ایرج جعفری‌پور در جمع خبرنگاران اظهار کرد: امروزه با تغییر سبک زندگی، شیوع بیماری قلبی عروقی در حال افزایش بوده و مرگ و میر ناشی از آن به میزان قابل توجهی افزایش یافته به طوری که با آمار مرگ ناشی از سوانح جاده‌ای در رقابت است و حتی از آن هم پیشی گرفته است.
جعفری‌پور با اشاره به اینکه بیماری‌های قلبی علت اصلی مرگ‌ومیر در بسیاری از کشورهای جهان است، بیان کرد: یکی از راه‌های مهم کاهش بیماری قلبی عروقی و عوارض خطرناک و مرگ و میر ناشی از آن انجام اقدامات پیشگیرانه مانند انجام فعالیت فیزیکی و ورزشی مداوم است.
وی با اشاره به اینکه ورزش تأثیر مثبتی بر چندین عامل خطر انباشتگی مواد چربی در لایه های پوششی شریان دارد، گفت: ورزش منظم خطر بسیاری از پیامدهای نامطلوب سلامتی را در حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد بدون در نظر گرفتن سن، جنس یا بیماری زمینه‌ای در مقایسه با افراد کم تحرک کاهش می‌دهد و باعث کاهش کلی علل مرگ و میر از جمله بیماری قلبی عروقی می‌شود.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل با اشاره به اینکه دستورالعمل‌های علمی توصیه می‌کنند که بزرگسالان سالم در هر سنی باید حداقل ۱۵۰ دقیقه تمرین استقامتی با شدت متوسط را در طی ۵ روز و یا ۷۵ دقیقه ورزش شدید در هفته را در طی ۳ روز انجام دهند، گفت: این مقدار بهتر است تا ۳۰۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط یا ۱۵۰ دقیقه فعالیت فیزیکی هوازی شدید در هفته افزایش یابد.
جعفری پور تاکید کرد: افراد مبتلا به فشار خون باید حداقل ۳۰ دقیقه ورزش هوازی با شدت متوسط (پیاده روی، آهسته دویدن، دوچرخه سواری یا شنا) به مدت ۵ تا ۷ روز در هفته داشته باشند و تمرینات مقاومتی اضافی در کاهش بیشتر فشار خون بسیار موثر است و ۲ تا ۳ بار در هفته توصیه می شود.
وی ادامه داد: هنگامی که فشار خون کنترل نشده است، محدودیت موقت ورزش های رقابتی توصیه می شود، ولی در صورت کنترل بودن فشار حتی در افراد با مشخصات پرخطر، از جمله افرادی که آسیب جسمی ناشی از فشار خون دارند، شرکت در ورزش های رقابتی به استثنای ورزش های شدید مانند وزنه برداری امکان پذیر است.
رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل با اذعان بر اینکه همه فعالیت های بدنی شامل فعالیت فیزیکی ساده، ورزش تفریحی و ورزش های شدید رقابتی از نظر سلامتی دارای فوایدی مهمی هستند گفت: با وجود مزایای چشمگیر فعالیت فیزیکی منظم، ورزش شدید ممکن است در افراد دارای بیماری زمینه‌ای قلبی به طور متناقضی به عنوان یک محرک برای حوادث قلبی تهدید کننده حیات، عمل کنند.
متخصص بیماری‌های قلب و عروق و فلوشیپ فوق تخصصی آنژیوپلاستی عنوان کرد: مزایای ورزش منظم حتی در افراد مبتلا به بیماری مزمن عروق قلبی، بسیار بیشتر از خطر ناشی از ورزش نکردن بوده و بطور قابل توجهی با کاهش بروز پیامدهای نامطلوب ناشی از بیماری قلبی عروقی همراه است و البته رعایت اصول ایمنی قلبی در طول فعالیت ورزشی برای افراد در تمامی سطوح و سنین اهمیت زیادی دارد.
جعفری پور اظهار کرد: برای غربالگری بیماری‌های قلبی عروقی در ورزشکاران جوان و مسن، انجام نوار قلب و معاینه فیزیکی کفایت می‌کند ولی برای ورزشکاران مسن که علامت قلبی دارند یا کسانی که عوامل خطر بالای بیماری قلبی عروقی دارند، انجام تست ورزش قبل از شروع فعالیت ورزشی توصیه می‌شود.
رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل گفت: شروع فعالیت ورزشی با شدت بالا در افراد با علائم بیماری قلبی نیازمند ارزیابی شدیدتر و بهینه‌سازی درمان پزشکی قبل از شرکت در ورزش است.
متخصص بیماری‌های قلب و عروق و فلوشیپ فوق تخصصی آنژیوپلاستی با اشاره به اینکه همه افراد مبتلا به دیابت باید قبل از شروع یک برنامه ورزشی با شدت بالا، ارزیابی قلبی عروقی را انجام دهند، گفت: اگر چه انجام ورزش‌های باشدت کم برای این افراد بلامانع است اما همه بیماران مبتلا به دیابت باید از علائم هشدار دهنده آگاه باشند و باید به ناراحتی قفسه سینه یا تنگی نفس غیرعادی در حین ورزش توجه جدی شود زیرا ممکن است نشان دهنده بیماری قلبی باشد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل متذکر شد: افراد مبتلا به بیماری عروق قلبی مزمن که هیچ‌گونه مشکلی در بررسی قلبی نشان نمی‌دهند، می‌توانند در تمام ورزش‌های رقابتی به صورت فردی شرکت کنند و این افراد و کسانی که خطر بالای ابتلا به بیماری عروق قلبی دارند باید با تست ورزش یا تست تصویربرداری قلبی به صورت سالانه ارزیابی شوند.
وی افزود: افرادی که حادثه حاد قلبی مانند سکته قلبی، جراحی قلب یا استنت‌گذاری دارند باید بلافاصله پس از ترخیص یک برنامه توانبخشی قلبی مبتنی بر ورزش به مدت ۸ الی ۱۲ هفته را انجام دهند و برای رسیدن به سطح مناسب فعالیت، نیاز به برنامه‌های تمرینی سرپایی سازمان یافته برای ۳ تا ۶ ماه دیگر است و این بیماران هم باید در طی ورزش بصورت دوره‌ای بررسی شوند.
انتهای پیام