يك داور پيشين جايزه كتاب سال درباره نبود شفافيت در اين جايزه در زمينه اعلام نكردن اسامي هيات داوران و معيارها توضيح داد: بسياري اين بي‌اعتمادي را به جايزه كتاب سال دارند كه به‌حق است. موسي اسوار در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) افزود: من يك‌سال بيشتر داور اين جايزه نبودم، آن‌هم در حوزه زبان و فرهنگ ادبيات عرب كه معيارها مشخص بود؛ ولي در سالهاي اخير نمونه كتابهايي را ديدم برنده جايزه كتاب سال شده‌اند كه به هيچ وجه ارزش برنده شدن نداشتند؛ به ويژه وقتي ترجمه‌ها را مقابله كرده بودم، اشكالات محتوايي فرواني پيدا مي‌شد. او متذكر شد: ‌هيچ بعيد نمي‌دانم اختصاص دادن جايزه تابع مناسبات خاصي بين گروههاي داوري با همكاري دانشگاهي و همپالگي باشد كه نمونه‌هايشان را ديده‌ام. البته نام نمي‌برم؛ اما در يك سال استادي سه سال پياپي برنده سه جايزه براي سه كتاب شد؛ در حاليكه اثرش كاملا متوسط بود. وي ادامه داد: البته ممكن است باز خارج از گروهها داوري مشي خاص هم حاكم باشد كه كسي پذيرفته شود يا نشود كه همه تقصيرها را هم نمي‌توانم متوجه نهاد جايزه كتاب سال بدانم؛ منتها در عمل كار گروههاي داوري ممكن است نظري بدهند؛ ولي بنا به نظر و مشي خاصي تعدادي هم خارج از آن ملاحظات انتخاب شوند. موسي اسوار تاكيد كرد: ‌اگر كارنامه 20 ساله كتاب سال را بررسي كنيم مي‌بينيم كه بسياري آثار بوده‌اند كه به‌ناحق برنده اعلام نشده‌اند. اين مترجم با تاييد اينكه در انتخاب كتاب سال به حوزه شعر و ادبيات داستاني معاصر بي‌توجهي شده است، گفت: اشكال عمده كتاب سال همين است و فارغ‌ از شعارهايي كه حالا مي‌گويند شعر هنر ملي ماست و برخي حرفهاي ديگر، در عمل كوچكترين توجهي به اين حوزه نشده است. همين باعث شده است كه ما بار سنگين انتخاب كتابهاي كلاسيك را در جايزه كتاب سال ببينيم. در مقابل، صفر درصد ادبيات معاصر اعم از رمان، شعر و داستان كوتاه. اسوار اضافه كرد: از سويي‌ ما ادعاهاي گزافي مي‌كنيم كه چرا شعر و ادبيات معاصرمان جهاني نمي‌شود. وقتي ما در داخل آنها را نمي‌بينيم، توقع داريم ديگران بيايند و به آنها توجه كنند؟ وي در پايان تصريح كرد: در عمل، كاري براي ادبيات و شعر معاصرمان نكرده‌ايم؛ فقط شعار داده‌ايم. نمونه بارزش هم جايزه كتاب سال است. انتهاي پيا م