سيامك گلشيري معتقد است: آثاري كه از ادبيات ما ترجمه شده، بخشي از آثار است كه بر اساس رابطه‌ها و اسم افراد ترجمه شده و طبيعي است كه در اين‌صورت هيچ اتفاقي در زمينه جهاني شدن نيفتد. اين داستان‌نويس در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)،‌ تصريح كرد: متاسفانه مترجم حرفه‌يي كه از زبان فارسي به زبان‌هاي ديگري ترجمه كند، بسيار كم است. مثلا در كل آلمان در حال حاضر فقط يك مترجم است كه با انتشاراتي‌هاي خوب، نظير لوركامپ كه ترجمه "چراغ‌ها را من خاموش مي‌كنم" و "بامداد خمار" را منتشر كرده، كار مي‌كند. اما كساني هم توانايي اين كار را دارند كه با انتشاراتي‌ها ارتباط ندارند و نتوانسته‌اند رمان‌ها و داستان‌هاي كوتاه را ترجمه كنند. وي متذكر شد: به اين موضوع اعتقاد ندارم كه ادبيات فارسي و نويسندگان ما خود جهاني نيستند، بلكه آن بخش از آثاري كه ترجمه شده، نتوانسته جا باز كند؛ زيرا اين داستان‌ها به شدت از ادبيات غرب، قصه و داستان مدرن فاصله داشته‌اند. اين آثار بيش‌تر نثرنويسي بوده و به همين خاطر نتوانسته در ادبيات غرب جا باز كند و نماينده ادبيات ما باشد. گلشيري با بيان اين مطلب كه بسياري از آثار ما مي‌توانند ترجمه شوند و پتانسيل جهاني شدن را دارند، ولي ترجمه نشده‌اند، ياد‌آور شد: به هيچ عنوان معتقد نيستم آثار ما آثاري نيستند كه جهاني شوند. كسي مي‌تواند چنين حرفي را بزند كه تمام آثار را خوانده باشد، نه اين‌كه منتقدي چند داستان از دهه‌هاي 40 و 50 و 60 را بخواند و بگويد ادبيات ما قابليت جهاني شدن ندارند. وي درباره‌ي زبان فارسي و مهجور بودن آن به عنوان دليلي براي استقبال نشدن از ترجمه‌ آثار، گفت: خط ما، خط عقب‌مانده‌اي است، اما اين دليل ترجمه نشدن آثارمان نيست. اگر از مترجمان حمايت شود و هزينه‌اي نيز براي جهاني شدن ادبيات ما اختصاص يابد، اين اتفاق خواهد افتاد. اين داستان‌نويس در عين حال معتقد است: آثاري كه از ادبيات ما گزينش و ترجمه شده‌اند، به خاطر رابطه‌ها، كوركورانه و بدون هيچ گزينش علمي بوده، به اين دليل هيچ اتفاقي نيفتاده و آن ترجمه نيز گل نكرده است. براي اين كار بايد هيأتي انتخاب شود و داستان‌ها را براي ترجمه‌ گزينش كند، البته در ايران بالاخره اين اتفاق مي‌افتد و كساني پيدا مي‌شوند كه ادبيات را شناخته و با ادبيات غرب هم آشنا باشند و به صورت فردي آثاري را انتخاب و ترجمه كنند، در غير اين صورت با وضع موجود كسي از ترجمه آثار حمايت نخواهد كرد. گلشيري افزود: كشور ما كشور شعر است و مردم هنوز عادت دارند نثر را هم شعر بخوانند، در حالي كه اين بدترين چيز در داستان‌ كوتاه و رمان است. بعضي آثار كه از ما ترجمه شده، داراي نثر فخيم است كه اين موضوع در ادبيات غرب مردود است. در غرب اگر قرار است رمان بنويسند، نويسنده رمان مي‌نويسد و يا اگر قرار است داستان كوتاه نوشته شود، همان را خلق خواهد كرد. انتهاي پيام