فرستادن برخي آثار تاريخي منقول ايران به ديگر كشورها براي شركت در نمايشگاه‌هاي خارجي كه مدتي است، در سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري انجام مي‌شود، تاييدها و انتقادهايي را دربرداشته است. به گفته‌ي يك عضو كميته‌ي تدوين طرح ثبت آثار تاريخي منقول، يكي از نمونه‌هاي بارز اين كار در اوايل سال 1384 با فرستادن هفت قطعه شيء درجه‌ي اول تاريخي ايران به انگليس آغاز شد. رضا موسوي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، توضيح داد: مجوز فرستادن اين اشيا كه از جلسه‌اي در سال 1381 در موزه‌ي ملي ايران در دست تصويب بود، با تصويب آن در سال 1384 صادر شد. اين كار با مخالفت تعدادي از كارشناسان سازمان و پافشاري رييس موزه‌ي ملي ايران انجام شد، به‌گونه‌اي كه در پاسخ به چرايي اين كار، به خبرنگاران گفت كه ‌رييس سازمان ميراث فرهنگي با تشخيص خود، تصميم به فرستادن اين اشيا به انگليس گرفته است. وي افزود: آن اشيا براي يك دوره‌ي هفت ساله، تحت عنوان نمايشگاه «هفت هزار سال هنر ايران» به انگليس فرستاده شدند، تا در نمايشگاه‌هاي بين‌المللي براي بازديد مردم دنيا مورد استفاده قرار گيرند. اين درحالي است كه اگرچه كشورهاي ديگري نيز اين كار را انجام مي‌دهند، ولي آن‌ها مولاژ آثار خود را براي شركت در نمايشگاه‌هاي بين‌المللي مي‌فرستند. اگرچه اين آثار بنا به دلايل مختلفي به‌مدت هفت سال در انگليس نماندند و زودتر بازگشتند، ولي با اين حال، اين خطر هميشه براي آثار تاريخي منقول كشورمان به‌صورت يك موضوع قابل توجه و مستمر وجود دارد. اين كارشناس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان تهران ادامه داد: گرچه آن هفت شيء بازگشتند، ولي اگر آن‌ها قرار بود، عمري هفت ساله در كشوري ديگر داشته باشند، از كجا معلوم كه هفت سالگي آن‌ها، چندين و چند سال به طول نمي‌انجاميد. او اين پرسش را مطرح كرد كه هرچند به اين قضيه به‌چشم خوش‌بينانه نگاه مي‌شود، با اين حال، چه كسي پايدار ماندن روابط ديپلماتيك ايران را با كشور مقصد فرستادن آثار تاريخي تا هفت سال تضمين مي‌كند؟ موسوي با اشاره به اين‌كه كشورهاي دنيا، تعداد محدودي از آثار منقول خود را ثبت كرده‌اند، اظهار كرد: تا به حال در ايران، هيچ اثر منقولي به ثبت آثار ملي ايران نرسيده است و اگر اين كار صورت گيرد، بخشي از حمايت‌هاي قانوني نسبت به آثاري كه براي نمايش در نمايشگاه‌هاي بين‌المللي فرستاده مي‌شوند، تعلق مي‌گيرد. اين عضو كميته‌ي تدوين طرح ثبت آثار تاريخي منقول بيان كرد:‌ كشورهاي خارجي ياد گرفته‌اند، براي پر كردن موزه‌هاي خود، با ميهمان كردن اشياي تاريخي كشورهاي ديگر، گردشگر جذب كنند. قرار نيست كه اشياي تاريخي منقول ايراني، گردشگر باشند، بلكه قرار است، گردشگر براي ديدن اين اشيا به ايران بيايد. به گفته‌ي وي ثبت آثار منقول در فهرست آثار ملي موضوعي است كه مانند يك دست نامريي نگاهدارنده‌ي شانه‌هاي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري درباره‌ي اموال منقول مي‌تواند عمل كند و با اين عمل، هيچ قدرتي اموال منقول ايراني را از كشور نمي‌تواند خارج كند. او اضافه كرد: اگر قرار باشد، آثار تاريخي منقول با ارزش داخل موزه‌ها به ثبت برسند، فقط 10 سال فرصت براي ثبت لازم است و به‌جز اين، نگهداري از اين اشيا بودجه‌ي كلاني را مي‌طلبد. انتهاي پيام