غلامعلي حدادعادل تاكيد كرد: در دانشگاه بايد فعاليت سياسي طوري باشد كه به علم لطمه نزند. البته دانشجو بايد كار سياسي هم بكند، حتما هم بايد بكند.
به گزارش خبرنگار سياسي ايسنا، رييس مجلس شوراي اسلامي شب گذشته در مسجد دانشگاه تهران در جمع اساتيد دانشگاهي ضمن اشاره به ديدار دانشگاهيان با مقام معظم رهبري و تاكيد ايشان بر درجه‌ي اهميت علم در اداره‌ي كشور گفت: مضمون صحبت ايشان اين بود كه علم در رديف مقولاتي است كه ما بالاتر از آن مطلب ديگري براي كشور ضروري نمي‌دانيم. مثل اينكه همان‌طور كه دين را براي اداره‌ي كشور ضروري مي‌دانيم علم را هم ضروري مي‌دانيم، اين معنا اگر در ذهن همه‌ي مسوولان كشور بنشيند و جزو وجدان عمومي ملت ما در بيايد خيلي فرق مي‌كند.
وي افزود: بقا و پيشرفت كشور واقعيتي است كه هيچ‌كس منكر آن نيست، اما هر كسي به درجه‌اي آن را فهم كرده است، اندك هستند كساني كه به عمق اين مطلب رسيده باشند. اگر ما وضع امروز را با 400 سال پيش دنيا مقايسه كنيم متوجه مي‌شويم كه در قرن‌هاي گذشته زندگي مردم و جهان بر نيروهاي عادي طبيعت استوار بود. اما علم جديد دسترسي به عوالمي را از اين جهان طبيعت ممكن كرده است كه يك انرژي‌هايي در اختيار بشر قرار گرفته كه قابل مقايسه با انرژي‌هاي معمول و عادي طبيعت نيست.
دستيابي به سرچشمه‌ي جديد انرژي با حيات ما بستگي دارد
وي گفت: علم جديد با گشودن باب‌هاي تازه دسترسي بشر را به نيروها و سرعت‌هاي فوق تصوري براي بشر گذشته ممكن كرده و از همين جا قدرت ايجاد شده است، هر كشوري كه به اين بعد دسترسي بيشتر پيدا كرده باشد قدرت دارد. در چنين جهاني هيچ ملتي نمي‌تواند بگويد من مايل به دسترسي به انرژي‌هايي كه علم جديد ميسر كرده نيستم. ممكن است آن زندگي بهتر باشد، همان‌طور كه عده‌اي هستند كه مثلا روشنايي شمع قديمي را مي‌پسندند و افكار خاصي دارند. آنها از جامعه فاصله مي‌گيرند اما استثنا هستند، اما دنيا اين‌گونه ممكن نمي‌شود، چه خوب باشد چه بد. امروز هيچ كشوري در دنيا نمي‌تواند بگويد من از پيوستن به جريان علمي كه در دويست سيصد سال در جهان حاكم شده بي‌نياز هستم و خود را كنار بكشد. ما براي بقا و ارتباط با ساير جهان و رقابت با ساير جهان ناچاريم اين علم را جدي بگيريم و اگر غفلت كنيم ضعيف مي‌مانيم و در نظام طبيعت ضعيف پايمال است.
رييس مجلس شوراي اسلامي افزود: دستيابي به سرچشمه‌هي جديد انرژي و نيرو با حيات و ممات ملت‌ها و از جمله ما بستگي دارد، در حالي كه در گذشته اين‌طور نبوده، بلكه علم را براي تكميل فضايل انساني مي‌خواندند، امروز علم معناي ديگري پيدا كرده است.
حدادعادل گفت: ما به عنوان دانشگاهي بايد دانشگاه را در درجه‌ي اول محل دانش قرار دهيم. البته در دانشگاه خيلي كارهاي ديگر هم بايد انجام شود و مهم تلقي شود، ولي دانشگاه در درجه‌ي اول دانشگاه است، اين بايد اول تامين شود، بعد جهات ديگر مطرح شود. هر فعاليتي كه مخل كار علمي در دانشگاه باشد بايد حذف شود؛ هر فعاليتي كه به اصل فلسفه‌ي وجودي دانشگاه لطمه بزند.
حدادعادل گفت: هر محيطي براي يك مقصودي به وجود آمده، آن مقصود مثل ستون خيمه است. آن ستون اگر استوار باشد خيمه سر پا مي‌ماند، زير خيمه مي‌شود زندگي كرد ولي آن خيمه بايد برپا باشد و ستون هم بايد سرپا باشد، ستون دانشگاه علم است.
وي ادامه داد: مثلا در حوزه‌هاي علميه ستون، علم و تقواست، علم و معارف ديني اهميت دارد. در يك پادگان و ارتش و مركز نظامي، نظامي‌گري اصل است. آنجا هم بايد به قرآن، ورزش و شئون انساني توجه كرد اما آنجا را براي نظامي‌گري ساخته‌اند. يك عده كه مي‌روند جايي ورزش كنند در يك ورزشگاه كمال اول آنجا ورزش است، دانشگاه هم براي تحصيل و پيشرفت علم بنا شده است، بنابراين سياست، هنر، ورزش و هر كار ديگري اگر به شكلي در دانشگاه مطرح شود كه دانشگاه را از وظيفه‌ي اصلي خودش باز بدارد معنايش اين است كه آن منحرف شده و بايد اصلاح شود؛ اصلاح شدن نه به معناي قلع و قمع و منتفي شدن آن بلكه به معناي اينكه آن با اين وضع علم و تحصيل ناهماهنگ است. يك جايي مثلا يك حزب سياسي است، آنجا فعاليت سياسي اصل است و تحصيل علم اگر طوري شود كه به فعاليت سياسي لطمه بزند علم بايد خودش را اصلاح كند؛ چرا كه آنجا براي فعاليت سياسي به وجود آمده است.
فعاليت سياسي در دانشگاه نبايد به علم لطمه بزند
وي تصريح كرد: در دانشگاه بايد فعاليت سياسي طوري باشد كه به علم لطمه نزند. البته دانشجو بايد كار سياسي هم بكند، حتما هم بايد بكند. دانشجو مهم‌تر از همه چيز بايد براي شركت در مديريت آينده‌ي كشور خودش را آماده كند. يكي از وظايفي كه ما اساتيد داريم اين است كه علاوه بر آموزش علم به دانشجو آنها را مردان و زناني مدير و مدبر تربيت كنيم. اين‌طور نباشد كه آنها فقط از دبيرستان وارد دانشگاه شوند، يك محفوظاتي به ذهن آنها منتقل شود، نمره‌اي بگيرند و بعد بروند. چون وقتي كسي دانشگاه را ترك مي‌كند ديگر هيچ محيط ديگري وجود ندارد كه او را براي مديريت آماده كند و پست‌ها و سمت‌هاي كشور هم دست همين فارغ‌التحصيلان دانشگاه سپرده مي‌شود، در هر صورت گذر زمان همه‌ي ما را از صحنه خارج مي‌كند كما اينكه قبل از ما هم يك عده‌اي بودند كه رفتند و نوبت به ما رسيد. نوبت ما هم مي‌گذرد و به جوان‌ترها مي‌رسد، اين جواني كه امروز در دانشگاه درس مي‌خواند بايد بصيرت، انضباط، فرهنگ و تربيتي پيدا كند كه بتواند در اداره‌ي كشور هضم شود و اين يك شرطي اين است كه مديريت دانشگاه را خوب ببيند.
حدادعادل تاكيد كرد: اگر دانشجو در دانشگاهي تربيت شود كه با شيوه‌ي اداره شدنش به طور طبيعي مديريت را به او بياموزد بهترين شيوه است. اما اگر دانشگاه‌هاي ما بدترين شكل مديريت باشد، مديران آينده‌ي كشور مديران خوبي نخواهند شد.
وي گفت: ما وقتي به زندگي گذشته‌مان مراجعه مي‌كنيم مي‌بينيم كه فلان استاد با نحوه‌ي تدريسش يا فلان مسوول دانشكده با نحوه‌ي مديريتش چقدر چيز ياد ما داده است. امروز ما آن آموزش‌هاي مثبت استادهاي خودمان را از ياد نبرده‌ايم. ما امروز هم بايد همان كار را بكنيم، اين دانشجوها مديران آينده‌ي كشور هستند. بعد از اين هم هيچ فرصت ديگري براي آموزش مديريت نيست، اين را بايد غنيمت شمرد.
بايد فكري براي كنكور كرد
رييس مجلس شوراي اسلامي با اشاره به مشكلاتي كه سيستم كنكور براي ورود به دانشگاه ايجاد كرده است، تاكيد كرد: بايد براي كنكور فكري كرد.
به گزارش خبرنگار سياسي ايسنا، دكتر حدادعادل در ادامه‌ي سخنراني در مسجد دانشگاه تهران در جمع اساتيد، افزود: يك نكته در مسايل دانشگاه كنكور است كه روز به روز وحشتاك‌تر شده است و در واقع شيوه‌ي كنكور در تحصيلات قبل از دانشگاه و خود دانشگاه تاثير گذشته است. امروز در هر دبيرستاني كه برويد متوجه مي‌شويد دانش‌آموزان در ميدان قوي مغناطيسي كنكور قرار گرفته‌اند و نمي‌توانند به امور ديگر توجه كنند. در واقع مسابقه‌ي تست‌زني ايجاد شده است براي اينكه در كنكور موفق نشوند. ميزان توجه دانش‌آموزان به درس‌ها و معلم‌ها تابع ميزان تاثير اين درس‌ها و اين معلم‌ها در كنكور است. همه چيز با كنكور تعريف مي‌شود، همين كنكور هم تعيين‌كننده‌ي رشته‌ي دانشجويان است. بعد هم كه وارد دانشگاه مي‌شوند چه بخواهند و چه نخواهند كنكور راهي را پيش پاي او گذاشته كه او بايد همان را ادامه دهد. بايد فكري براي كنكور كرد. سال‌هاست كه همه در آموزش و پرورش و دانشگاه طرح مي‌دهند، تغيير عمده‌اي هم پيدا نشده است. من هم الان نمي‌خواهم راه‌حلي عرضه كنم ولي مسلما يكي از مسائل اجتماعي و علمي و دانشگاهي ماست.
حداد عادل با اشاره به مساله‌ي مالي و شهريه در دانشگاه، گفت: وقتي ما خدمت رهبري بوديم يكي از اساتيد گفت اين چه عدالت اجتماعي است كه يك دانشجو به دليل اينكه يك سوال را اشتباه زده است يا نرسيده جواب بدهد يكباره از دانشگاه دولتي حذف مي‌شود، به دانشگاه‌هاي ديگر سر و كارش مي‌افتد و مثلا مجبور است چند صد هزار تومان يا دو – سه ميليون تومان پول بدهد به خاطر اينكه در يك رتبه‌ي پايين‌تر قرار گرفته است. اين اگر به اندازه‌ي يك تست سوادش كمتر بوده است آيا بايد مجازاتش اين اندازه باشد؟ يعني تفاوت اين دو دانشجو اين ميزان است كه اگر ظرفيت آنجا پر شد نفر بعدي بايد از مجاني بودن دو – سه ميليون تومان پول بپردازد.
از 850 هزار دانشجوي دولتي فقط 50 هزار نفر پول نمي‌دهند
وي گفت: مساله‌ي مهم‌تر اين است دانشگاه‌هاي ما آرام آرام همه پولي مي‌شوند. مثل روز كه شب مي‌شود و آدم متوجه نمي‌شود كي شب شد، ما در اين چند سال متوجه شديم كه همه جا پولي شده است. هفته‌ي گذشته من يك ساعتي فرصت كردم در كميسيون آموزش و تحقيقات مجلس به بحث‌ها گوش كردم. جناب حجت‌الاسلام و المسلمين ابوترابي هم عضو آن كميسيون هستند و حضور داشتند، آنجا اعلام شد كه امسال از هشتصد و پنجاه هزار دانشجوي ورودي دانشگاه‌هاي دولتي فقط پنجاه هزار نفر بدون پول پذيرفته شده‌اند. هشتصد هزار نفر امسال به صورت عصرانه و شبانه و نوبت دوم و پيام نور و ... پولي شده است. اگر اينطوري است آن پنجاه هزار نفرش را هم پولي كنيد بعد يك تعريفي براي همه كنيد. چرا ما پنجاه هزار نفر را آورده‌ايم اسم خودمان را هم بدنام كرده‌ايم؟ مقداري توقع هم ايجاد كرده‌ايم، بالاخره وضع بودجه‌ي دانشگاه‌ها و سرانه‌ي دانشگاه‌ها و شيوه‌اي كه ما در پيش گرفته‌ايم با توجه به اينكه ما از اول انقلاب گفتيم كه علم و تحصيل بايد در اختيار همه باشد درست بر عكس شده است. در كميسيون گفتم كه وقتي دانشگاه آزاد تازه تاسيس شده بود يك عده‌اي از نيروهاي انقلاب سخت با اين دانشگاه مخالفت مي‌كردند، علت مخالفت‌شان هم اين بود كه اين دانشگاه پول مي‌گيرد، مي‌گفتند كه اين دانشگاه باعث شده است كه يك عده‌اي كه قدرت مالي دارند به تحصيلات عاليه دست پيدا كنند و آنهايي كه ندارند نتوانند دست پيدا كنند. همان دهه‌ي اول انقلاب كه شعار عدالت اجتماعي گفتمان اصلي خصوصا نيروهاي چپ بود و هر جا مي‌رفتند از اين ديدگاه همه چيز را تجزيه و تحليل مي‌كردند مخالفت شديدي با دانشگاه آزاد مي‌شد كه چرا دانشگاه آزاد پول مي‌گيرد و اگر از آنها مي‌پرسيديم كه چه كار كنيم مي‌گفتند كه دانشگاه آزاد هم بايد مثل دانشگاه دولتي باشد.
رييس مجلس شوراي اسلامي، افزود: من آن روز بدون اينكه در مورد پول گرفتن يا پول نگرفتن دانشگاه آزاد صحبت كنم در كميسيون گفتم دانشگاه آزاد كه دولتي نشد ولي ما شاهد اين بوديم كه همه‌ي دانشگاه‌هاي دولتي دانشگاه آزاد شدند. همه گفتند مثل اينكه بد هم نيست ما هم پول بگيريم، الان ديگر فرقي ميان دانشگاه دولتي و آزاد نمانده است، وقتي از هشتصد و پنجاه هزار نفر فقط پنجاه هزار نفر پول نمي‌دهند
اهميت تحقيق و پژوهش
حداد عادل ضمن تاكيد بر نقش تحقيقات و پژوهش در دانشگاه، گفت: دانشگاه جاي اين نيست كه فقط استاد برود درس بدهد و امتحان بگيرد، حتي دبيرستان هم نبايد اين طور باشد. آموزشي كه در دانشگاه است شرط لازم و مقدمه‌ي پژوهش است. دانشگاه درخت علم است و ميوه‌ي درخت علم پژوهش و نوآوري و دست يافتن به مطالب تازه و علم تازه است. اگر در دانشگاه پژوهش‌ها در جايگاه خود قرار نگيرد مشكلات كشور حل نمي‌شود.
همه براي حل مشكلات كشور تلاش كنيم
وي گفت: دولت در سال‌هاي اخير بودجه‌ي بيشتري صرف پژوهش كرده و قوانين و مقرراتي وضع كرده است ولي حقيقتا آن كساني كه بايد تحقيق و پژوهش را سامان دهند دانشگاهيان هستند، اگر خودشان جدي نگيرند هيچ كاري از كسي ساخته نيست و اين شرطش اين است كه بودجه‌ي تحقيقاتي هدر نرود. امروز كه كشور در شرايط است كه همه مي‌خواهند كار كنند و ديگر آن جار و جنجال‌ها و بحران‌ها و سر و صداها كه مايه‌ي كندي كار بود فروكش كرده، وقت اين است كه شما در دانشگاه، ما در مجلس و دوستان ما در دولت، همه دست در دست هم براي حل مشكلات كشور تلاش كنيم.
انتهاي پيام