يكي از آزادگان اردوگاه «رمادي2 » مي‌گويد: در دوران اسارت تنها يك جلد قرآن در اردوگاه وجود داشت و به همين دليل اسرا شايد تنها 15 دقيقه در روز فرصت قرآن خواندن داشتند. مهدي هرمزي‌نيا در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)_منطقه خوزستان_اظهار كرد: در دوران اسارت دو نوبت در روز، يك نوبت ظهر و يك نوبت غروب، به اسرا غذا مي‌دادند. ماه رمضان كه مي‌شد، غذاي ظهر را براي افطار و غذايي كه به عنوان شام مي‌دادند را براي سحر نگه مي‌داشتيم. با توجه به اين‌كه هوا هم گرم بود و شرايط مناسبي براي نگهداري غذا وجود نداشت، معمولا به نيمه ماه كه مي‌رسيديم، دو سوم بچه‌هاي اردوگاه بيمار مي‌شدند و وضعيت جسماني نامناسب مي‌شد، ولي همه بچه‌ها روزه مي‌گرفتند. وي با اشاره به شب‌زنده‌داري‌هاي ماه رمضان در اسارت، افزود: در اردوگاه تنها يك جلد قرآن وجود داشت و همه بچه‌ها هم دوست داشتند در ماه رمضان قرآن بخوانند؛ به همين دليل زمان قرآن خواندن را تقسيم كرده بوديم و هر نفر در طول روز تنها 15 دقيقه فرصت قرائت قرآن را داشت. هرمزي‌نيا اضافه كرد: عراقي‌ها با روزه گرفتن اسرا مخالفتي نداشتند، زيرا به خيال باطل خود فكر مي‌كردند اسرا در ماه رمضان ضعيف مي‌شوند و در نتيجه اقداماتي كه از آن ترس داشتند را انجام نمي‌دهند. اين آزاده گفت: در روزهاي ماه رمضان معمولا كلاس‌هاي نهج‌البلاغه در آسايشگاه برگزار مي‌شد و هركدام از اسرا كه چيزي مي‌دانست به بقيه آموزش مي‌داد. انتهاي پيام