بزرگترين مجتمع خوابگاهي كشور، كوي دانشگاه تهران نام دارد، ايراني كوچك در دل ايران بزرگ؛ از هر شهر و استاني حداقل يک نفر را مي‌توان در اينجا يافت، افرادي از سراسر كشور دور هم جمع شده‌اند تا آينده ايران را رقم بزنند كه اين مساله ضرورت توجه مسؤولان را در ساماندهي مسائل مرتبط با كوي دو چندان مي‌كند.

كوي دانشگاه تهران با محوطه سبز و ساختمانهاي كهنه و نوسازش به همراه مجموعه امكانات فرهنگي، رفاهي و ورزشي خود نظير سينما، مسجد، ‌مركز مشاوره، سايت، سالنهاي ورزشي، زمين چمن مصنوعي، و... پذيراي بيش از 9 هزار دانشجوي ايراني و خارجي، دختر و پسر است.

در حال حاضر4900 دانشجو پسر در 23 بلوك كوي و 4250 دانشجوي دختر در 10 بلوك سكونت دارند.

كوي دانشگاه همچون شهري كوچك در دل كلان شهر بزرگي همچون تهران است، خيابانهاي آسفالت شده، درختان سربه فلك كشيده، مسجد، درمانگاه و... و ساكناني كه همگي دانشجو هستند.

از دروازه كوي كه عبور مي‌كنيم، عكاس با تهيه عكسهاي پي‌درپي تلاش دارد كه گزارشگر تصويري كوي دانشگاه باشد، تا آنجا كه قلم از تشريح باز ماند، تصوير به كمك آيد.

در محوطه كوي با چند دانشجوي رشته تربيت بدني كه حال و هواي سال اولي بودنشان از رفتار و شيطنت آنها هويدا بود، روبرو شديم، با آنكه مدت زمان زيادي ازورودشان به محيط خوابگاه نگذشته، آن را خسته كننده توصيف مي كنند و مي‌گويند:‌ هر چه زمان مي‌گذرد، بيشتر به فضاي خوابگاهي عادت مي‌كنيم.

يكي از اين دانشجويان از مصرف بالاي سيگار در خوابگاهها انتقاد مي‌كند و مي‌گويد: متاسفانه شب‌ها در داخل اتاق بوي قليان و سيگار دانشجويان را آزار مي‌دهد.

دانشجوي ديگري با بيان اينكه كوي همچون جامعه‌ايست كه دانشجويان آن خواستار سالم بودن جامعه خود هستند، به مصرف دخانيات در كوي اشاره مي‌كند و مي‌گويد: من اگر جاي مسئولين بودم مصرف سيگار را در كوي ممنوع مي‌كردم و حتي براي سلامت خوابگاه از دانشجويان تست اعتياد مي‌گرفتم.

از بين صداي دانشجويان، صداي ديگري هم به گوش رسيد:«چقدر بايد درس خوند؟ خيلي وقتا از بيکاري مي‌زنيم بيرون و الکي تو خيابونا راه مي ريم. حوصله مون سر مي ره.» و...

به داخل برخي بلوكهاي خوابگاهي مي‌رويم، راهروهايي با ديوارهاي خاكستري و نسبتا تميز.

در خوابگاه پسران، كفشهاي مرتب پشت در اتاقها جلب توجه مي‌كند، هرچند به محض ورود در مي يابي كه ساكنين آن شايد خيلي وقت است كه دستي به سرو روي اتاقشان نكشيده اند.

روي درب بعضي اتاقها شكافهايي ايجاد شده تا جوابگوي كمبود جاي اتاق باشد و دانشجويان از آن به عنوان جا لباسي استفاده مي‌كردند و شكستگيهاي درهاي كمدهاي برخي اتاقها علاوه بر كهنگي و پوسيدگي چوبهايش، بعضا نشان از استفاده اين درها به جاي كيسه بوكس داشت.

تلمباري از ظرفهاي كثيف در گوشه اتاقها كه در نبود قفسه با ساير وسايل روي زمين قرار داشتند علاوه بر آنكه چهره اتاق را نامرتب‌تر نشان مي‌داد و فضا را كوچكتر مي‌كرد، بر انتقاد يكي از مسؤولان خوابگاهي كه دانشجويان بهداشت اتاقها را رعايت نمي‌كنند، مهر تاييد مي‌زند.

هر چند دانشجويان نيز هيچكدام از شرايط موجود راضي نبوده و كمبود فضا را عامل اين بي‌نظميها مي‌دانستند.

يكي از دانشجويان عليرغم آنكه مي‌گويد: متاسفانه دانشجويان نظافت را رعايت نمي‌كنند، در عين حال از كم‌توجهي مسؤولان كوي نيز انتقاد كرده و مي‌افزايد: به عنوان مثال در سرويس‌هاي بهداشتي مايع دستشويي وجود ندارد و دانشجويان براي شستشوي دستان خود مجبورند كه با خود مايع دستشويي حمل كنند.

جلوتر كه مي‌روي، يك نقطه مشترك بين برخي اتاقها بد جوري خودنمايي مي كند: وجود قليان و ته‌مانده‌هاي سيگار كه تنفس را سخت مي‌كرد و چشمان را مي‌سوزاند.

بروز اينگونه مسائل كه در برخي اتاقها حالت افراطي به خود گرفته، ضرورت كار فرهنگي را بر استفاده بهينه از اوقات فراغت دانشجويان را پررنگتر مي‌كند با يك حساب سرانگشتي اگر تعداد دانشجويان كوي دانشگاه را در ميزان ساعات بيكاري و فراغت آنها ضرب كنيم، رقم حاصله ضرورت برنامه‌ريزي براي اوقات فراغت دانشجويان را چند برابر مي‌كند، زيرا در صورت عدم مديريت مناسب انرژي و پتانسيل اين جوانان با بطالت به هدر مي‌رود.

در پشت در يكي از اتاقهاي كوي نوشته شده بود ، " با پنير وارد شويد"، از آنجايي كه پنير نداشتيم، در نزديم!

كوي سرشار از خاطرات است، اگر در خيابانهاي كوي قدم بزني و گوش دل به فضا بسپاري شايد صداي شعارهاي دانشجويان انقلابي دهه 50 را بشنوي و دلتنگيها و تنهايي دم غروب دانشجويان را حس كني.

پشت در يكي ديگر از اتاقها هم، يك يادگاري از دانشجوي فني ورودي 1347 خودنمايي مي كرد كه از قدمت ساختمانهاي كوي حكايت داشت.

يك دانشجوي بلوك 6 نيز با اشاره به يادگاري كه بر روي ديوار اتاقش توسط يكي از فارغ التحصيلان دانشگاه در سال 1352 نوشته شده مي‌گويد: اين چنين مواردي نشان دهنده عدم بازسازي خوابگاه در طي بيش از 34 سال است كه امكانات داخل اتاقها اين گفته را تاييد مي‌كند.

جلوه گري ساختمان‌هاي نوساز در مقابل ساختمان‌هاي فرسوده

در كوي دانشگاه كه قدم مي‌زني تضاد در قدمت ساختمانها مشهود است و جلوه گري ساختمان‌هاي نوساز در مقابل ساختمان‌هاي فرسوده انكارناپذير.

به سراغ نوسازترين ساختمان كوي با عنوان «آريو مصلي نژاد» رفتيم كه سال گذشته توسط يك خيرخوابگاه ساز احداث و افتتاح شد.

ساختمان آريو مصلي نژاد با ظرفيت اسكان 262 دانشجو با هزينه بنياد فرهنگي مصلي نژاد احداث و به دانشگاه تهران اهدا شده است و اكثر دانشجويان ساكن در اين ساختمان دانشجوي مقطع كارشناسي ارشد هستند.

بر خلاف تصورمان زندگي در ساختمان‌هاي نوساز نيز عاري از مشكلات نيست.

دانشجويي كه در اين بلوك مستقر است مي‌گويد: مشكل اصلي ما نداشتن يخچال است كه با آمدن فصل تابستان، نياز به آن بيشتر و ضروري تر مي‌شود.

دانشجوي ديگري اشاره به نبود لباسشويي و جوابگو نبودن كولرها در روزهاي گرم سال مي‌كند و مي‌افزايد: در هر اتاقي خوشبختانه يك خط تلفن مجزا وجود دارد ولي براي تهيه يا تعويض يك گوشي تلفن حداقل بايد 3 ماه تلاش كرد.

يكي از دانشجويان كارشناسي ارشد اعتقاد دارد: وقتي براي هر اتاق تلفن وجود دارد چرا شرايط را طوري فراهم نمي‌كنند كه اتاق ها مجهز به سيستم اينترنت شوند.

به گفته وي، شوراي صنفي خوابگاه بايد چنين مسائلي را پيگيري كند كه آن‌ها هم به دليل عدم حمايت توسط دانشجويان و برخي مسايل حاشيه اي ، فعاليتشان كمتر شده است.

يكي ديگر از دانشجويان كارشناسي ارشد هم، از نبود سالن مطالعه انتقاد مي‌كند و با مقايسه‌اي بين كوي علوم پزشكي و غيرپزشكي مي‌گويد: امكانات سايت خوابگاه علوم پزشكي تهران مناسب‌تر است.

به گفته وي، در كتابخانه خوابگاه منابع كارشناسي ارشد كم است، در نتيجه مجبوريم براي استفاده از كتاب‌ها و منابع مورد نياز به كتابخانه مركزي دانشگاه مراجعه كنيم.

وي ادامه مي‌دهد:‌ كل ساختمان مصلي نژاد تنها يك سالن تلويزيون دارد كه آن نيز اكثرا قطع مي‌باشد.

وي با مقايسه‌اي بين كوي علوم پزشكي و غيرپزشكي مي‌افزايد: قيمت ژتون غذاي كوي 140 تومان است در صورتيكه ژتون غذاي دانشجويان علوم پزشكي 100 تومان است.

دانشجوي ديگري به ارزاق‌ ماهيانه‌ اشاره مي‌كند و مي‌گويد: در طول يك ماه تنها 2 بسته قند و يك شيشه شكر به ما مي‌دهند كه هر بار فقط حجم كيسه‌ها افزايش پيدا مي‌كند و مقدار آن‌ها كمتر مي‌شود.

يك دانشجو نيز از مقررات ورود و خروج مي‌گويد و آن را سخت‌گيري مي‌خواند و مي‌گويد: در هنگام ورود به خوابگاه اگر كارت دانشجويي نداشته باشي به هيچ وجه نمي‌تواني وارد شوي و بايد صبر كني تا يكي از دوستانت از داخل خوابگاه كارت را بياورد تا بتوان وارد شد.

يك دانشجوي شاغل نيز در مورد ورود و خروج از خوابگاه مي‌افزايد: شب‌ها چون تا ساعت يك بامداد مشغول به كارهستم به اجبار به دليل بسته بودن درهاي كناري و فرعي خوابگاه از خيابان جلال آل محمد به سمت خيابان كارگر چند دقيقه‌اي وقت صرف مي‌كنم تا از طريق در اصلي وارد شوم و اگر خداي نكرده كارت هم جا مانده باشد نمي‌توانم وارد خوابگاه شوم.

فردي که تازه وارد خوابگاه مي شود تا زندگي جديد خوابگاهي را تجربه کند، علي رغم مشکلات ظاهري که از نظر وضع غذا يا امکانات رفاهي ممکن است با آن روبرو باشد، با مشکلات ديگري نيز روبروست ، از يک سو ورود به يک مکان جديد و قطع وابستگي‌هاي چندين ساله يا به عبارت بهتر مشکلات روحي عاطفي که گاه فرد را در شرايط خاصي قرار مي دهد و از سوي ديگر، مقررات زندگي در خوابگاههاست كه خود نمايي مي كند.

هرچند كه در كوي دانشگاه تهران مشكلات و كمبودها نسبت به ساير خوابگاههاي دانشجويي كشور كمتر است .

به سراغ بلوك 18 مي‌رويم، بلوك دانشجويان مقطع كارشناسي.

دانشجويان اين بلوك هم از بهداشت خوابگاه و نبود يخچال، لباس‌شويي و كولر ... انتقاد دارند و در عين حال درد مشترك كوي را سرويس‌هاي اتوبوس دانشگاه بيان مي‌كنند كه مرتب نمي‌آيند و گاهي موجب تاخيرشان در كلاس مي‌شود.

يك دانشجو در مورد كمبود امكانات خوابگاه مي گويد: يكي از مشكلات اساسي در اين زمينه سالن تلويزيون خوابگاه است كه تلويزيون آن تنها يك شبكه را مي‌گيرد.

دانشجوي شيرازي رشته مديريت دانشگاه تهران صحبتهاي خود را با كيفيت نامطلوب غذاي خوابگاه شروع مي‌كند و با اشاره به خرابي و قطعي سايت خوابگاه تمام مي‌كند.

وي ادامه مي‌دهد: قبلا به دليل نبود جايي براي مطالعه در خيابان و زير چراغهاي روشنايي درس مي‌خوانديم كه خوشبختانه الان اين مشكل حل شده است و تا ساعت 10 شب مي‌توانيم در كتابخانه كوي مطالعه كنيم.

وي با روشن كردن سيگاري در مورد امكانات تفريحي و فرهنگي خوابگاه‌ مي‌گويد: سينما و امكانات ديگري در اين خوابگاه هست ولي هيچ كدام جذاب و در حد دانشگاه تهران نيستند.

اين دانشجو در عين حال به سالن تلويزيون خوابگاه اشاره مي‌كند و اذعان مي‌دارد: در حالي كه بايد هر ساختمان يك تلويزيون داشته باشند، در داخل اتاق تلويزيون ساختمان‌ ما، فقط وسايل آشپزي وجود دارد و علاوه بر اين براي مطالعه هم بايد به سالن مطالعه ساختمان‌هاي ديگر مراجعه كنيم.

دانشجويان ساكن بلوك 19 نيز از وضعيت تلويزيون خوابگاه گله‌مند هستند و مي‌گويند: تلويزيون اين ساختمان تنها شبكه 3 را آنتن مي‌دهد و ميزان صداي آن نيز از شماره 6 بالاتر نمي‌رود.

يکي از ساکنين کوي مي گويد: اينجا هميشه شلوغ است. فقط شبها راحت مي شود درس خواند.

اينجا هميشه همهمه است و صدا، صداي رفت و آمد و خنده و گاهي هم جر و بحث كه به كشمكش منجر مي‌شود. يكي بلند بلند درس مي خواند و ديگري با صداي موسيقي مورد علاقه‌اش اوقات فراغتش را پر مي‌كند و تو بايد با اين صداها كنار بيايي.

يكي ديگر از دانشجويان هم در مورد كيفيت غذا مي‌گويد: برنجي كه مي‌پزند خارجي و بي كيفيت است و كباب‌هاي آن هم مثل لاستيك سفت است. مرغ سلف كامل پخته نيست ولي خوشبختانه از نظر حجم غذاها مشكلي وجود ندارد.

دانشجويي كه به همراه قابلمه غذا در حال خروج از سلف است، كميت و كيفيت غذا را تاييد مي‌كند و مي گويد: اگربا اين غذا دسر و ميوه هم بدهند خيلي بهتر مي‌شود.

ديگري مي‌افزايد : غذاي خوابگاه طوريست كه با خوردن يك قاشق زود سير مي‌شوي، ولي بعد از چند ساعت احساس گرسنگي مي‌كني، آن وقت هم اگر از ساعت 21:30 گذشته باشد چون فروشگاه تغذيه‌اي در خوابگاه وجود ندارد به اجبار بايد از نرده‌ها عبور كني تا به فروشگاه تغذيه خوابگاه دانشگاه علوم پزشكي برسي، كه به گفته نگهبان‌ها اين كار تخلف است.

يكي از دانشجويان رشته علوم سياسي ورودي 82 حل معضلات و مشكلات كوي را مشروط به همت خود دانشجويان مي داند و مي گويد : خوشبختانه امسال مشكل كوي نسبت به سالهاي گذشته بسيار كمتر شده است.

به گزارش ايسنا اين دانشجو مدعي شد ، قاليباف (شهردار تهران) به تمام وعده هاي خود در كوي عمل نكرده است. شهردار تهران به دانشجويان وعده ماشين لباسشويي و رنگ آميزي ساختمان‌ها را داده بود كه متاسفانه اين وعده‌ها هنوز تحقق پيدا نكرده است.

اين نكات بارها از سوي دانشجويان عنوان شد.

يكي ديگر از دانشجويان اين ساختمان هم با اشاره به وضعيت اين خوابگاه در تابستان ادامه مي دهد : كولرها جوابگوي ظرفيت دانشجويان نيست و كيفيت غذاها هم از الان بدتر مي شود.

دانشجويان نابينا كوي دانشگاه نيز علاوه بر مشكلات مشترك دانشجويان، با اظهار گله از نبود امكانات خاص، مي گويد : براي دانشجويان نابينا به غير از يك زمين ( گل بال ) كه تمرينات آن هم منظم نيست امكانات خاص ديگري وجود ندارد.

فضاي نمازخانه پاسخگوي دانشجويان كوي نيست

يكي از دانشجويان خوابگاهي ورودي سال 83 نيز با اشاره به تخريب نمازخانه كوي دانشگاه براي ساخت نماز خانه‌اي جديد، مي‌گويد: در حال حاضر زمان بهره‌برداري مسجد كوي مشخص نبوده و اين درحاليست كه فضاي موجود نيز پاسخگوي نياز دانشجويان نيست.

اين دانشجوي برق با اشاره به افزايش تعداد دانشجويان خوابگاهي و بالا رفتن ظرفيت اتاق‌ها ، اظهار مي‌كند: قرار است از مهرماه سال جاري دانشجويان خودشان هم اتاقي‌هايشان را انتخاب كنند.

براي اينكه از فرصت زندگي دانشجويي بتوان بهره‌برداري صحيحي به عمل آورد، لازم است توسط مسؤولان ذي‌ربط برنامه‌ريزي‌هاي دقيق و همه جانبه‌اي به عمل آيد. دراين برنامه‌ريزي‌ها بايد نيازهاي فردي و جمعي دانشجويان اعم از مطالعه، بحث، تفريح و استراحت و تغذيه به دقت لحاظ شوند و مشكلات و آسيب‌هاي ذكر شده در بالا نيز در نظر گرفته شوند.

راه اندازي سايتهاي خوابگاهي دانشجويي،‌ تجهيز كتابخانه‌ها، برگزاري جشنواره‌هاي متعدد خوابگاهي مثلا جشنواره‌هاي سراسري فرهنگ خوابگاه نشيني و فرهنگ زندگي جمعي و ... در اين راستا موثر است.

دانشجويان خارجي راضي از امكانات كوي

سيستم اينترنت خوابگاه دانشجويان خارجي را فعال كنيد

در كوي دانشگاه تهران دانشجويان خارجي از كشورهايي نظير افغانستان ، سوريه ، تاجيكستان ، تركيه ، كشورهاي آفريقايي و ... نيز سكونت دارند كه يكي از بلوكهاي تازه ساز كوي دانشگاه ميزباني آنها را برعهده دارد.

جالب اينجاست كه اتاق دانشجويان خارجي ساكن كوي پسران از نظم و انظباط خاصي برخوردار بود.

دانشجوي آفريقايي كه سال آخر ادبيات فارسي است و در حال خروج از خوابگاه مي‌باشد به خبرنگار ايسنا مي‌گويد: وضعيت امكانات و موارد ديگر خوابگاه در حد رضايت بخشي است و تنها براي برقراري ارتباط با خارج از كشور بهتر است كه خوابگاه را به سيستم اينترنت مجهز كنند.

عبدالله دانشجوي يمني دكتري ادبيات فارسي دانشگاه نيز با ابراز رضايت از امكانات اين خوابگاه در مورد نحوه برخورد مسئولان با دانشجويان خارجي خوابگاه كوي اذعان مي دارد: برخورد مسئولان با ما به نحوي است كه اگر منظورمان را هم نفهمند حداقل برخورد خوبي با ما مي‌كنند و از نمونه‌هاي بارز آن، مي توان به حضور اين مسئولان در ايام نوروز در خوابگاه، آنهم فقط به خاطر وجود دانشجويان خارجي اشاره كرد.

عبدالله در عين حال ادامه مي‌دهد: تفاوت درسن، رشته‌هاي تحصيلي و فرهنگ‌ها موجب به وجود آمدن مشكلات متعددي در زندگي دو دانشجوي خارجي با هم مي‌شود و به همين دليل بهتر است كه مثل اتاق‌هاي دانشجويان دوره دكتري، به دانشجويان خارجي ديگر هم اتاق‌هاي تك نفره هرچند كوچك بدهند.

دانشجوي افغاني رشته حقوق دانشگاه تهران با اشاره به تراكم در برخي اتاق‌ها و عدم مديريت مناسب در تقسيم اتاقها مي‌گويد: در حالي كه برخي اتاق‌ها 2 يا 3 نفره هستند، در برخي اتاق‌ها هشت دانشجو در همان ميزان فضا سكونت دارند كه اين عادلانه نيست.

محمدرضا – دانشجوي تاجيك دانشگاه تهران – در مورد كمبود امكانات اين خوابگاه اشاره اي به اتاق لباسشويي ساختمان خوابگاه دانشجويان خارجي مي‌كند و مي‌گويد: امكانات و تجهيزات اتاق لباسشويي اين ساختمان جوابگوي جمعيت آن نمي باشند و بايد مثل گذشته در هر طبقه يك لباسشويي قرار دهند.

خوابگاه نوساز دانشجويان خارجي را به قصد تهيه گزارش از قديمي ترين ساختمان خوابگاهي كوي كه مربوط به جنگ جهاني دوم است، ترك مي كنيم.

انتهاي پيام