به گزارش ایسنا، روستای «گازُرخان» از توابع بخش رودبار الموت شهرستان قزوین در فاصله ۱۶ کیلومتری شهر معلم کلایه و ۱۱۰ کیلومتری مرکز شهرستان واقع شده است، نام این روستا را از یکی از سرداران سپاه «هلاکوخان» گرفته‌اند که پس از قلع و قمع اسماعیلیان و نابودی قلعه‌الموت، والی منطقه الموت شده بود.

این روستا از شمال شرقی به کوه صخره‌ای معروف الموت که امروز با نام‌های متفاوت قلعه گازرخان، قلعه الموت یا قلعه حسن صباح معروف است، محدود می‌شود. این قلعه شهرت خود را از نام «حسن صباح» مروج مذهب اسماعیلیه در دوره سلجوقی، گرفته است که در گزارش‌های بعدی به صورت مفصل درباره قلعه الموت خواهیم نوشت.

محل استقرار روستای گازرخان دره باریکی در میان رشته کوه البرز است که راستای شمالی جنوبی داشته و از سه سو به وسیله ارتفاعات محصور شده است. از دید توپوگرافی و ریخت شناسی این منطقه به سه واحد کوهستانی، بین‌کوهستانی و دشت‌های کوچک تفیک می‌شود. رودخانه‌های فصلی که از دره‌های زیبای «لب دره»، «گرزه دره» و «گرماگلو» می‌گذرد، در این روستا جاری می‌شود.

علاوه بر امامزاده «محمود» که در ابتدای دامنه جنوب روستا وجود دارد، مقبره‌ای در میان گازرخان قرار دارد موسوم به امامزاده «هیجده تن» که با مسجدی همجوار است. وجود آثاری همچون امامزاده محمود، امامزاده هیجده تن، میدان قتلگاه و قبرستان قدیمی در روستای گازرخان، بیانگر قدمت طولانی آن است.

درآمد بیشتر مردم روستای گازرخان از طریق فعالیت‌های زراعی و دامپروری تأمین می‌شود و تعدادی از مردم نیز به بافت جاجیم و گلیم و کارهای خدماتی اشتغال دارند. فرآورده‌های زراعی روستا شامل گندم، جو، یونجه و انواع صیفی است. گیلاس، آلبالو، گردو، توت و سیب نیز از محصولات باغی و سردرختی این روستا به شمار می‌رود.

روستای گازرخان روستایی کوهستانی با بافت مسکونی متمرکز است. مناظر باغ‌های فراوان میوه، کوچه‌های پر پیچ و خم و خانه‌های قدیمی خود الگویی اصیل از فضای روستایی قدیم است. در این روستا خانه‌ها بیشتر به صورت یک طبقه بنا شده‌اند، ولی برخی از خانه‌ها نیز ۲ طبقه هستند. در بافت قدیم روستا مصالح سنگ، گل، خشت و چوب به کار رفته است در ساخت خانه‌های جدید از مصالح آهن، سیمان و آجر نیز بهره‌گیری شده است.

این روستا در تمامی فصول سال به ویژه فصل بهار پذیرای گردشگران برای بازدید از جاذبه‌های گردشگری است.

انتهای پیام