به گزارش بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، چند شعر كوتاه از واهه آرمن در پي مي‌آيد. بر کاغذ آبي مُشتي دانه مي‌پاشم دانه براي کبوتران آبي براي عقاب‌ها + + + چه غمناک است صداي عقربه‌هاي ساعت در صندوقي کهنه که کليد قفلش را مادربزرگ در جيب گذاشت و با خود برد + + + آن روزها مادر در يک تشت پر آب با کمي صابون و چند تکه لباس خورشيد را مي‌شست آن روزها همه‌ي لباس‌هاي من بوي آفتاب مي‌داد + + + سوار بر اتوبوس از دهکده‌ها مي‌گذريم عبور مي‌کنيم از کنار خدا نمي‌ايستيم چه‌قدر خسته‌ام از راه نرفتن از نشسته به مقصد رسيدن + + + تا روزي که بود دست‌هايش بوي گل سرخ مي‌داد از روزي که رفت گل‌هاي سرخ بوي دست‌هاي او را مي‌دهند + + + آن روز با خدا به ديدن يک حواري رفتيم تا سلام کردم گونه‌ام را بوسيد و پرسيد تنهايي؟... + + + صندلي‌ها خالي‌ست بشقاب‌هاي روي ميز و ليوان‌ها خالي‌ست تفنگي که آويخته است بر ديوار و اين قاب عکس خالي‌ست نمي‌دانم دير آمده‌ام يا زود انتهاي پيام