ميزگردي دانشجويي با عنوان «همگرايي تشكل‌هاي صنفي سياسي» در دانشكده‌ي علوم اجتماعي دانشگاه علامه طباطبايي برگزار شد. به گزارش خبرنگار سياسي ايسنا، در اين ميزگرد «فريد مدرسي» عضو دفتر تحكيم وحدت(طيف علامه) اظهار داشت: تحكيم در آستانه‌ي انقلاب 57 شكل گرفت، زماني كه بيشترين نزديكي فكري را به امام خميني[ره] رهبر فقيد انقلاب داشت و در آن زمان هدف تحكيم جمهوري اسلامي ايران را داشت. اين باعث شد مخاطبان خاصي داشته باشد اما فاصله‌ي زيادي با بدنه‌ي دانشجويي در آن زمان احساس مي‌شد. وي افزود: پس از تغيير آرايش سياسي ايران در دهه‌ي 60، دفتر تحكيم وحدت به سمتي رفت كه با بخشي از نيروهاي سياسي ائتلاف كرد و اختلاف خود را با مسوولان نشان داد. در آن زمان دفتر تحكيم وحدت كانوني براي دعوت نيروهاي چپ مذهبي و خط امامي بود. تا آن زمان فاصله‌ي بين دفتر تحكيم و جنبش دانشجويي احساس مي‌شد. پس از آن در دوم خرداد 76 تا مدت كوتاهي همكاري بخشي از دفتر تحكيم با دولت شكل مي‌گيرد و بخشي از اين تشكل وارد بدنه‌ي قدرت و يا حامي آن شدند و دانشگاه را فراموش كردند. مدرسي اظهار داشت: پس از 18 تير و اتفاقات ناميمون آن دوره، دانشجويان به نوعي يأس و انفعال كشيده شدند. در آن دوره دفتر تحكيم وحدت فهميد كه تنها دانشگاه وجود دارد. بعد از آن اختلافات بين دفتر تحكيم وحدت و دولت حتي در زمان رياست جمهوري خاتمي زياد شد. بخشي از تحكيم به سمت نيروهاي اصلاح‌طلب داخل حاكميت و نيز اپوزيسيون نظام گرايش پيدا كرد كه از اشتباهات بزرگ اين جريان دانشجويي بود. اين فعال دانشجويي گفت: دفتر تحكيم وحدت در آستانه‌ي دولت و فضاي جديد و تجربيات 25 سال گذشته بايد به اين نتيجه برسد كه به دانشگاه بازگردد و پيوندش را با دانشگاه حفظ كند و در مرحله‌ي بعد با نيروهاي سياسي رابطه برقرار كند. وي در ادامه درباره‌ي وظايف تشكل‌هايي چون شوراي صنفي گفت: آيا وظيفه‌ي شوراي صنفي نيست كه از حكم دادگاه و يا هر نهاد ديگري نسبت به يك دانشجو يا استاد حمايت يا انتقاد كند؟ اگر روزي آقاجري و ديگران به دادگاه مي‌روند چه كسي بايد از آنها حمايت كند؟ به گزارش ايسنا، در ادامه «خرم» دبير شوراي صنفي دانشگاه علامه طباطبايي يكي از دلايل تفرق در جنبش دانشجويي را نبود فرصت صحبت خواند و افزود: از زمان تاسيس دانشگاه در ايران بزرگ‌ترين خواسته‌ي دانشجويان اين بوده است كه به عنوان يك صنف مطرح شوند تا بتوانند از حقوق خود دفاع كنند. در زمان دولت خاتمي و وزارت دكتر معين، شوراي صنفي در كانال قانوني قرار گرفت. اولين تقاضاي ما تاسيس اتحاديه بود اما بزرگ‌ترين مانع، دولت اصلاحات بود. مسايل صنفي حداقل خواسته‌هاي دانشجويان است. انتقاد شما در مورد نشان دادن حساسيت به حكم اساتيد يا دانشجويان وارد است اما چون مسايل صنفي از نظر ما اولويت اول را دارد، هنوز به بقيه‌ي موارد نپرداخته‌ايم. وي در ادامه گفت: سياست فقط فعاليت سياسي نيست، از آن‌جا كه ما قشري از جامعه هستيم و تصميم‌گيري‌هاي سياسي بر روي اقشار تاثيرگذار است، بايد در بخشي از سياست‌گذاري‌هايي كه بر قشر دانشجويان و دانشگاهيان تاثيرگذار است دخالت كنيم و به آنها بپردازيم. دخالت ما در مسايل سياسي به اين معناست كه قرار نيست كنش‌گر سياسي باشيم؛ چرا كه اولويت ما تقويت تشكيلات ساختاري است. خرم هم‌چنين گفت: معتقدم جنبش دانشجويي بايد به گونه‌اي بازتعريف شود تا تمام سليقه‌هاي مختلف را در فعاليت‌هاي متنوع بگنجاند؛ به طوري كه اين نيروها و افكار موتور حركت جنبش دانشجويي براي حركت رو به جلو باشند. وي افزود: انتظار دارم جنبش دانشجويي از احساسات كم كند و روي ساختارهايش به صورت علمي و با تحقيق و پژوهش كار كند. يكي از دلايل اين‌كه شوراي صنفي فعاليت سياسي نمي‌كند اين است كه سياسي‌كارها جذب انجمن اسلامي شده‌اند. البته انجمن‌هاي اسلامي نيز بعضا خود را ايزوله كرده و خود را مالك مسايل سياسي معرفي مي‌كنند. به همين دليل ديگران نيز نخواستند يا نپذيرفتند كه وارد اين مسايل شوند. خرم هم‌چنين گفت: معتقدم اگر حقي از دانشجويي با هر سليقه‌اي و به هر دليلي ضايع شود بايد نسبت به آن حساسيت نشان داد. كار ما دفاع از حق و حيثيت دانشجو به صورت سازمان‌مند است. اين در برنامه‌هاي درازمدت شوراي صنفي وجود دارد اما فعلا ابزار اين كار را نداريم؛ هرچند كه بي‌تفاوت هم نيستيم. اگر جنبش دانشجويي مي‌خواهد اثرگذار باشد، بايد اول از حق خودش دفاع كند. در ادامه، فريد مدرسي گفت: ما به «كانون دفاع از حقوق دانشجويان» نياز داريم كه بتواند با محوريت كانون علمي، شوراي صنفي و انجمن اسلامي دانشگاه شكل بگيرد. ما نبايد اجازه دهيم فضاي دانشگاه بسته شود و بايد بتوانيم نشان دهيم كه دانشگاه متفاوت از بيرون است. وي هم‌چنين افزود: دفتر تحكيم وحدت دو رسالت دارد؛ يكي حمايت از دانشجويان چه به لحاظ صنفي و چه سياسي و ديگري رسالت تاريخي است كه همان پي‌گيري آرمان‌ها و اهداف اين تشكل است كه ممكن است در راستاي آن با نهادهاي مدني و گروه‌هاي ديگر همكاري كنيم. خرم نيز اظهار داشت: بايد ساختار كانون و نحوه‌ي تعامل آن را بررسي كرد. براي شروع كار بايد گروهي از تشكل‌هاي دموكراتيك دانشجويي ايجاد شود و در آن به بحث راجع به مسايل كلان دانشگاه پرداخت. مدرسي نيز گفت: كانون، مركز همگرايي ماست. بايد بتوانيم كانوني بسازيم كه حقوق دانشجويان را در سه بعد و با حمايت تشكل‌هاي مهم دانشگاه مطالبه كنيم. مي‌توانيم مرامنامه‌اي با عنوان «حقوق اوليه‌ي دانشجو» مطرح و روي اصول آن بحث كنيم. البته اين كانون بايد مشخصا متشكل از تشكل‌هاي دموكراتيك در دانشگاه باشد. وي هم‌چنين اظهار داشت: دفتر تحكيم وحدت از اين پس منتظر هورا كشيدن نيست و نمي‌خواهد كه دودش بيش از آتشش باشد. اولويت ما دفاع از حقوق دانشجويان و رسيدن به مطالبات دانشجويي است. البته اين نبايد حالت پوپوليستي داشته باشد، هرچند كه ما براي زنده بودنمان نيازمند دانشجو هستيم. ما مجبوريم براي تقويت بدنه‌ي دانشجويي خود با تشكل‌هاي دموكراتيك ديگر متحد شويم؛ چرا كه به تنهايي نمي‌توانيم و نمي‌خواهيم خود را بزرگ‌تر از آن‌چه هستيم نشان دهيم. انتهاي پيام