به گزارش ایسنا و به نقل از اس‌اف، براساس یک مطالعه‌ی جدید تنها چهار هفته نوبت کاری در شیفت شب می‌تواند ساعت بیولوژیکی زنان را مختل کند و بر باروری آنها تاثیر منفی بگذارد.
نویسندگان این مطالعه می‌گویند، شیفت کاری شب می‌تواند با ریتم شبانه‌روزی بدن، که تغییرات فیزیکی، ذهنی و رفتاری است و به دنبال یک چرخه‌ی ۲۴ ساعته در پاسخ به تغییرات نوری انجام می‌شود، تداخل داشته باشد.
این ساعت‌های درونی عملکردها و فرآیندهای بیولوژیکی متعددی مانند چرخه خواب، هضم غذا، جریان یافتن هورمون‌ها و تولید مثل را تنظیم می‌کنند و می‌توانند به راحتی با قرار گرفتن فرد در معرض نور نامناسب، مانند قرار گرفتن در معرض نور در هنگام شب، مختل شوند.
ساعت بیولوژیکی اولیه بدن در ناحیه کوچکی در مرکز مغز به نام هیپوتالاموس قرار دارد. این ناحیه با تاثیر بر غده هیپوفیز، که به پایه هیپوتالاموس متصل است، در تنظیم فعالیت تخمدان و افزایش تخمک‌گذاری و به دنبال آن تولید مثل، نقش مهمی ایفا می‌کند.
در این مطالعه شرایط شیفت‌کاری طولانی مدت در موش‌های ماده با تغییر مداوم چرخه‌نور شبیه‌سازی شد. طی چهار هفته، محققان قرار گرفتن در معرض نور را افزایش داده و تاریکی را ۱۰ ساعت به تاخیر انداختند.
آنها دریافتند که این اختلال باعث توقف ترشح هورمون لوتئینی از غده هیپوفیز می‌شود. این هورمون به طور معمول با شروع تخمک‌گذاری مرتبط است و در نتیجه عدم ترشح آن باعث کاهش باروری می‌شود.
مارین سیمونکس(Marine Simonneaux)، محقق ارشد این مطالعه توضیح می‌دهد: کاهش باروری به دلیل تغییر در ارسال سیگنال ساعت شبانه‌روزی به مدار تولید مثل هیپوتالاموس است. به طور خاص، تحقیقات ما نشان می‌دهد که چهار هفته قرار گرفتن در معرض شیفت شب، انتقال اطلاعات نوری از ساعت بیولوژیکی اصلی به نورون‌های کیسپپتین که به عنوان عاملی برای زمان‌بندی افزایش هورمون زرد قبل از تخمک‌گذاری شناخته می‌شوند را مختل می‌کند.
مطالعات گذشته که بر روی موش‌ها و انسان‌ها انجام شده بود، اثرات منفی مختل شدن ریتم شبانه‌روزی بر تولید مثل را نشان داده بود.
محققان موسسه علوم اعصاب سلولی و یکپارچه(INCI) و دانشگاه استراسبورگ پیش از این نشان داده بودند که الگوی‌های مشابه شیفت کاری شب در طول چند هفته منجر به کاهش میزان بارداری در موش‌های ماده می‌شود.
در تحقیقات آینده بررسی خواهد شد که آیا چنین الگوهایی سایر ساعت‌های درونی را تغییر می‌دهند یا خیر.
سیمونکس توضیح می‌دهد که درک مکانیسم‌های دقیقی که بوسیله آنها، اختلال در ریتم شبانه‌روزی باعث تغییر در تولید مثل می‌شود، اهمیت دارد و ممکن است راه را برای مداخلات پیشگیرانه و درمانی بالقوه برای کاهش برخی از اثرات منفی شیفت‌کاری طولانی بر باروری زنان هموار کند.
محققان یافته‌های خود را در بیست و پنجمین کنگره اروپایی غدد درون ریز(ECE) در استانبول ترکیه ارائه کردند.
انتهای پیام