عليرضا معيني، گوينده پيشكسوت راديو و تلويزيون كه فعاليت خود در راديو از سال‌هاي اول انقلاب اسلامي در اصفهان آغاز كرده بود با شروع جنگ تحميلي به‌عنوان نيروي داوطلب به مناطق جنگي اعزام شد؛ او با شكل‌گيري راديو جبهه به تشويق دوستش مصطفي طياره(كه بعدها در مناطق غربي به شهادت رسيد)، به اين راديو آمد و بيش از 30 ماه به عنوان نويسنده، گوينده و گزارشگر فعاليت كرد.

عليرضا معيني نخستين گوينده دوران جنگ تحميلي بود و پس از او بود كه محمود كريمي به عنوان دومين گوينده راديو جبهه، خبر پيروزي خرمشهر را اعلام كرد.

اين گوينده پيشكسوت راديو در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس راديو خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) درباره اين دوران سخن گفت و اظهار كرد: راديو جبهه پديده‌ي بسيار تازه‌اي در دفاع مقدس بود و هنوز هم در بسياري از موارد تاثير وسيع آن درجنگ ناگفته مانده است.

وي با اشاره به نقش حميدرضا خزايي(مشاور معاون صدا) در شكل‌گيري راديو جبهه در آن زمان گفت: يك راديوي ديگري با نام «راديو جبهه» در تهران به‌وجود آمده بود كه بچه‌ها مي‌رفتند از مناطق جنگي گزارش تهيه مي‌كردند و مي‌آوردند و در قالب برنامه‌اي از راديو جبهه پخش مي‌كردند؛ اين ادامه همان راديو جبهه‌اي بود كه در اوايل جنگ در غرب در پادگان ابوذر ايجاد شده بود.

معيني ادامه داد: موقعيت اين راديو به‌گونه‌اي بود كه نيروهاي توپخانه، پشت اين راديو و نيروهاي خط اول، جلوي آن بودند، ويژگي‌ اين مساله هم اين بود كه در تمام خطوط جبهه‌ي ما و دشمن اين صدا به گوش مي‌رسيد.

وي درباره‌ي محتواي اين راديو توضيح داد: محتواي اين راديو اخبار، اطلاع‌رساني، بعضا سرگرمي، موسيقي‌هاي رزمي و انتقال حال و هواي جبهه‌هاي جنگ بود، حال وهوايي كه تك‌تك ما داشتيم. من در استوديو به‌عنوان گوينده يك كلاشنيكف دستم بود، ما هيچ‌گونه اطلاعاتي درباره‌ جا و موقعيتمان نمي‌توانستيم بدهيم چرا كه مورد اصابت گلوله‌ها و تانك‌ها قرار مي‌گرفتيم.

اين گوينده پيشكسوت راديو با بيان اين كه ما در «بانه» در عمق 35 متري زمين استوديو‌هايمان را برقرار كرديم و دراين مدت واقعا معجزه‌هاي زيادي را به چشم ديديم، اظهار كرد: شبي كه باران آمده بود دشمن تمام آن منطقه‌يي را كه به درستي حدس مي‌زدند ما در آن جا در زير‌زمين هستيم، راكت و موشك‌هاي زيادي انداخته بود كه با تعجب فرداي آن روز ديديم كه تمام آنها در گل فرو رفته‌اند و از آن 30ـ40 تا حتي يكي هم عمل نكرده بود كه اگر يكي عمل مي‌كرد ما در آن زير دفن مي‌شديم.

وي تصريح كرد: راديو جبهه براي دشمن خارچشم بود و تلاش مي‌كرد كه آن را به هر قيمتي كه شده است از بين ببرد.

معيني گفت: فعاليت من در راديو جبهه بيش از 30 ماه طول كشيد، بعد از آن همكاران ديگرم اين راديو را سرپا نگه داشتند، مكان آن هم‌چنان به‌دليل شرايطي كه داشت جابه‌جا مي‌شد، اما مديريت سابق سياست‌گذاري خاص و تلاش ويژه‌اي براي اين راديو انجام مي‌داد.

وي ادامه داد: بعدها فهميديم كه بسياري از سياست‌گذاري‌هاي اين راديو جبهه كه در جبهه‌هاي جنگ مستقر بود از تهران نشات مي‌گرفته است و دوستاني كه ادامه كار راديو جبهه را در تهران پي گرفتند همان كساني بودند كه در ابتداي كار نيز نقش اساسي داشتند.

معيني گفت: دومين گوينده‌اي كه بعد از من در راديو جبهه فعاليت مي‌كرد محمود كريمي بود، گوينده‌اي كه خبر پيروزي خرمشهر را نيز اعلام مي‌كرد.

وي در پاسخ به اين پرسش كه آيا دوست داشتيد جاي محمود‌ كريمي بوديد، گفت: هيچ وقت دوست نداشتم كه جاي كس ديگري باشم، همين‌كه توانستم اولين گوينده در جنگ باشم براي من يك افتخار است البته امتيازات معنوي و تاثيري كه از آن زمان تا به‌حال در روحيه‌ من به جا مانده است بسيار برايم با ارزش است.

معيني درباره‌ي مهم‌ترين خبرهايي كه در آن زمان اعلام كرده است كه هنوز خاطره آن در ذهنش باقيمانده است، اظهار كرد: تعداد عمليات‌ها بسيار وسيع بود و ما هريك از آنها را اعلام مي‌كرديم به ويژه به‌ياد دارم كه خبر شروع عمليات فتح‌المبين و پيروزي‌هايش را من اعلام كردم.

وي با بيان اين كه من خاطرات زيادي از آن زمان و آن لحظات دارم، حال و هوايي كه سراسر حماسه و رزم بود، ادامه داد: جنگ يا دفاع مقدس، شما اگر در دلش بوديد مي‌ديديد كه چقدر ويژگي‌هاي برجسته دارد كه ناخودآگاه آدم دلش مي‌خواست كه اكنون نيز بود ولي نه جنگ بلكه شرايطي كه آن حال‌ و هوا دوباره در افراد ايجاد مي‌شد، معجزاتي كه ما ثانيه به ثانيه مي‌ديديم قابل درك براي آن كسي كه آن روزگار را نديده و حس نكرده است نيست.

اين گوينده پيشكسوت راديو در پاسخ به اين پرسش كه شما به‌عنوان يك گوينده راديو چقدر در راستاي انتقال اين حال و هوا و حس به رزمندگان تلاش كرديد، گفت: بعدها خود راديو تلاش‌هايي كرد و گفت‌وگوهايي را با رزمنده‌هايي كه در دوران دفاع مقدس بسيار موثر بودند انجام داده و در كتابي به‌نام «قرار‌گاه بي‌قرار» چاپ كرد كه حدود 20 صفحه از آن كتاب به خاطرات من اختصاص دارد.

وي گفت: استوديو‌ي ما در آشپزخانه فرمانده دوران شاه اين پادگان بود، ما درحالي گويندگي مي‌كرديم كه حس و حال خاص جنگ را داشتيم و لازم نبود كه در ما ايجاد شود، ما دشمن را مي‌ديديم.

معيني در پاسخ به اين پرسش ايسنا كه خيلي وقت‌ها براي اين‌كه روحيه رزمنده‌ها خراب نشود و يا به هر دليلي ديگري ناچاريد كه اخبار را به گونه ديگري و با حال و هواي ديگري منتقل كنيد، آن موقع چه مي‌كرديد، اظهار كرد: راديو به‌عنوان يك رسانه گرم و صميمي اصلا در جايگاهي كه فضا‌سازي مجازي كند، نيست؛ يعني آن حسي كه به ما وارد مي‌شد نيازي نبود پنهان كنيم بنابراين آن را همان‌گونه منتقل مي‌كرديم، همان اثر‌گذار بود و در رفتار مخاطب ما تاثير داشت.

وي در پايان گفت: راديو در عين حال كه توده‌اي مخاطب دارد هر شخصي فكر مي‌كند كه اين گوينده و اين برنامه دارد براي آن فرد پخش مي‌شود، اين ويژگي است كه هيچ رسانه‌اي ندارد، اين ويژگي‌هاي منحصربه فرد راديو بود كه باعث شد دراختيار دفاع مقدس قرار بگيرد و سياست با ارزشي بود و نقش بسيار مهمي را ايفا كرد.

انتهاي پيام