نهضت ترجمه‌اي كه در ايران راه افتاده، يك‌طرفه است و بيشتر آثار خارجي در ايران ترجمه مي‌شود. رسول يونان ـ مترجم ـ با بيان اين مطلب به خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در ادامه در مورد ايجاد نظامي جامع براي ترجمه عنوان كرد: بهتر است دولت و مردم و ناشران خصوصي ياري كنند و آثار زبان فارسي به زبانهاي خارجي ترجمه شود. اگر اين داد و ستد دوطرفه باشد، ما ضرر نخواهيم كرد. كشوري مانند روسيه قديم براي گسترش ادبيات داستاني كشورش مترجماني را از كشورهاي گوناگون آورد تا آثار ادبي‌شان را ترجمه كنند؛ به طوري كه آثار ترجمه شده را حتا در مرز تحويل مي‌دادند، اين طور شد كه ادبيات داستاني روسيه دنيا را فتح كرد. وي با عنوان اين مطلب كه اگر من مترجم يك اثر ايراني را ترجمه كنم، هيچ كس از من حمايت نمي‌كند، در ادامه يادآور شد: حمايت به درك! ناشري نيست كه اين اثر را چاپ كند. ما سالهاست اين حرفها را مي‌زنيم و هنوز اتفاقي نيفتاده است. اين مترجم گفت: براي تدوين چنين نظامي، فقط دولت مي‌تواند كاري كند؛ آن هم با دادن تسهيلات و بدون دخالت. زيرا اگر دخالت دولت باشد، كارها گزينشي خواهد شد؛ ولي از تمام اينها مهمتر اين است كه بايد فرهنگ كتابخواني بالا برود. تا اين فرهنگ بالا نرود، آثار ارزنده نخواهيم داشت. وي با تاكيد بر اين نكته كه شعار ندهيم، ما در خارج شناخته شده نيستيم، در ادامه عنوان كرد: عده‌اي مي‌گويند اين طور نيست و ادبيات ما در جهان شناخته شده است. اين عده خود را پان‌ايرانيسم دانسته و مي‌خواهند هي به افتخاراتشان اضافه كنند. در ايران همه‌ي اهل قلم، ماركز را مي‌شناسند؛ ولي آيا در فرانسه همه‌ي اهل قلم حافظ يا دولت‌آبادي را مي‌شناسند؟ يونان در پايان خاطرنشان ساخت: شعار ندهيم، به فكر رواج اين ادبيات باشيم. انتهاي پيام