عمران صلاحي از ديدگاه سيدحسن حسيني: شاعر ستايشگر خوبي‌ها
سيدحسن حسيني، اين‌گونه از عمرن صلاحي ياد مي‌كرد: شاعري فروتن، نازك‌خيال، حساس، نكته‌دان، شوخ‌طبع، بذله‌گو و مهربان و بامعرفت؛ همراه با ذهني مدام حساس و فعال در قبال همنشيني كلمات؛ چه در محاوره و چه در نوشتار و چه در اسامي خاص. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، حسيني در نشست نقد و بررسي آثار صلاحي در سال 82 كه خود در آن جلسه گفته بود، «خورجين شعر من مثل سبد ميوه‌فروشي است و هر نوع شعري در آن يافت مي‌شود»، با اشاره به دوستي ساليان دورش با صلاحي عنوان كرده بود: او مصرف‌كننده صرف طنز و شوخي نيست، بلكه از توليدكنندگان مواد اوليه خنده براي صدور به لب‌هاي در حال توسعه است. عمران شاعر ستايشگر خوبي‌هاست؛ چه در عاشقانه‌ها، چه در طبيعت‌سرايي و چه در وصف مادر. سلاح او در اين ستايش و ستيز ايجاز زيبايي، دامن زدن به شوخ‌طبعي و خنده است. به‌اعتقاد حسيني، در جدي‌ترين سروده‌هاي عمران، عنصر طنز را مي‌بينيم و در طنزآلوده‌ترين نوشته‌هايش رگه‌هايي از جديت به‌خوبي مشهود است؛ چنان‌كه در شعري كه براي شخصي كه سرطان دارد، با عنوان "عيادت" در كتاب "گريه در آب" مي‌گويد: مرگ / از پنجره بسته به من مي‌نگرد / زندگي از دم در / قصد رفتن دارد / روحم از سقف گذر خواهد كرد / در شبي تيره و سرد / تخت حس خواهد كرد / كه سبك‌تر شده است / در تنم خرچنگي است / كه مرا مي‌كاود / خوب مي‌دانم من / كه تهي خواهم شد/ و فروخواهم ريخت / توده‌ي زشت كريهي شده‌ام / بچه‌هايم / از من مي‌ترسند / آشنايانم نيز / به ملاقات پرستار جوان مي‌آيند. انتهاي پيام