در بعضي نشرياتمان ترجمه‌هاي بد را به دلايل دوستي و باندبازي، به‌عنوان ترجمه خوب و مترجمان آنها را مترجمان خوب معرفي مي‌كنند. عباس پژمان ـ مترجم ـ با بيان مطلب بالا به خبرنگار ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره لزوم تدوين نظامي جامع براي ترجمه ـ بوپژه در مورد آثار ادبي ـ عنوان كرد: بعيد مي‌دانم كه نظام جامع ترجمه بتواند تدوين شود؛ زيرا اولا در ايران قانون كپي‌رايت اعمال نمي‌شود، پس به هيچ مترجم و ناشري نمي‌توان گفت چرا كتابي را ترجمه و منتشر كرده‌اي، هيچ راه قانوني براي جلوگيري از اين موضوع وجود ندارد؛ علاوه بر اين، در مورد ترجمه‌هايي كه منتشر مي‌شود، نقدي جدي نوشته نمي‌شود. وي با بيان اين مطلب كه وضعيت ترجمه در كشور بسيار بلبشو است، در ادامه يادآور شد: بعضي از مترجمان، حتا عنوان كتاب را درست ترجمه نمي‌كنند؛ هيچ نقدي نيز بر آثار ترجمه شده وجود ندارد. اگر نقد خوبي داشته شود عده‌اي به طرفداري از آن ترجمه مي‌آيند و حرفهايي مي‌زنند كه درنهايت، بعضي از خوانندگان متوجه نمي‌شود كدام ترجمه خوب است و كدام ترجمه خوب نيست. پژمان با عنوان كردن اين مطلب كه سياست دولت و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي عمدتا اين است كه تعداد كتابهاي منشر شده را بالا ببرد، در ادامه گفت: وقتي براي كتاب مجوز صادر مي‌كنند، به كيفيت كتاب و ترجمه توجهي ندارند. البته براي وزارت ارشاد كار سختي است كه ترجمه‌اي از لحاظ كيفيت مقبول است يا نه، در هر صورت الان ترجمه آثار خارجي وضعيت نابه‌ساماني يافته كه هيچ راه حلي براي آن متصور نيست كه چطور مي‌توان اقدام كرد؛ تا كيفيت ترجمه‌ها بالا برود و از ترجمه‌هاي مجدد جلوگيري شود. اين مترجم، يكي از راه‌حل‌هاي درست شدن وضعيت ترجمه در كشور را پذيرفتن قانون كپي‌رايت دانست و خاطرنشان ساخت: اگر اين قانون در ايران پذيرفته شود، ديگر خيلي از كتابها نمي‌تواند ترجمه شود و اگر قرار باشد ناشر براي ترجمه و انتشار كتابي حق مؤلف و ناشر خارجي را بپردازد، ممكن است بسياري از كتابها اجازه ترجمه و انتشار پيدا نكنند و اين كار كمك زيادي به بهتر شدن وضعيت ترجمه در كشورمان خواهد كرد. پژمان در پايان اظهار كرد: راه‌حل‌هاي ديگري در اين زمينه پيشنهاد مي‌شود كه مترجمان خود جايي جمع شوند يا وزارت ارشاد و جاهاي ديگر بر ترجمه‌ها نظارت كنند؛ تا از ترجمه مجدد آثار جلوگيري شود، همه اينها يك چيز ذهني است كه به مرحله عمل درنخواهد آ‌مد. انتهاي پيام