گويا قرار است خاطرات و هياهوي شاگردان دبيرستان 100 ساله‌ي «ماندگار مروي» در صورت تحقق شايعه‌هايي مبني بر ساخت پاساژ ، پشت مارك‌هاي خارجي و بوتيك‌هاي تجاري فراموش شود.
به گزارش خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، نامه‌اي كه رييس سازمان آموزش و پرورش شهر تهران ـ زكريا يازرلو ـ به مدير آموزش و پرورش منطقه‌ي 12 شهر تهران ـ حسن حيدري ـ نوشته است، از تخليه و تحويل دادن ساختمان دبيرستان مروي به نماينده‌ي موقوفه‌ي مروي حكايت دارد.
در اين نامه، يازرلو خطاب به حيدري اعلام كرده است: «در اجراي مصوبه‌ي شماره‌ي 61614 / 44601 مورخ 19 / 3 / 89 هيأت محترم دولت درخصوص دبيرستان مروي مقتضي است، دستور فرمايند، برابر مقررات نسبت به تخليه و تحويل ساختمان دبيرستان مذكور به نماينده‌ي محترم موقوفه مروي و انتقال دانش‌آموزان، اموال، اسناد و املاك به دبيرستان دارالفنون اقدام و از نتيجه‌ي امر اين سازمان را مطلع فرمايند.»
با اين نامه، اميدها براي نجات دبيرستان تاريخي و ماندگار مروي كم‌رنگ شده است و دوست‌داران ميراث فرهنگي براي حفظ مدرسه‌اي كه كساني چون جلال خالقي، محمدعلي نجفي، كاظم معتمد‌نژاد، حميد مولانا، باستاني پاريزي، احمد فلسفي، حسن تاج‌بخش و عبدالحسين زرين‌كوب در آن درس خوانده‌اند، به افدام سازمان ميراث فرهنگي اميد دارند.
از پشت پنجره‌ي يكي از كلاس‌هاي مدرسه‌ي مروي، صداي هياهوي بچه‌ها در زنگ‌هاي تفريح، گوش را پر مي‌كند. آن‌قدر خاطره اين‌جاست كه به مرورشان نياز نيست، فقط كافي است چشمانت را ببندي و روي خط‌هاي سفيدي كه براي صف صبحگاه در حياط كشيده شده‌اند، راه بروي. گوش كن! صداي هادي منافي، زرگر، ميرحسين موسوي، محمدعلي فياض، هوشنگ مدانلو و حسين محي‌الدين را از حياط مدرسه مي‌شنوي؟
يكي از مدرسان رشته‌ي فيزيك در اين دبيرستان كه 31 سال از بهترين سال‌هاي عمرش را وقف تعليم و تربيت شاگردان دبيرستان ماندگار مروي كرده است، دبيرستان مروي را يك محيط آموزشي دانست كه تابلوي فرهنگي كشور است.
او در گفت‌وگو با خبرنگار ايسنا تأكيد كرد: اين محيط بايد حفظ شود؛ تخريب و تبديل كردن آن به يك مؤسسه‌ي تجاري اشتباه است.
وي دبيرستان مروي را جزيي از فرهنگ ايران ارزيابي كرد و گفت: مروي را نمي‌توانيم از فرهنگ كشور جدا كنيم. اساسا هر كشوري براي حفظ محيط‌هاي آموزشي خود تلاش مي‌كند و اين نشان‌دهنده‌ي شرايط فرهنگي آن كشور است.
او با اشاره به ثبت اين دبيرستان ماندگار و تاريخي در فهرست آثار ملي، بيان كرد: با توجه به ضوابط و قوانيني كه براي ثبت يك اثر تاريخي وجود دارد، نمي‌توان تغييرات اساسي در دبيرستان مروي ايجاد كرد، ولي هم‌چنان گروهي سود‌جو به‌دنبال تبديل كردن آن به محيطي تجاري هستند.
اين معلم با اشاره به سابقه، موفقيت‌ها و قديمي بودن دبيرستان مروي، اضافه كرد: دبيرستان مروي ويژگي‌ها و ارزش‌هاي ديني خاصي دارد كه آن را مقدس كرده؛ ولي متأسفانه اكنون با اين مشكل روبه‌رو شده است.
يكي ديگر از مدرساني كه حدود 49 سال سابقه‌ي تدريس در اين دبيرستان را دارد و بعد از بازنشستگي هم‌چنان با عشق به كار خود در اين دبيرستان ادامه مي‌دهد نيز دبيرستان «ماندگار مروي» را داراي قداست خاصي دانست و گفت: آرزو دارم اين محيط همين‌گونه باقي بماند. همه‌ي محيط‌هاي آموزشي مقدس‌اند، ولي مدرسه‌ي مروي به‌خاطر ارزش و عظمتي كه دارد، مقدس‌ترين مكان است.
وي ادامه داد: اين مكان به زندگي ما معلمان بركت داده است. به همين دليل، نمي‌توانيم براي تدريس جايي ديگر برويم. خداوند عنايت ديگري به اين محيط كرده است.
او كه از ابتداي كار در اين دبيرستان، رياضي تدريس كرده است، با اشاره به معرفي اين مدرسه توسط شوراي عالي آموزش و پرورش به‌عنوان مدرسه‌ي ماندگار در دوسال پيش، گفت: اين مدرسه شايستگي ماندگار ماندن را دارد. اين دبيرستان در شرايطي خاص تا كنون پابرجا مانده و دانش‌آموزان خوب و موفقي را تربيت كرده است. حال فكر تغيير فرم آن چگونه ايجاد شده است، آيا همه‌ي اين خدمت‌ها پوچ بودند، اقدامات و كارهايي كه توسط دانش‌آموزان اين مدرسه در دوران جنگ انجام شد، پوچ بودند؟ آيا كساني كه تغيير كاربري اين مدرسه را تصويب مي‌كنند، به اين‌جا سر زده‌اند، چگونه است كه مي‌خواهند آن را با گرفتن كاربري، مانند دارالفنون از بين ببرند؟
به گزارش ايسنا، در نامه‌اي با امضاي دبير كل شوراي عالي آموزش و پرورش و رييس كميسيون معين ـ مهدي نويد ـ آمده است: «به استناد رأي صادره در 725مين جلسه‌ي شوراي عالي آموزش و پرورش مورخ 28 تيرماه 1384، دبيرستان مروي در منطقه‌ي 12 آموزش و پرورش شهر تهران به‌دليل قدمت تاريخي و سوابق درخشان علمي، آموزشي و فرهنگي در 452مين جلسه‌ي كميسيون معين شوراي عالي آموزش و پرورش مورخ 1 / 3 / 1387 به‌عنوان مدرسه‌ي ماندگار شناخته شد.
اين مدرسه از سال تحصيلي 88 ـ 87 با رعايت مصوبه‌ي چگونگي اداره‌ي مدارس ماندگار به فعاليت خود ادامه خواهد داد. تغيير كاربري مدرسه‌ي فوق صرفا با تصويب شوراي عالي آموزش و پرورش ممكن خواهد بود.»
يكي از مديران پيشين دبيرستان مروي كه مدرس نيز هست، به خبرنگار ايسنا توضيح داد: بين سال‌هاي 1360 تا 1362 بحث گرفتن مدرسه و تبديل آن به يك فضاي ديگر مطرح بود، به‌گونه‌اي كه در سال 1360 بخش‌هايي از فضاي مدرسه گرفته شد. در حياط جلوي مدرسه چهار رديف درخت وجود داشت كه اكنون چند درخت بيش‌تر باقي نمانده است و بقيه‌ي فضاي درخت‌ها به چند مغازه در كوچه‌ي مروي تبديل شد.
وي اظهار كرد: هر سال اين حركت‌ها شديد‌تر مي‌شد، تا سال گذشته كه شدت بيش‌تري پيدا كرد و اكنون با توجه به مداركي كه وجود دارد، همه‌ي اين اقدامات و حركت‌ها به‌منظور تجاري كردن اين مدرسه انجام مي‌شود، حتا نقشه‌ي ساختماني كه قرار است جاي مدرسه ساخته شود، موجود است.
او كه خود در همين مدرسه درس خوانده است، با اشاره به صحبت‌هايي كه درباره‌ي تغيير كاربري دبيرستان مروي به حوزه‌ي علميه مطرح مي‌شود، گفت: ماهيت حوزه از نظر فضاي آموزشي با دبيرستان بسيار متفاوت است. حوزه به حجره نياز دارد، اگر بخواهند از مدرسه به‌عنوان حوزه استفاده كنند، تركيب دبيرستان به‌هم مي‌خورد.
اين‌جا و در ميان معلم‌هايي كه سال‌هاي عمر خود را در راه تربيت شاگردان نخبه و موفق دبيرستان مروي گذاشته‌اند، مي‌توان عشق و علاقه به مدرسه و كارشان را به‌خوبي ديد. حدود 100 سال است كه گذر مروي هر روز صبح چشمش را با صداي پاي دانش‌آموزان اين مدرسه باز مي‌كند و با پايان هياهوي آن‌ها به خواب مي‌رود. 100 سال است كه ستون‌هاي بلند و استوار ورودي دبيرستان مروي شاهد رشد و پيشرفت دانش‌آموزان اين مدرسه‌اند. هرچند درختان برافراشته‌ي مدرسه از حدود 20 سال پيش جاي خود را به مغازه‌هايي با اجناس خارجي و آرايشي داده‌اند، ولي ريشه‌ي آن‌ها هنوز در انتظار سر بلند كردن از دل خاك است و هنوز به شنيدن صداي گام‌هاي استوار فرزندان ايران اميدوارند.
انتهاي پيام