مهدي مرادعليوند از آزادگان دفاع مقدس است كه در سن 21 سالگي به اسارت نيروهاي رژيم بعث عراق درآمد و10 سال در اردوگاههاي شماره 1 ،2 و4 موصول عراق به سر برده است. وي در سن 31 سالگي در حالي كه به دليل شكنجه نيروهاي بعثي وسختي هاي دورن اسارت از ناحيه چشم ، گلو ، ران ، كتف ، لثه و اعصاب مورد آسيب قرار گرفته بود وارد كشور شد. اين آزاده جانباز در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)منطقه لرستان با اشاره به پاره اي خاطرات تلخ وشيرين خود از دوران اسارت در تشريح وضعيت اردوگاهها گفت : در دوران اسارت، ما در وضعيت بسيار اسفناكي نگهداري مي‌شديم و از نظر امكانات رفاهي در تنگنا قرار داشتيم، عراقي‌ها هيچگاه اجازه ندادند صدايمان به گوش صليب سرخ جهاني برسد و هر وقت صليب سرخ از اردوگاه بازديد مي‌كرد نيروهاي رژيم بعث عراق با تحت فشار قرار دادن مترجم،اجازه نمي‌دادند مشكلات اسرا به گوش صليب سرخ برسد. وي افزود:در پاره‌اي مواقع كه از طرف ايران وكشورهاي آمريكا،ژنو و فرانسه وسايلي براي اسرا به اردوگاه فرستاده مي‌شد،عراقي‌ها اجازه نمي‌دادند آن وسايل به دست ما برسد و در بسياري مواقع وسايل اهدايي را براي خود برداشته و وسايل بدلي و بي‌ارزش را جايگزين آنها كرده و به اسرا تحويل مي‌دادند. در طول اسارت بارها اتفاق مي‌افتاد كه اسراي ايراني به دليل شكنجه نگهبانان عراقي از ناحيه چشم نابينا مي‌شدند وگاهي نيز نگهبانان عراقي در شكنجه‌گاههاي خود گوش اسرا مي‌بريدند، حتي در چند مورد نفت وگازوئيل بر روي سر اسرا مي‌ريختند وآنها را آتش مي‌زدند. اين آزاده جانباز در بخش ديگري از اين گفت‌وگو با اشاره به پاره‌اي از مشكلات آزادگان در خصوص تامين مسكن و پيگيري درمان آنها، از مسؤولان خواست به طور جدي پيگير مشكلات آزادگان باشند. وي گفت: با توجه به اينكه بيكار بودن براي افرادي همچون ما كه به دليل فشارهاي دوران اسارت عصبي و به مشكلات روحي – رواني مبتلا شده ايم بسيار مضر است؛ بنابراين از مسؤولان استدعا داريم مانع بيكار شدن آزادگان و جانبازان شوند چرا كه بيكار بودن ما نه تنها براي خودمان بلكه براي خانواده هايمان نيز عذاب‌آور و غيرقابل تحمل است. مراد عليوند در خاتمه توجه جدي مسؤولان بنياد شهيد وامور ايثارگران به بحث مشاوره با جانبازان وآزادگان و خانواده هاي آنان را خواستار شد. وي گفت: البته ما آزادگان توقع و انتظار چنداني از مسؤولان به خاطر سختي‌هايي كه در دوران اسارت متحمل شده ايم نداريم ، ما وقتي به وطن برگشتيم وبا خانواده‌هايمان مواجه شديم كه به دليل دوري از ما با مشكلات عديده‌اي دست به گريبان بودند و ما به عنوان سرپرست مي‌بايست اداره كننده آنها باشيم، توقعمان بالا رفت. انتهاي پيام