يكي از كارهاي پسنديده و نيكويي كه در دين مقدس اسلام، سنت پيامبر(ص) و ائمه(ع) به آن سفارش شده بحث بخشش، احسان، انفاق و نيكوكاري است.
به گزارش سرويس دين و معارف اسلامي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، ماه مبارك رمضان كه ماه ميهماني خدا و حضور عاشقان بر سر سفره پربركت ذات حق است، خود مصداق بارزي از احسان و بخشش پروردگار متعال مي‌باشد كه خوان رحمت و مغفرت خود را براي بهره‌مندي همه انسان‌ها از هر نژاد، رنگ، قوم و قبيله‌اي گسترده است و اين ما هستيم كه بايد نياز و خواست زندگي دنيا و آخرتمان را از اين سفر زيباي الهي كه جميع همه نعمت‌ها، رحمت‌ها و مغفرت‌ها است برآورده كنيم.
در باب بخشش و احسان آيات، روايات و احاديث زيادي از بزرگان دين وارد شده است كه همگي بر اهميت و ارزش آن تاكيد كرده و آن را موجب شرافت و بزرگي دنيا مي‌دانند.
مولاي متقيان حضرت علي(ع) در خطبه 142 نهج‌البلاغه به اين مطلب اشاره مي‌فرمايند كه "آن كسي كه از بخشش در راه خدا بخل ورزد دست سخاوتمندي ندارد."
آن حضرت در ادامه اين خطبه مي‌فرمايند: "آن كسي كه خدا او را مالي بخشيد پس بايد به خويشاوندان خود بخشش نمايد و سفره مهماني خوب بگستراند و اسير آزاد كند و رنج ديده را بنوازد و مستمند را بهره‌مند كند، قرض وامدار را بپردازد و براي درك ثواب الهي در برابر پرداخت حقوق ديگران و مشكلاتي كه در اين راه به او مي‌رسد شكيبا باشد، زيرا به دست آوردن صفات ياد شده موجب شرافت و بزرگي دنيا و درك فضايل آخرت است."
رسول خدا(ص) نيز در بخشي از خطبه شعبانيه در سفارش به اين كار خداپسند فرمودند: هر كس كه در اين ماه (ماه رمضان) يتيمي را گرامي دارد خداوند او را در قيامت گرامي مي‌دارد و هركه در اين ماه مومن روزه‌دار را افطار دهد ثواب آن برابر آزاد كردن برده و آمرزش گناهان گذشته خواهد بود.
اهميت اين موضوع به حدي است كه وقتي از آن حضرت سوال كردند اي سول خدا، توانايي افطار دادن نداريم، پيامبر فرمودند "از آتش جهنم با افطار دادن ولو با نصفه‌اي از خرما و يا شربتي از آب دور بمانيد."
انتهاي پيام