارج از سوريه نمي‌داند كه شورشيان چه كساني هستند. گروه‌هاي خارج از سوريه مانند شوراي ملي سوريه و ساير سخنگوهاي مخالف، داراي روابط غيرروشني با نيروهاي حاضر در ميدان نبرد هستند. اخوان المسلمين سوريه نيز يكي از بازيگران اصلي در داخل و خارج از سوريه است. در اين ميان پي بردن به اين مساله كه تحولات آتي سوريه در ميدان جنگ داخلي رقم مي‌خورد يا عرصه ديپلماتيك، سخت به نظر مي‌رسد.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، پايگاه اينترنتي ميدل ايست آنلاين طي گزارشي آورده است: «بحران در سوريه در حال وخيم‌تر شدن است و شايد دير باشد كه از خود بپرسيم چگونه به اينجا رسيديم. هم‌اكنون در سوريه تفنگ‌ها هستند كه نتيجه دعوا بر سر قدرت سياسي را تعيين مي‌كنند و نه ديپلمات‌ها. در حال حاضر شانس بشار اسد، رئيس‌جمهور سوريه براي در دست داشتن قدرت كم شده و اين احتمال وجود دارد كه نيروهاي مسلح دولتي متلاشي شوند.
هم‌اكنون سوالات بسياري درخصوص حفظ اتحاد ارتش سوريه به وجود آمده است. گزارش‌هاي متعددي در خصوص درگيري‌ها در دمشق وجود دارد و گفته مي‌شود سوريه سربازان خود را از بلندي‌هاي جولان و ساير مناطق دور دست خارج كرده است.
اين در حالي است كه شورشيان چندين پست مرزي در نزديكي عراق و تركيه را تصرف كرده‌اند.
دولت باراك اوباما، رئيس‌جمهور آمريكا سزاوار تحسين اندك و سرزنش بسيار به خاطر جنگ داخلي در حال شكل‌گيري در سوريه است. تحسين به اين خاطر كه دولت اوباما درخواست‌ها را براي حمله نظامي به سوريه از سوي نومحافظه‌كاران، سرمايه‌داران و ليبرال‌ها رد كرده و مخالف انجام حملات هوايي، ايجاد منطقه پرواز ممنوع، ايجاد مناطق امن در تركيه براي شورشيان سوريه كه توسط سربازان آمريكايي محافظت شوند و ارسال تسليحات سنگين براي مخالفان سوريه بوده است. اوباما از زمان آغاز ناآرامي‌هاي سوريه، با اين موارد مخالفت كرده است.
البته اوباما سزاوار سرزنش‌هاي بسياري نيز هست، زيرا گزارش‌هايي حاكي از آن است كه سازمان سيا به طور محرمانه در حال دخالت در امور سوريه است و دست به عمليات‌هايي مخفي در اين كشور مي‌زند. گفته مي‌شود، سازمان سيا اسلحه در اختيار مخالفان سوريه گذاشته و هم‌اكنون اين سازمان در حال بررسي يگان‌هاي مخالفان است تا تشخيص دهد كدام يگان سزاوار اين حمايت است زيرا آمريكا قصد دارد مطمئن شود اين گروه‌ها با القاعده و گروه‌هاي مرتبط با آن ارتباط ندارند و از اين طريق القاعده كمك‌هاي غرب را دريافت نمي‌كند.
اما مشكل واقعي دولت اوباما در مورد مساله سوريه اين است كه اين دولت از همان آغاز بحران، هيچ‌گاه به دنبال راه حل سياسي براي حل و فصل بحران سوريه نبوده است. از همان ابتدا يعني نزديك به يك سال و نيم پيش، آمريكا به دنبال تغيير رژيم در سوريه به سبك اوبامايي بود. سبكي كه بر خلاف سبك جورج دبليو بوش، رئيس‌جمهور سابق آمريكا شامل حمله نظامي مستقيم نمي‌شد. اما پس از اينكه بهار عربي باعث سقوط ديكتاتورهاي طرفدار آمريكا در مصر و تونس شد و همچنين حاكمان طرفدار آمريكا در بحرين را تهديد كرد، آمريكا از اين موضوع رنجيد كه چرا سوريه هنوز باثبات است. پس از اينكه اعتراضات در سوريه افزايش يافت دولت اوباما متوجه شد كه سقوط اسد منجر به تضعيف حزب‌الله در لبنان و سرخورده شدن حماس در فلسطين مي‌شود و از طرفي به ضرر ايران است.
دولت اوباما با "قاتل" خواندن بشار اسد، خواستار كناره‌گيري او از قدرت شد و اين امكان را كه اسد بتواند با نيروهاي شورشي به يك توافق سياسي برسد، نامحتمل خواند.
هيچ‌كس در خارج از سوريه نمي‌داند كه مخالفان سوري چه كساني هستند؛ گروه‌هايي كه در خارج حضور دارند مانند شوراي ملي سوريه و ساير گروه‌هاي مخالف داراي روابط غيرروشني با نيروهاي مخالف حاضر در ميدان نبرد هستند.
اخوان المسلمين سوريه نيز يك بازيگر مهم در خارج و داخل سوريه است. اين گروه از دهه 1970 ميلادي با خانواده اسد در جنگ است و در آن دوره دست به انجام يكسري از حملات و ترورها عليه دولت حافظ اسد، پدر بشار اسد زده است. در سال 1982 حافظ اسد اخوان‌المسلمين را كه در شهر "حماة" مستقر شده بود به طور خشونت‌آميزي سركوب كرد. اما جنگ اخوان‌المسلمين سوريه عليه خانواده اسد پيش از آن نيز وجود داشت از جمله حادثه وحشتناكي كه در ژوئن 1979 رخ داد، زماني كه افراد مسلح اخوان‌المسلمين سوريه به يك مدرسه نظامي در "حلب" حمله و 83 افسر نظامي را قصابي كردند.
در نوامبر 1981 يك انفجار بزرگ كه توسط اخوان‌المسلمين سوريه سازمان‌دهي شده بود باعث كشته شدن200 تن در دمشق شد. هم‌اكنون نيز اخوان‌المسلمين سوريه عمليات‌هاي مخفيانه با حمايت اسرائيل و عوامل اسرائيل در لبنان از جمله "سعد حداد" انجام داده است. سعد حداد، يك افسر نظامي استخدام شده از سوي اسرائيل است كه در جنوب لبنان حضور دارد.
وتوي قطعنامه سازمان ملل عليه سوريه توسط روسيه و چين مي‌تواند نقطه پايان ديپلماسي براي حل بحران سوريه باشد. از طرف ديگر اگر دولت آمريكا دريابد كه براي مساله سوريه بايد با مسكو، پكن و تهران همكاري كند آن زمان، وتو مي‌تواند نقطه آغاز تلاش‌هاي بين‌المللي واقعي براي يافتن راه حل سياسي براي بحران سوريه باشد.»
انتهاي پيام