جواد جزيني: داستان دهه‌ي 80 يكي از بدترين دوران را طي كرد
جواد جزيني در ارزيابي خود از ادبيات داستاني دهه‌ي 80 گفت: ادبيات داستاني در دهه‌ي 80 در مقايسه با سال‌هاي گذشته، يكي از بدترين دوران تاريخ ادبيات داستاني معاصر را طي كرد. اين داستان‌نويس در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عنوان كرد: اين بدترين، هم تعداد داستان‌ها و هم كيفيت اين آثار و هم فضاي توليد آثار ادبي را دربر مي‌گيرد. او افزود: آمارها نشان مي‌دهد ما در مقايسه با دهه‌ي 70، توليدات ادبي بسيار كم‌تري داشته‌ايم و نهادهايي را كه در دوره‌هاي قبل داشته‌ايم كه به انتخاب كتاب‌هاي سال و غيره مي‌پرداختند، از دست داده‌ايم. جزيني با بيان اين‌كه بسياري از نهادهاي مؤثر در ادبيات داستاني تعطيل شده‌اند، اين‌گونه ابراز عقيده كرد: به خاطر سياست‌هاي غلط، بسياري از برنامه‌هاي نهادهاي فرهنگي برگزار نمي‌شود كه اين نشانه‌ي غلط‌فهمي‌هاي مسؤولان فرهنگي است كه بسياري از اين جشنواره‌ها را برگزار نمي‌كنند و يا به دليل كمبود بودجه، قادر به برگزاري اين برنامه‌ها نيستند. او در ادامه نيز اظهار كرد: در اين دهه، بسياري از نهادهاي حوزه‌ي ادبيات به تعطيلي كشيده شدند و من به عنوان كسي كه در اين حوزه كار مي‌كنم، شاهد تعطيلي چندين تشكل و نهاد حوزه‌ي ادبيات بودم؛ نهادهايي چون دفتر مطالعات ادبيات داستاني، كتابخانه‌ي تخصصي ادبيات داستاني، هنرستان ادبيات داستاني و بسياري از نهادهاي ديگر در همين دهه تعطيل شدند. اين نويسنده با اشاره به ادبيات دهه‌ي 80 خاطرنشان كرد: در دهه‌ي 80، ادبيات بازاري و پاورقي نسبت به ادبيات اصيل رشد بيش‌تري پيدا كرد و بيش‌تر آثار نويسندگان مطرح دچار مميزي شد كه اين از كيفيت آثار داستاني كاسته است. او با اشاره به نقش برگزاري جايزه‌هاي ادبي در ادبيات دهه‌ي 80 گفت: با تعطيل كردن نهادهاي غيردولتي مي‌خواهند با جشنواره‌هاي خود، اين فضاي خالي را پر كنند. فكر مي‌كنند مي‌توانند اين فضا را پر كنند. اما كساني كه جشنواره‌هاي دولتي را برگزار مي‌كنند، تنها پيمان‌كار هستند و همه‌ي جايزه‌ها را برگزار مي‌كنند. درواقع، به يكديگر جايزه مي‌دهند و نمي‌دانند كه برگزاري جايزه‌هاي مختلف براي ايجاد چندصدايي در ادبيات است. جزيني سپس به رويكرد مخاطبان ادبيات دهه‌ي 80 اشاره و اذعان كرد: وقتي در كشوري نظام مميزي يعني نظارت پيش از توليد برقرار است، بخشي از مخاطب از دست مي‌رود؛ در نتيجه، رشد توليد كتاب هم كم مي‌شود. در كشوري كه رسانه‌ي ملي آن براي آينده‌ي بهتر، مردم را به پس‌انداز و مصرف كالا تشويق مي‌كند، مردم آن هيچ‌گاه در آينده هم كتاب‌خوان نمي‌شوند. انتهاي پيام