يك هنرمند پيشكسوت رشته‌ي گيوه‌بافي گفت: سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري تاكنون براي اين هنر و هنرمندان گيوه‌بافي هيچ كاري نكرده است و به وضعيت هنرمندان اين رشته رسيدگي نمي‌كنند. عبدالله گلي سنجاني كه 50 سال از 67 سال عمر خود را در رشته‌ي گيوه‌دوزي فعاليت كرده است در گفت‌وگو با خبرنگار بخش صنايع دستي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بيان كرد: هنوز در اراك به هنر گيوه‌بافي مشغول هستم و 20 شاگرد دختر و پسر را آموزش مي‌دهم؛ اما با وجود اين، مسؤولان به ما اهميت نمي‌دهند. او كه ادعاي بافت 101 نوع گيوه را دارد، افزود: اكنون يكي دو نفر از هنرمندان قديمي هستند كه به گيوه‌بافي مشغول‌اند؛ اما آنها تنوع كاري ندارند و بيشتر استادان اين حرفه درحال فراموش شدن هستند. وي با بيان اين‌كه سرمايه‌ي اندكي در اختيار داريم، اظهار داشت: هنرمندان رشته‌ي گيوه‌دوزي براي تهيه‌ي مواد اوليه مشكل دارند، چون سرمايه‌هاي اندكي دارند و مسؤولان توجهي نمي‌كنند. سنجاني ادامه داد: گيوه، بازار خوبي در كشورهاي خارجي دارد و افرادي هستند كه اين آثار دست هنرمندان را به كشورهاي ديگر صادر كنند، در داخل كشور نيز بسياري استفاده مي‌كنند؛ اما سرمايه‌ي هنرمندان اين رشته ناچيز و محدود است و جوابگوي نياز بازار نمي‌تواند باشد. اين هنرمند پيشكسوت گفت: اكنون تحت پوشش بيمه نيستم و متولي صنايع دستي رسيدگي نمي‌كند. معاونت صنايع دستي دايم از ما براي حضور در نمايشگاه‌هاي مختلف دعوت مي‌كند، ولي تاكنون هيچ كاري براي ما نكرده‌اند. گيوه‌بافي از هنرهاي سنتي رايج در كشور و مناطقي مانند كرمانشاه، لرستان و اراك است كه از گذشته‌هاي دور با توجه به شرايط خاص محيطي و امكانات موجود منطقه، توليد و مصرف مي‌شده است. گيوه نوعي پاپوش است كه زير آن از پوست گاو‌ميش و گاو و رويه‌ي آن از ابريشم و نخ است. گيوه‌هاي زيرپلاستيكي، زيرپارچه‌يي، زيرچرمي و ابريشمي از انواع مختلف آن است. با وجود توليد ارزشمند و منحصر اين هنر، گيوه‌بافي ديگر چندان مورد توجه مردم نقاط مختلف كشور نيست و بيشتر محصولات توليدي آن توسط مردم بومي مناطق محل توليد گيوه استفاده مي‌شود و رفته‌رفته درحال فراموشي است. انتهاي پيام