به گزارش ایسنا، محمود اخلاقی در سال ۱۳۳۵ در شهر سمنان متولد شد. در کار کشاورزی به پدر و در کارهای منزل به مادر کمک می‌کرد. پس از اخذ دیپلم توانست در رشته طراحی، در دانشگاه سمنان به مدرک فوق‌دیپلم دست یابد و بالطافت روحی خود در روستای چاشم به شغل معلمی مشغول شد.
از سال ۱۳۵۲ فعالیت‌های انقلابی خود را آغاز کرد و در سال ۱۳۵۶ فعالیت‌های او در دانشگاه دوچندان شد. برای اینکه از هجوم نیروهای ساواک در امان باشد، گاه از پشت‌بام وارد منزل می‌شد و شب‌ها در باغ پدری‌اش به سر می‌برد. محمود اخلاقی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، وقتی افراد ضدانقلاب، کردستان را پناهگاه خود قرار داده بودند، مشتاقانه به آن دیار رفت.
وصیتی به دوستان
شجاعت، تقوا و نظم از ویژگی‌های بارز او بود. وی در سال ۱۳۵۹ ازدواج کرد که حاصل این پیوند، دو پسر و یک دختر بود و سپس با شروع جنگ به جبهه رفت. در نگاه و کردار او، عشق و ارادت به امام خمینی (ره) موج می‌زد.حتی در وصیت‌نامه‌اش از دوستان و آشنایان خواسته بود؛ فرمان امام خمینی (ره) را از دل‌وجان ارج نهند و گوش‌به‌فرمان او باشند.
ارتفاعات قلاویزان و مقر دهکده چنگوله در مهران، شاهد دلاوری‌های فرمانده گردان موسی بن جعفر (ع) بود. به دلیل مدیریت خوب و لیاقت، از فرماندهی گردان تا فرماندهی تیپ (۱ لشکر علی بن ابیطالب) را عهده‌دار شد. تعدادی از دانش آموزان حاج محمود در گردان او بودند. او در خط هم برای آنان کلاس درس تشکیل می‌داد.
ذکر یا مهدی (عج) با تقدیم چشم
کارکشتگی و استعداد او در امور نظامی سرآمد بود. در عملیات «کربلای ۱»، وقتی یکی از چشم‌هایش را خالصانه تقدیم درگاه دوست کرد، ذکر یا مهدی (عج) بر لبانش جاری بود.
در عملیات «بدر» نیز از ناحیه پا مجروح شد، اما حاضر به ترک منطقه نشد. او در عملیات‌های بستان و «کربلای ۵» هم مجروح شد. سرانجام ۷ مرداد ۱۳۶۷، چهارمین روز عملیات مرصاد، حاج محمود به شهادت رسید.
منبع:
زارع زاده، نادر، اطلس لشکر ۱۷ علی بن ابیطالب (ع) در دوران دفاع مقدس، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ اول ۱۳۹۹.
انتهای پیام