علي‌اصغر شيرزادي: ذهنيت باندي بر ترجمه‌ي آثار ايراني حاكم است
علي‌اصغر شيرزادي معتقد است: آثاري كه از ادبيات ما ترجمه مي‌شوند و با استقبال چنداني مواجه نمي‌شوند، آثاري هستند كه در كشور خودمان جا باز نكرده‌اند. اين داستان‌نويس در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تصريح كرد: وقتي آثار ترجمه‌شده در كشور ما جا باز نكرده‌اند، چگونه با ترجمه دم دستي مي‌توانند در كشور‌هاي ديگر جا باز كنند و با استقبال مواجه شوند؟ وي با بيان اين مطلب كه در ترجمه آثار بايد به قوت اثر توجه داشت، گفت: اگر اثري قوت كافي داشته باشد، مهم نيست كه به چه زباني نوشته شود. اين حرف مقبول نيست كه چون زبان ما فارسي و مهجور است، ترجمه آثارمان با استقبال مواجه نمي‌شوند. زبان ژاپني هم زبان مهجوري است، اما مي‌بينيم وقتي آثار ژاپني ترجمه مي‌شوند، مطرح مي‌شوند و جايزه‌هاي جهاني را نيز به خود اختصاص مي‌دهند. شيرزادي متذكر شد: البته داستان‌هاي كوتاهي كه از ادبيات ما در يك مجموعه جمع و ترجمه شده‌اند، مورد توجه قرار گرفته‌اند و يا رمان "بوف كور" به زبان‌هاي زيادي ترجمه شده و در كتابخانه‌هاي دنيا موجود است. درواقع اين اثر تنها اثر معتبر ماست كه در كتابخانه‌هاي دنيا وجود دارد، ولي آثار ديگر ما در دنيا مطرح نشده‌اند. البته بايد قدري صبر كنيم تا مرحله‌اي را بگذرانيم. وي در ادامه خاطرنشان كرد: در اين‌جا غالباً آثار نويسنده‌اي، ولو اين‌كه درجه اول باشد و كيفيت آثارش خوب هم باشد، ترجمه نمي‌شود. درواقع با اين مسأله سليقه‌يي برخورد مي‌كنند. نمي‌دانم پشت اين جريان چيست، اما بدبين هم نيستم. با توجه به شواهد، متأسفانه در اين زمان، دوباره با ذهنيت باندي برخورد مي‌شود. البته اين بحث درباره ترجمه آثار نويسندگاني چون احمد محمود و محمود دولت‌آبادي و چند نفر ديگر صدق نمي‌كند. اين داستان‌نويس با اشاره به ترجمه آثار درجه اول ما بدون توجه به رابطه‌ها اظهار داشت: اگر يك جريان طبيعي نيرومند، بدون حب و بغض و نگاه باندي باشد، مي‌توان اميد‌وار بود كه جريان جهاني شدن، خوب پيش رود. همان‌طور كه ديديم چندي پيش كتاب "سفر به گراي 270درجه" احمد دهقان در آمريكا ترجمه شد و با استقبال خوبي هم مواجه شد. اين نشان مي‌دهد مسأله زبان مطرح نيست؛ اگر هم باشد، آن‌چنان ملاك نخواهد بود كه از رفتن ادبيات ما به سمت جهان جلوگيري كند. او در ادامه گفت: نويسندگاني كه در اين‌جا به لطف محفل‌گرايي مطرح مي‌شوند و چيز‌هايي خارج از حوزه ادبيات نام‌شان را مطرح مي‌كند، در كشور خودمان چهره نيستند و به عنوان يك نويسنده شاخص و درجه اول مطرح نمي‌شوند؛ آن‌وقت چطور انتظار داريم كه در جهان مطرح شوند. شيرزادي افزود: البته در دنيا گاهي نويسندگان در كشور خود مورد بي‌مهري قرار گرفته‌اند، اما در دنيا مطرح شده‌اند، كساني مثل اميل زولا يا دي اچ لارنس كه اين‌ها استثنا‌هايي بوده‌اند. نويسندگان ما هم فكر مي‌كنند اگر آثارشان ترجمه شود، آن‌ها هم مطرح خواهند شد. انتهاي پيام