تعدادي از بازيگران جديدترين نمايش محمد يعقوبي از تجربه‌ي حضور در «زمستان 66 » گفتند.
رويا افشار كه پيش از اين در تله تئاتر «آدم خوابش مي‌گيره» نوشته‌ي علي نصيريان با يعقوبي همكاري داشته است، در ارزيابي اولين تجربه صحنه‌اي خود با اين كارگردان به خبرنگار بخش تئاتر خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) گفت: تمام كارهايشان را از سالها قبل ديده‌ام. كار كردن با يك كارگردان مولف بسيار خوب است، حتي اگر ديدگاه‌هايتان مشترك نباشد.
رويا افشار:
در «زمستان 66» با چهار نسل بعد از خودم كار مي‌كنم
وي ادامه داد: مولف بودن يك كارگردان و اينكه براي رسيدن به يك هدف مشخص، ديدگاه معيني داشته باشد، باعث مي‌شود بازيگر صاحب تجربه تازه‌اي شود كه اين تجربه همه شكل‌هايش را در بر مي‌گيرد. يعني هم سبك و سياق بازي است، هم تمام مراحل تمرين و هم نتيجه اصلي كار كه همان شكل اجرايي‌اش است.
اين بازيگر درباره همكاري‌اش با يعقوبي در تجربه صحنه‌اي تئاتر تصريح كرد: مسلما آقاي يعقوبي در تجربه صحنه‌اي دستشان خيلي بازتر از كار تلويزيوني است. تلاش بسياري مي‌كنند تا نوع تفكر و ديدگاه هايشان را در كار مطرح كنند.
افشار كار كردن با يك گروه حرفهاي را بسيار ارزشمند دانست و توضيح داد: چنين گروهي هميشه به اعضايش مي‌گويد جايگاهشان كجاست. در غير اين صورت هرچقدر هم كه اعضا حرفهاي باشند، هميشه يك جاي كار اشتباه دارد ولي گروه فعلي ما بسيار خوب است و مطمئنم از اين كار نتيجه خوبي خواهيم گرفت.
بازيگر نمايش «بلوط‌هاي تلخ» ادامه داد: مسلما ديدگاه‌هاي آقاي يعقوبي در مقايسه با اولين اجراي اين نمايش تفاوت كرده ولي مطمئنم اين بار هم مانند بار اول مي‌توانند نظراتشان را ارايه دهند.
اين بازيگر با سابقه درباره تجربه همكاري با نسل جوان‌تر تئاتري‌ها افزود:اين نسل با شرايط جامعه خودش بزرگ شده و طبيعتا ديدگاه‌ها و تفكرهاي خود را دارد ضمن اينكه بخش اعظمي از اين نسل بسيار با سوادند.
رويا افشار متذكر شد: در «زمستان 66» با چهار نسل بعد از خودم كار مي‌كنم و برايم باعث افتخار است كه بازيگري كه 30 سال با من فاصله سني دارد به لحاظ بينش و تفكر همان طور است كه خود من هم در 20 سالگي‌ام مي‌كوشيدم، چنين باشم.
او كه در اين نمايش نقش«نسرين»(مادر) را بازي مي‌كند، در عين حال خاطرنشان كرد: البته مي‌دانم در ميان اين نسل مانند هر جريان ديگري كساني هم هستند كه سواد و بينش ندارند. اما خوشبختانه در اين گروه چنين نيست. جواناني كه با اين گروه كار مي‌كنند صاحب انديشه و برخي صاحب سبك هستند و اين بسيار زيباست. در اين كار نه تنها از نظر سواد و بينش متوجه اين تفاوت سني نمي‌شوم، بلكه برخي جاها ياد هم مي‌گيرم.
اين بازيگر تئاتر و تلويزيون اضافه كرد: كسي كه در جايگاه درستي ايستاده باشد، حتما مي‌داند پيش از او افراد ديگري بوده‌اند كه رنج نگهداري اين جايگاه را كشيده‌اند، اين ادبي كه در آنهاست متعلق به حوزه‌اي است كه در آن كار مي‌كنند.
رويا افشار كه در تمام اين سالها همواره تماشاگر تئاتر بوده است، توضيح داد: با جرياني وارد كار شدم كه جريان بسيار قدرتمندي بود. سالهاي 60 تئاترهاي بسيار خوبي داشتيم. در كارهاي تصويري هم بسيار گزيده كار بودم اما شايد چون در سريال بازي مي‌كردم به نظر مي‌رسد كارهاي تصويري‌ام زياد بوده است.
وي كه هميشه پيگير تئاتر بوده است، افزود: تئاتر مساله من است و به همين دليل هرگز آن را رها نكردم. چرا كه تئاتر در شكل درستش بازتابي از مسايل اجتماع است و اين برايم بسيار مهم است. از آنجا كه تئاتر عوامل مترقي‌تري دارد، موجب مي‌شود در اين محيط احساس امنيت كنم.
اين بازيگر با سابقه درباره كم كاري‌اش در تئاتر در سالهاي اخير توضيح داد: نسلي كه با آنها كار مي‌كردم يا فوت كرده يا كوچ كرده و يا كهنه كارند كه با آنها اشتراك ديدگاه ندارم.با كهنه كاري خيلي كنار نمي‌آيم. نمي‌توانم در كاري بازي كنم كه آن را مساله خود و جامعه‌ام نمي‌دانم. اما امسال و سال گذشته متن‌ها وپيشنهادهاي خيلي خوبي به من شد.
افشار با تاكيد بر جايگاه مهم نمايشنامه در تئاتر ادامه داد: متن در تئاتر بسيار مهم است و بعد از آن كارگرداني كه آن متن را هدايت مي‌كند، اهميت بسياري دارد. بنابراين سعي كردم از اين فرصت استفاده كنم. اگر در گذشته پيشنهادي را رد مي‌كردم به اين دليل بود كه حس مي‌كردم مساله‌اي ندارد اما امروزه با موجي روبرو شده‌ام كه كارگردان و مولف هستند.
وي متذكر شد: مفهوم تئاتر پويايي و زنده بودن آن است اگر غير از اين كار كنيم از تئاتر دور افتاده‌ايم. متاسفانه برخي از سالن‌ها بويژه سالن اصلي ما سالهاست با انفجار خالي بودن روبرو است و اين وحشتناك است.تنها حضور يك سري اسم‌ها ملاك نيست.
رويا افشار در پايان صحبت‌هايش آرزو كرد: تئاتر بتواند آبروي با زحمت به دست آمده خود را حفظ كند و در همين رهگذر افراد جوان و خلاق بتوانند كار كنند و رسانه‌هاي ديگر مانند تلويزيون و سينما كمي به اين وادي نگاه كنند و از آن بياموزند.
كيخاني:
وقتي كاري خوب است بايد از تكرارش استقبال كرد
اما آيدا كيخايي ديگر بازيگر نمايش «زمستان 66» كه زندگي تئاتري خود را به دوره قبل و بعد از اجراي اين نمايش تقسيم مي‌كند،يادآور شد: سال 77 كه اين كار را ديدم، درسم در دوره ليسانس تمام شده بود و تنها پايان نامه‌ام باقي مانده بود. آن زمان بسيار نااميد و افسرده بودم و مي‌خواستم تئاتر را كنار بگذارم.
وي ادامه داد: تئاتر‌هايي را كه اجرا مي‌شدند، دوست نداشتم. چند نمايش كار كرده بودم كه آنها را دوست داشتم اما جريان كلي تئاتر را دوست نداشتم. حس مي‌كردم جنس اين تئاترها مال من نيست. تا اينكه به طور اتفاقي نمايش «زمستان 66» را ديدم و بسيار شوكه شدم و ديدم اين تئاتر را دوست دارم.
كيخايي اضافه كرد: اولين بار بود روي صحنه مي‌ديدم تئاتري اجرا مي‌شود كه آدم‌هايش مثل خودم هستند. بعد از تماشاي اين نمايش زندگي تئاتر‌ي‌ام عوض شد آن زمان اصلا محمد يعقوبي را نمي‌شناختم اما اين نمايش برايم نقطه عطفي بود.
اين بازيگر تئاتر، بازي پانته‌آ بهرام و زنده‌ياد پوپك گلدره را در اجراي اول اين نمايش بسيار خيره‌كننده توصيف كرد و افزود: همه بازيگران بسيار شگفت انگيز بودند. آن زمان اين اندازه رئاليسم براي تئاتر ما لازم بود.
آيدا كيخايي با اشاره به علاقه فراوانش به نمايشنامه «زمستان 66»، بازياش را در نقش «ناهيد» اتفاقي بسيار شگفت انگيز دانست.
وي درباره تفاوت اجراي اين نمايش در مقايسه با اجراي اوليه آن مطرح كرد: به هر حال تماشاگر تئاتر ما محدود است. بسياري از تماشاگران آن اجرا را ديده‌اند، بنابراين ديگر براي آنها شوكه كننده نيست چون با متن آشنا هستند.
كيخاني تاكيد كرد: به هر حال هر متن خوبي تاثير خودش را مي‌گذارد، به اين شرط كه خوب اجرا شود.
بازيگر نمايش هاي «خشكسالي و دروغ» و «بيداري خانه نسوان» درباره نگاه كمي در تعريف درجه‌بندي بازيگران تئاتر تصريح كرد: همچنان تعداد كارها براي تعريف دستمزد بازيگران مهم است. سال گذشته به اين فكر كردم كه تعداد كارهايم را زياد كنم چون كيفيت مهم نيست. بعد از «نوشتن در تاريكي» به اولين پيشنهاد بازيگري‌ام پاسخ مثبت دادم به هر حال جبري است كه به آدم تحميل مي‌شود.
كارگردان نمايش‌هاي«خداحافظ» و «يك دقيقه سكوت» درباره تاثير تجربه كارگرداني در كار بازيگري‌اش توضيح داد: دوست دارم كاري را كارگرداني كنم اما وقتي شروع به بازي مي‌كنم خيلي درگير مي‌شوم. حس مي‌كنم در آينده خيلي دور دوست دارم، بيشتر كارگرداني كنم تا بازيگري. به همين دليل براي رسيدن به آن آينده دور، كم‌كم بايد زمينه سازي و تجربه كنم.
كيخايي به مشكلات حرفه كارگرداني اشاره كرد و يادآور شد: بازيگر يك دغدغه دارد اما كارگردان دغدغه‌هاي بسياري دارد بنابراين كارگرداني بسيار مشكل است.
وي افزود: پيش از اين كمتر نظرات و پيشنهاداتم را به كارگردان ارايه مي‌كردم اما حالا مي‌دانم كه پيشنهادات گروه به كارگردان كمك بسياري مي‌كند. تجربه‌هاي كارگرداني تاثير بسيار مثبتي بر كار بازيگري‌ام داشته، حس مي‌كنم قدري تحليلي‌تر به مسايل نگاه مي‌كنم.
آيدا كيخايي در بخش ديگري از صحبتش درباره پروژه‌ي باز توليد توضيح داد: اين ماجرا آن قدر جديد نبود كه اين همه هياهو به راه انداخت. تجربه‌اي است كه سالهاست همه انجام مي‌دهند. تكرار يك كار خوب، خوب است. مانند بازخواني ترانه‌هاي قديمي يا بازسازي فيلم‌هاي خوب سينمايي.
او معتقد است: وقتي كاري خوب است بايد از تكرارش استقبال شود اما وقتي اين جنجال‌ها به پا شد، بسيار شوكه و متاسف شدم كه چرا تئاتر كشور خودمان را باور نداريم. يعني حتما بايد يك متن خارجي باشد كه آن را تكرار كنيم.
باران كوثري:
اميدوارم خاطره زيباي پوپك گلدره را خراب نكنم
در ادامه باران كوثري درباره‌ي تجربه‌ي حضور در «زمستان 66 » به ايسنا گفت: من در سينما هرگز بازيگر خيلي گزيده كاري نبوده‌ام ولي در حال حاضر شرايطي وجود دارد كه آدم آن قدر دل تنگ است كه تمايل دارد فقط كارهايي را كه خيلي دوست دارد، انجام بدهد. اين كار هم براي من چنين حالتي داشت.
اين بازيگر كه اولين همكاري‌اش را با يعقوبي پشت سر مي‌گذارد، يادآور شد: از دوره كودكي كارهاي يعقوبي را دنبال مي‌كردم.حتي همين نمايش «زمستان 66» را هم ديده بودم. آن زمان 12 سال داشتم در هيچ تئاتري بازي نكرده بودم و فقط تماشاگر تئاتر بودم. الان برايم خيلي خوشايند است كه در اين نمايش بازي مي‌كنم.
وي ادامه داد: هرگز تصور نمي‌كردم روزي در اين نمايش بازي خواهم كرد و حالا همه چيز برايم خيلي هيجان انگيز است. كار كردن با اين گروه بسيار هيجان انگيز است بويژه در نمايش «زمستان 66» كه اين هيجان را دو چندان مي‌كند.
باران كوثري كه در اين نمايش نقش «پروانه » را بازي مي‌كند، يادآور شد: مي‌دانم يكي از خاطرات درخشان تماشاگران اين نمايش بازي زيباي پوپك گلدره است. اميدوارم آن خاطره را خراب نكنم.
بازيگر نقش‌هاي «منهاي دو» و «در ميان ابرها» تجربه همكاري با محمد يعقوبي را بسيار شگفت‌انگيز و راضي كننده دانست و توضيح داد: اين تجربه برايم خيلي كافي است. تمرين‌هاي جديدي را پشت سر مي‌گذارم. اين جنس تئاتر را هرگز تجربه نكرده بودم و الان خيلي خوشحالم.
باران كوثري در عين حال افزود: البته نبودن پوپك از سويي و از سوي ديگر بازي بسيار به ياد ماندني او،حضورم در اين نقش را برايم سخت‌تر مي‌كند ولي اين تجربه همان قدر كه ترسناك است ، هيجان انگيز و باعث افتخار است. دوست داشتم پوپك بود و با او صحبت مي‌كردم.
اين بازيگر سينما و تئاتر درباره حضور متفاوتش در اين دو عرصه نيز تصريح كرد:در سينما براساس نقش تصميم گيري مي‌كنم حتي اگر اثر متوسطي باشد اما در تئاتر اين گونه نيست كه فقط نقش برايم مهم باشد بلكه گروه هم اهميت دارد و اينكه كارگرداني قابل اعتماد داشته باشد.
كوثري درباره حضور همزمان بازيگران در دو عرصه سينما و تئاتر تشريح كرد: دو مقوله جدا نيست اما دو پروسه متفاوت است. واقعا هميشه تئاتر بازيگر را مي‌سازد، بويژه براي ما كه پشتوانه سينمايي داريم، چرا كه تئاتر چيزهايي را به بازيگر مي‌آموزد كه هرگز در سينما فرصت آموختنش را نداشته است. هم به دليل مديوم سينما و هم به دليل سينماي ايران.
بازيگر نمايش«كوارتت» در ارزيابي سطح كيفي تئاتر در مقايسه با سينما توضيح داد: خوشبختانه تئاتر ما هرگز به اندازه سينماي مان درگير ابتذال نشد. تكليف تئاترهاي آزاد معلوم است و تماشاگر مي‌داند در تئاتر شهر كار تئاتر خواهد ديد اما در سينما تماشاگر مطمئن نيست حتما فيلمي را مي‌بيند كه معناي سينما دارد.
وي خاطر نشان كرد: به هر حال تئاتري‌ها استاندارد تئاتر را حفظ كرده‌اند. آنها با تمام سياستگذاري‌هاي غلط و مشكلاتي كه داشته‌اند با اين ابتذال جنگيده‌اند و تئاتر را در سطحي از كيفيت نگه داشته‌اند اما در سينما اين اتفاق نيفتاده است.
باران كوثري درباره تاثير حضور بازيگران سينما در جذب مخاطبان تئاتر گفت: به عنوان يك بازيگر علاقه‌اي ندارم در نمايش‌هايي بازي كنم كه حضورم صرفا برايشان يك جاذبه فروش داشته باشد.آنچه برايم اهميت دارد، گروه، كار و تمرين‌هاست. از سوي ديگر معتقد نيستم تنها بازيگران سينما موجب جذب مخاطب براي تئاتر مي‌شوند چرا كه پانته‌آ بهرام، حسن معجوني، سيامك صفري و ... هر يك گيشه تئاتر دارند و كارگردان‌هايي مانند محمد يعقوبي، حسن معجوني يا اميررضا كوهستاني و... هم به همين شكل مخاطب دارند.
علي سرابي:
از مقايسه نمي‌ترسم
علي سرابي كه در نمايش « زمستان 66» پنجمين كار صحنه‌اي‌اش را با يعقوبي تجربه مي‌كند، گفت:بعد از اين همه تجربه، شناخت بسياري از هم پيدا كرده‌ايم. خوشبختانه يعقوبي به من اعتماد دارد و اجازه مي‌دهد در تمرين‌ها نظر و پيشنهاد بدهم. حالا ديگر به خوبي مي‌دانم چه مي‌خواهد و پيشنهادهايم در همين زمينه است.
وي كه نخستين اجراي «زمستان 66» را نديده است با ابراز خوشحالي از اين موضوع ادامه داد: دوست ندارم تاثير بگيرم. مي‌دانم آن نقش را رحيم نوروزي بازي كرده كه بازيگر بسيار خوبي است اما دوست دارم بكر بكر به نقش برسم.
اين بازيگر تئاتر كه در اين نمايش نقش «بابك» را بازي مي‌كند، درباره مقايسه شدن بازيگران در اين گونه نمايش‌ها تصريح كرد:از اين جهت ترسي ندارم. در تئاتر به كار خودم اعتماد دارم. حتي اگر مقايسه هم شوم به هر حال هر بازيگري ويژگي‌هاي خود را دارد.
سرابي ادامه داد: از سوي ديگر شرايط اجراها هم باهم متفاوت است. شايد كساني كه اجراي اول را ديده باشند به لحاظ نوستالژي آن را بهتر بدانند. اما نمي‌شود مقايسه كرد چون گروه كاملا متفاوت است با اين حال از مقايسه نمي‌ترسم و تلاش مي‌كنم كارم را بخوبي و در سطح رحيم نوروزي اجرا كنم.
بازيگر نمايش‌هاي«خنكاي ختم خاطره»،«منهاي دو» و «كمي تاب بخوريم» با اشاره به تغييرات ايجاد شده بر اين كار درباره تاثير بازيگران در اين بازنويسي‌ها توضيح داد: محمد يعقوبي نويسنده و كارگردان بسيار هوشمندي است. چنين هنرمندي بخوبي مي‌بيند و از اتودها و حرفهاي ما بهره مي‌گيرد و به عنصر جديدي دست مي‌يابد.
بازيگر نمايش‌هاي «خشكسالي و دروغ» ، «ماچيسمو» و «ماه در آب » يادآور شد: در تئاتر ما افراد انگشت شماري هستند كه وقتي پيشنهاد كار مي‌دهند از آنها متن نمي‌گيرم. يعقوبي يكي از آنهاست. چون آن قدر به كارشان اعتماد دارم كه بدون خواندن متن مي‌پذيرم.
وي افزود: حتي اگر يعقوبي اين كار را قبلا اجرا كرده باشد، آن قدر قدرت دارد كه نظريه حال حاضر خود را بر آن اعمال كند. در تئاتر ما سه چهار كارگردان هستند كه اگر كارهاي قبلي‌شان را اجرا كنند در كارشان بازي مي‌كنم. چون آنها را مي‌شناسم و مي‌دانم به روز هستند بنابراين به آنها اعتماد مي‌كنم و خودم را به آنها مي‌سپارم.
سرابي درباره جذابيت نقشش در اين نمايش تصريح كرد: تا به حال نقش‌هايي كه بازي كرده‌ام حضور و تاثيرشان روي صحنه خيلي بيش از اين نقش بوده است. در «زمستان 66» محوريت با خانم‌هاست. مردها در اين نمايش در روند كار تاثيرگذار نيستند.
علي سرابي مطرح كرد:نقش سختي را بازي مي‌كنم چرا كه در متن جذابيت زيادي ندارد و اين بر دوش من قرار مي‌گيرد كه جذابيتي به آن بدهم. زيرا كار بازيگر اين است در خدمت نمايش باشد. اگر موفق عمل كنم شخصيت ديده خواهد شد در غير اين صورت ساده خواهد ماند. البته يعقوبي حس‌هاي عجيبي برايش نوشته كه خيلي سخت است و اميدوارم از عهده آن برآمده باشم.
محمدزاده:
آمده‌ام از محمد يعقوبي بياموزم
نويد محمدزاده ديگر بازيگر جوان نمايش «زمستان66» كه سالها قبل، هنرجوي محمد يعقوبي بوده است درباره همكاري با اين هنرمند به ايسنا گفت: در اين سالها هميشه دوست داشتم با يعقوبي كار كنم و هميشه ايمان داشتم اين اتفاق مي‌افتد و خوشحالم امروز اين اتفاق افتاده است.
او كه پيش از اين در نمايش «يك دقيقه سكوت» آيدا كيخايي هم بازي كرده است، يادآور شد: در اين سالها در دو نمايش مطرح دهه70 بازي كرده‌ام كه در دوره خود توسط بازيگران بنام آن زمان اجرا شده بودند و حالا همين موضوع احساس مسوليت زيادي را در من ايجاد كرده است چون تماشاگران ممكن است ناخود آگاه قياس كنند. همين مساله به من انگيزه مي‌دهد و اصولا آمده‌ام با كار كردن از محمد يعقوبي بياموزم.
محمدزاده كه در اين نمايش نقش «سهيل» را بازي مي‌كند، اضافه كرد: بازيگر تا زمانيكه ريسك و خطر نكند، بازيگر نيست. انگيزه وحشتناكي دارم كه از قياس نترسم. بازيگر بايد طوري بازي كند كه همه او را كاملا مناسب نقشش بدانند و نگويند اي كاش بازيگر ديگري جاي او بازي كرده بود.
بازيگر نمايش «بالاخره اين زندگي مال كيه» درباره فراهم بودن شرايط براي فعاليت بازيگران جوان تئاتر توضيح داد: نمي‌توانم راهكار بدهم اما مي‌توانم راهي كه خودم طي كردم توضيح بدهم. اجراهاي حرفه‌اي‌ام از سال 89 شروع شده و تا كنون 5 نمايش حرفه‌آي داشته‌ام. اتفاقي معدود است اما به خاطر هفت هشت سال قبل از آن است.
وي يادآور شد: تا سال 86 در آموزشگاهي خصوصي در كرج فقط اجراي خصوصي رفتيم. حتي گاهي براي دو نفر نمايشنامه خواني اجرا كرديم. اين چيزها مهم نبود. مهم كاري بود كه انجام مي‌شد.
بازيگر نقش «آخرين نامه» اضافه كرد: حالا هم براي كار تصويري تلاش زيادي نمي‌كنم. مهم اين است كه آدم كارش را انجام بدهد وقتي چنين كند همه چيز حل مي‌شود زيرا تئاتر ما به گونه‌اي است كه بدون اينكه خودت متوجه باشي، شناخته مي‌شوي البته به واسطه انجام درست كار است كه ديگران، جوانان را مي‌شناسند.
محمدزاده تاكيد كرد:با ايمان مي‌گويم كه آدم با كاركردن به هر آنچه مي‌خواهد مي‌رسد. البته مهم‌ترين نكته صبر داشتن است.درست است بازيگران جوان سينما به سرعت شناخته مي‌شوند اما هر كسي جايگاه خاص خود را دارد.
اين بازيگر جوان تئاتر مهم‌ترين لازمه كار هنري را ايمان و صبر دانست و گفت: هنرمند بايد كار خودش را بكند و صبر داشته باشد. راه خود را پيدا مي‌كند. اما بدي ما اين نيست بدون صبر و تلاش مي‌خواهيم به تمام خواسته‌هايمان برسيم. استعداد به تنهايي كافي نيست. مهم اين است كه آدم چقدر وقت بگذارد. من تمام وقتم را براي بازيگري گذاشته‌ام.
او كه در اين نمايش نقش «سهيل»را بازي مي‌كند درباره تفاوت بازياش با هومن برق نورد كه در اجراي اول اين نمايش همين نقش را بازي كرده بود، توضيح داد: مهم اين است بازيگر خودش باشد و از كسي الگو نگيرد. من آن اجرا را نديده‌ام اما حتي اگر ديده هم بودم مطمئنم بازي‌ام با هومن برق نورد بسيار متفاوت خواهد بود، آنچه يعقوبي به ما ياد داد اين بود كه خودمان باشيم.
بازيگر نمايش‌هاي «دهاني پر از پرنده» و «ورود آقايان ممنوع» در پايان عنوان كرد: بر خلاف جرياني كه معتقدند مافيا و پول و پارتي در كار ما اثرگذار است بايد بگويم اينها خنده‌دار است. بسياري آمده‌اند و رفته‌اند. بهترين‌هاي مان بدون اين ابزار بالا آمده‌اند. نبايد خود را گول بزنيم. ما هم بايد نان زحمت خود را بخوريم.
زارعي و تجربه‌ي كار با استاد
سعيد زارعي از بازيگران جوان است كه پيش از اين هنرجوي حميد پورآذري و محمد يعقوبي بوده است، درباره تجربه همكاري با يعقوبي توضيح داد: الان هم همچنان رابطه شاگرد استادي مي‌بينم. مانند همان فضاي كلاس‌شان مرا آزاد مي‌گذارند تا تمام ذهنيات و پيشنهادهايمان را ارايه كنيم. خيلي خوب ياد داده‌اند تا جرات و جسارت داشته باشيم و حرفمان را بزنيم.
وي درباره تجربه كار با حميد پورآذري و تفاوتش با كارهاي يعقوبي هم تصريح كرد: تجربه با پورآذري كاملا متفاوت بود. در آن كارها با حدود هشتاد تن از هم سن و سالهاي خودم كار مي‌كرديم ولي اينجا در يك گروه حرفهاي كار مي‌كنم. بنابراين نوع و شيوه كار با آنچه در فرهنگسراي بهمن كار مي‌كرديم، بسيار متفاوت است. تنها وجه اشتراكشان برايم اين است كه در هر دو كار براي استادانم بازي مي‌كنم.
سعيد زارعي درباره تجربه كاري‌اش در مجموعه تئاتر شهر هم گفت: به هر حال روزي اين اتفاق مي‌افتاد و من خوشحالم در سن 20 سالگي‌ام اين اتفاق مي‌افتد ولي بايد تلاش كنيم اخلاقمان را حرفهاي كنيم به هر حال اميدوارم تجربه خيلي خوبي شده باشد. تلاش مي‌كنم آخرين تجربه‌ام با يعقوبي نباشد. اين اتفاق را بسيار مثبت مي‌دانم و تمام سعي‌ام را مي‌كنم جواب اعتماد استادم را بدهم.
به گزارش ايسنا،محمد يعقوبي اين روزها نمايش «زمستان 66» را در تالار «چهارسو» تئاترشهر به صحنه برده است. نمايشي كه آغازگر فعاليت حرفهاي اين هنرمند تئاتر بوده و حالا بعد از 14 سال بار ديگر و با بازي بازيگراني ديگر به صحنه رفته است.
انتهاي پيام