فولاد آسا در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه اضطراب یک ترس موهوم است یعنی اینکه بدن ما در حالت آماده‌باش قرار می‌گیرید، اظهار کرد: اضطراب هم در بزرگسالی اتفاق می‌افتد و هم در کودکی با این تفاوت که در بزرگسالی اضطراب مانا نیست به عبارتی وجود آن طبیعی است و برای بقا ضروری است؛ ولی در کودکی عوارض آن بسیار ماندگار است و گاهی عوارض وخیمی نیز به همراه دارد.
این کارشناس ارشد روان‌درمانی تاکید کرد: توجه کنیم که کودک در سنین تربیت می‌فهمد که جهان پیرامون چه جور دنیایی است؟ آیا خطرناک است؟ امنیت در آن وجود دارد یا نه؟ و دنیایی دوست داشتنی است یا نه؟ به آن دلیل ماندگار می‌شود که کودک به یک جمع‌بندی و یک اتفاق نظر از دنیای پیرامون می‌رسد که می‌خواهد در بزرگسالی نیز با این روش به پیش برود.
وی تصریح کرد: اگر کودک با احساس اضطراب بزرگ شود همیشه احساس خواهد کرد که محیط ناامن است و دیگران دوست داشتنی نیستتند و من نیز دوست‌داشتنی نیستم و یک خطر دائمی در جریان است. طبیعی است که این روزمرگی‌ها و اتفاقاتی که قرار است در سنین رشد بیفتد به نتیجه نمی‌رسد و استعدادهای آنها شکوفا نخواهد شد باید به اضطراب کودکان توجه ویژه کنیم.
روانشناس بالینی با تاکید بر اینکه معمولاً ما اضطراب را به ترس تعبیر می‌کنیم، افزود: ترس یعنی عاملی مشخصه وجود دارد که کودک من را می‌ترساند اگر این ترس عامل شناخته شده نداشته باشد حتماً اضطراب است و در خط اول هم باید به روانشناس کودک مراجعه شود و خوددرمانی در این زمینه مخصوصاً در مورد اضطراب صورت نگیرد.
وی به عوامل متعدد از جمله دعوای والدین در مقابل کودک، اضطراب جدایی و سپردن کودک به اقوام، گاهی تحقیر کودک و یا مقایسه با همسالان گاهی اوقات تهدید به تنبیه، جابه‌جایی منزل، ورود کودک به محیط ناشناس، جابه‌جایی مدرسه، کودکستان و مهدکودک و جدایی از دوستان اینها همه عوامل هستند که باید شناسایی شوند و آسیب‌شناسی آنها بسیار ضروری و مراجعه به روانشناس بسیار ضروری‌تر است.
کارشناس‌ارشد روان درمانی تصریح کرد: اگر در سنین کودکی جلوی اضطراب گرفته نشود در بزرگسالی عواقب وخیمی خواهد داشت به خاطر آن باید به یک شخص متخصص مراجعه کنند شود. اگر اضطراب یا تنبیه یا تشری که والدین بر کودک وارد می‌کنند زیاد باشد؛ اضطراب ماندگارتر است. اضطراب در سن طلایی ۰ تا ۵ سالگی بروز می‌کند و حتماً باید توجه ویژه به آن شود.
انتهای پیام