گروه موسوم به 1+5 پيش‌نويس قطعنامه‌اي را در شوراي امنيت تدارك ديده كه از ايران مي‌خواهد تا تاريخ 9 شهريور ماه تمام فعاليت‌هاي مربوط به غني‌سازي را به حال تعليق در آورد و در صورتي كه به اين قطعنامه پايبند نباشد آنگاه معيارهايي مطابق بند 41 فصل هفت منشور سازمان ملل را تصويب كند "تا ايران را به پايبندي به اين قطعنامه و مطالبات آژانس بين‌المللي انرژي اتمي ترغيب كند". همچنين اين بيانيه تاكيد كرده است: "چنين معيارهاي بيشتري در صورتي كه ايران به اين قطعنامه پايبند باشد، ضرورت نخواهند داشت."
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، آنچه در پي مي‌آيد متن كامل آخرين پيش‌نويس قطعنامه‌اي است كه گروه موسوم به 1+5 روي ميز شوراي امنيت قرار داده تا 15 عضو آن درباره‌ي آن در مشورت با پايتخت‌هاي‌شان تصميم‌گيري كنند و روز دوشنبه به آن راي بدهند.
به گزارش ايسنا، بندهاي مقدماتي اين بيانيه به شرح زير است:
«1- شوراي امنيت بيانيه‌ي پاياني رياست شورا S/PRST/15/2006 مورخ 29 مارس 2006 را يادآور مي‌شود،
2- بر تعهدش نسبت به معاهده‌ي منع گسترش سلاح‌هاي هسته‌يي (ان.پي.تي) تاكيد و حق كشورهاي عضو مطابق با بندهاي I و II آن معاهده را براي توسعه تحقيق، توليد و استفاده از انرژي هسته‌يي با اهداف صلح‌آميز و بدون تبعيض را يادآور مي‌شود،
3- با نگراني جدي به گزارشات مكرر مديركل آژانس بين‌المللي انرژي اتمي و قطعنامه‌هاي شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي از جمله قطعنامه‌ي GOV/14/2006 آژانس بين‌المللي انرژي اتمي مربوط به برنامه‌ي هسته‌يي ايران كه به وسيله‌ي مدير كل آژانس بين‌المللي انرژي اتمي به شورا گزارش شد، اشاره مي‌كند،
4- با نگراني جدي اشاره مي‌كند كه گزارش 27 فوريه 2006 مديركل آژانس بين‌المللي انرژي اتمي (GOV/15/2006)، فهرست تعدادي مسايل باقي‌مانده و نگراني‌هايي را نسبت به برنامه‌ي هسته‌يي ايران از جمله موضوعاتي كه مي‌تواند يك بعد هسته‌يي نظامي داشته باشد، ارايه داد و نيز اشاره مي‌كند كه آژانس بين‌المللي انرژي اتمي قادر نيست در اين خصوص كه هيچ مواد يا فعاليت هسته‌يي اعلام نشده‌اي در ايران وجود ندارد، نتيجه‌گيري كند،
5- با نگراني جدي به گزارش 28 آوريل 2006 مديركل آژانس بين‌المللي انرژي اتمي (GOV/14/2006) و يافته‌هايش از جمله اين كه پس از گذشت بيش از سه سال تلاش‌هاي آژانس براي طلب كردن شفافيت نسبت به همه‌ي وجوه برنامه هسته‌يي ايران، شكاف‌هاي موجود در آگاهي هم چنان موضع نگراني است و اين كه آژانس بين‌المللي انرژي اتمي در حصول پيشرفت در تلاش‌هايش براي ارايه‌ي تضمين‌هايي نسبت به فقدان مواد و فعاليت‌هاي هسته‌يي اعلام نشده در ايران ناتوان است، اشاره مي‌كند،
6- با نگراني جدي به اين مسايل اشاره مي‌كند كه همان طور كه گزارش 8 ژوين 2006 مديركل آژانس بين‌المللي انرژي اتمي (GOV/38/2006) تاييد كرده، ايران گام‌هاي مطالبه شده‌ي شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي و تاكيد شده در بيانيه 29 مارس شوراي (امنيت) را كه براي اعتماد سازي ضروري است، اتخاذ نكرده و به ويژه ايران تصميم بر ازسرگيري فعاليت‌هاي مربوط به غني‌سازي از جمله تحقيق و توسعه، گسترش و بيانيه‌هاي اخير درباره‌ي چنين فعاليت‌هايي و تعليق مستمر همكاري با آژانس بين‌آلمللي انرژي اتمي تحت پروتكل الحاقي گرفته است،
7. بر اهميت تلاش‌هاي سياسي و ديپلماتيك براي يافتن يك راه‌حل از طريق مذاكره تاكيد مي‌كند كه تضمين كند برنامه‌ي هسته‌يي ايران منحصرا داراي اهداف صلح‌آميز است و اشاره مي‌كند كه يك چنين راه‌حلي در هر جاي ديگر به نفع منع اشاعه‌ي هسته‌يي خواهد بود،
8. از بيانيه‌ي فيليپ دوست بلازي، وزير امور خارجه‌ي فرانسه به نمايندگي از وزيران امور خارجه‌ي چين، فرانسه، آلمان، فدراسيون روسيه، پادشاهي بريتانياي كبير و ايرلند شمالي، ايالات متحده آمريكا و نماينده عالي اتحاديه اروپا در پاريس مورخ 12 ژوييه 2006 (S/573/2006) استقبال مي‌كند.
9. از خطرات اشاعه ناشي از برنامه‌ي هسته‌يي ايران نگران است، با توجه به مسووليت ابتدايي‌اش تحت منشور سازمان ملل متحد براي حفظ صلح و ثبات بين‌المللي و مصمم بودن در جلوگيري از وخامت اوضاع تمهيدي مي‌انديشد،
10. تحت بند 40 فصل VII منشور ملل متحد در راستاي الزامي كردن تعليق مورد درخواست آژانس بين‌المللي انرژي اتمي اقدام مي‌كند.»
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران، در بندهاي اجرايي پيش‌نويس اين قطعنامه آمده است:
«1. از ايران مي‌خواهد بدون تاخير بيشتر گام‌هاي مورد درخواست شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي در قطعنامه GOV/14/2006 را كه براي اعتماد‌سازي نسبت به ماهيت منحصرا صلح آميز برنامه هسته‌يي‌اش و حل پرسش‌هاي باقي مانده ضروري است را بر دارد.
2. تقاضا مي‌كند كه در اين چارچوب، ايران تمامي فعاليت‌هاي مربوط به غني‌سازي و بازفرآوري از جمله تحقيق و توسعه را تعليق كند تا مورد راستي‌آزمايي آژانس بين‌المللي انرژي اتمي قرار گيرد.
3. اين اعتقاد را ابراز مي‌كند كه چنين تعليقي كه كامل باشد، پايبندي ايران به مطالبات مطرح شده از سوي شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي را راستي‌آزمايي مي‌كند و به راه‌حلي ديپلماتيك و از طريق مذاكره منجر خواهد شد كه تضمين مي‌كند برنامه‌ي هسته‌يي ايران داراي اهداف منحصرا صلح‌آميز است، بر تمايل جامعه‌ي بين‌المللي براي كار كردن به شكلي مثبت در جهت چنين راه‌حلي تاكيد مي‌كند، مطابق با شروط فوق ايران را به تعامل دوباره با جامعه‌ي بين‌الملي و آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، ترغيب و تاكيد مي‌كند كه چنين تعاملي به نفع ايران خواهد بود.
4- در اين راستا پيشنهادات چين، فرانسه، آلمان، روسيه، پادشاهي انگليس و آمريكا را كه با حمايت نماينده‌ي عالي اتحاديه اروپا براي ترتيبات بلندمدت جامع حمايت مي‌شود و توسعه روابط و همكاري با ايران بر مبناي احترام دو‌جانبه و برقراري اعتماد بين‌المللي نسبت به ماهيت منحصرا صلح‌آميز برنامه هسته‌يي ايران را مجاز مي‌شمارد، صحه‌گذاري مي‌كند.
5. از تمامي كشورها مي‌خواهد مطابق با اختيارات حقوقي ملي و قانوني‌شان و مطابق با حقوق بين‌الملل هشيار باشند و از انتقال هر گونه اقلام، مواد كالا و فن‌آوري كه مي‌تواند به فعاليت‌هاي مربوط به غني‌سازي و بازفرآوري و برنامه‌هاي موشكي بالستيك ايران مربوط شود، جلوگيري كنند.
6. قصدش را براي اجراي دوباره روند آژانس بين‌المللي انرژي اتمي بيان مي‌كند، با جديت از نقش شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي حمايت مي‌كند، از مديركل آژانس بين‌المللي انرژي اتمي و دبيرخانه براي تلاش‌هاي حرفه‌يي و بي‌طرفانه‌ي جاري‌شان در حل تمامي مسايل باقي مانده‌ي موجود در ايران در چارچوب آژانس تمجيد و حمايت مي‌كند، بر ضرورت تداوم كار آژانس بين‌المللي انرژي اتمي براي روشن ساختن تمامي مسايل باقي‌مانده مربوط به برنامه‌ي هسته‌يي ايران تاكيد مي‌كند و از ايران مي‌خواهد مطابق با شروط پروتكل الحاقي اقدام كند و بدون تاخير تمامي معيارهاي شفاف‌ساز را آن طور كه آژانس بين‌المللي انرژي اتمي ممكن است در حمايت از تحقيقات جاري‌اش در خواست كند، اجرا نمايد.
7. تا تاريخ 31 اوت (9 شهريور) يك گزارش مديركل آژانس بين‌المللي انرژي اتمي را در درجه‌ي اول درباره اين كه آيا ايران تعليق كامل و پايدار تمامي فعاليت‌هاي ذكر شده در اين قطعنامه را اجرا كرده و نيز درباره‌ي روند پايبندي ايران به تمامي گام‌هاي مورد درخواست شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي و شروط فوق در اين قطعنامه، به شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي و به موازات آن به شوراي امنيت براي بررسي ارايه دهد.
8. قصدش را بيان مي‌كند كه در صورتي كه ايران تا آن تاريخ به اين قطعنامه پايبند نباشد، آنگاه معيارهايي مناسب تحت بند 41 فصل VII منشور سازمان ملل متحد را تصويب كند تا ايران را به پايبندي به اين قطعنامه و مطالبات آژانس بين‌المللي انرژي اتمي ترغيب كند و تاكيد مي‌كند كه در صورت لزوم اتخاذ چنين معيارهاي بيشتري، به تصميمات بعدي نياز خواهد بود.
9. تاكيد مي‌كند كه چنين معيارهاي بيشتري در صورتي كه ايران به اين قطعنامه پايبند باشد، ضرورت نخواهند داشت.»
عنوان فصل هفتم منشور سازمان ملل «اقدام در رابطه با تهديدات صلح، نقض‌هاي صلح و اقدامات تجاوزكارانه» است. براي روشن‌تر شدن بند 40 فصل هفت منشور سازمان ملل كه پيش‌نويس كنوني قطعنامه‌ي شوراي امنيت بر آن مبتني است، ترجمه‌ي فارسي بندهاي كليدي اين فصل از منشور سازمان ملل براي علاقه‌مندان بر روي خروجي سايت ايسنا درج مي‌گردد:
فصل VII
«اقدام در رابطه با تهديدات صلح، نقض‌هاي صلح و اقدامات تجاوزكارانه»
بند 39
شوراي امنيت بايد وجود هر‌گونه تهديد براي صلح، نقض صلح و يا اقدام تجاوزكارانه را تشخيص دهد و توصيه‌هايي ارايه كند يا تصميم بگيرد كه چه معيارهايي بايد مطابق با بندهاي 41 و 42 براي حفظ و احياي صلح و ثبات بين‌المللي اتخاذ شود.
بند 40
در راستاي جلوگيري از وخامت اوضاع، شوراي امنيت ممكن است پيش از توصيه‌ها و يا تصميم‌گيري درباره‌ي معيارهاي منظور شده در بند 39 از طرف‌هاي مربوطه بخواهد به چنين معيارهاي مشروطي كه شورا ضروري يا مطلوب در نظر مي‌گيرد، پايبند باشند. چنين معيارهاي مشروطي بايد بدون پيش‌داوري براي حقوق، ادعاها يا موضع طرف‌هاي مربوطه باشد. شوراي امنيت بايد آن طور كه لازم است قصور در پايبندي به چنين معيارهاي مشروطي را در نظر بگيرد.
بند 41
شوراي امنيت ممكن است تصميم بگيرد كه چه معيارهايي بدون توسل به نيروي نظامي، براي اثرگذاري بر تصميماتش به كار گرفته مي‌شود و ممكن است از اعضاي سازمان ملل بخواهد چنين معيارهايي را به كار گيرند. اين‌ها ممكن است وقفه‌ي كامل يا نسبي روابط اقتصادي و ارتباطات راه‌آهن، دريايي، هوايي، پستي، تلگرافي، راديويي و ديگر ابزارهاي ارتباطاتي و قطع روابط ديپلماتيك را شامل شود.
بند 42
اگر شوراي امنيت در نظر بگيرد كه معيارهاي منظور شده در بند 41 ناكافي خواهد بود يا ثابت شود كه ناكافي است، ممكن است چنين اقدامي را با نيروهاي هوايي، دريايي يا زميني انجام دهد، چرا كه ممكن است براي حفظ و يا احياي صلح و امنيت بين‌المللي ضروري باشد. چنين اقدامي ممكن است نمايش‌هاي قدرت، محاصره و ديگر عمليات‌ها از طريق نيروهاي هوايي، دريايي و يا زميني اعضاي سازمان ملل را شامل شود.»
انتهاي پيام