عضو شوراي مركزي انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه شهيد بهشتي خطاب به وزير علوم پرسيد: چگونه و با چه برنامه‌هايي مي‌خواهند از ظرفيت عظيم و پتانسيل مغفول مانده در فضاي انتقاد در دانشگاه‌ها استفاده كنند؟ آيا تمايل به وجود آمدن اين فضا دارند؟ «يونس رشيدپور» به خبرنگار سرويس سياسي ايسنا گفت: با توجه به اينكه در عرصه‌ي سياسي فكري، وابستگي‌ها كملا مشخص است، بعيد است مسوولي پيدا شود كه در مقام پاسخگويي شفاف برآيد، در نتيجه به اين دليل پرسش‌ها فقط در پوشش اعتراض مطرح مي‌شود. وي افزود: همچنين چه رويكردي نسبت به تشكل‌ها و نمايندگان واقعي دانشگاهيان خواهد داشت؟ وي با تاكيد بر اينكه «خلاءهاي موجود ناشي از بي كفايتي سياست گذاران و مسوولان بوده است»، اظهار داشت: اگر هزينه‌ي اين ندانم كاري‌ها را قرار است جمعيت 70 ميليوني به دوش بكشند، حق طبيعي مردم ايران يا نمايندگان آنها يا طبقه‌ي آگاه و روشنفكرشان است كه از سياست گذاري اين مساله انتقاد كنند، با توجه به اين كه بهترين محل براي انتقاد درباره‌ي اين مسائل دانشگاه‌ها بوده و جمعيت دانشگاهيان از تمام طبقات جامعه هستند، ‌پتانسيل عظيم و مغفولي براي انتقاد در دانشگاه وجود دارد و با استفاده از اين پتانسيل‌هاي عظيم هزينه‌هاي اين چنين گزافي به دوش ملت تحميل نخواهد شد. رشيدپور در ادامه افزود: استفاده از اين پتانسيل‌ها پيش‌شرط‌هايي دارد از جمله وجود احساس امنيت در فعالان دانشجويي، ايجاد فضاي آزاد بي طرفانه توسط وزارت علوم و مسوولان دانشگاهي. يعني اين احساس براي تشكل‌ها ايجاد شود كه مسوولان نسبت به آنها نگاه امنيتي و تبعيض آلودي ندارند كه اين فضا ايجاد شود، طبيعي است در اين صورت تشكل‌ها بنا به وزن و نفوذ خود در ميان دانشجويان مي‌توانند از اين پتانسيل‌ استفاده كنند. رشيدپور با طرح پرسش ديگري خطاب به وزير علوم اظهار داشت: وزير علوم به چه نوع تشكل‌هايي در دانشگاه اجازه‌ي فعاليت خواهند داد؟ آيا قصد حذف انجمن‌هاي اسلامي و فعال كردن يك طرفه‌ي تشكل‌هاي جامعه‌ي اسلامي و بسيج را دارند و به صورت مصنوعي از بالا مي‌خواهند در مفهوم عدالت و غيره به انتقاد بپردازند؟ وي در ادامه افزود: اما تلنگر من اين است كه اگر بخواهند از تمام ظرفيت‌ها استفاده كنند، نيازمند داشتن يك فضاي باز است، وزير علوم چگونه مي‌تواند با اين قضيه كنار بيايند؟ انتهاي پيام