به گزارش ایسنا، محمودرضا انوری بیست آبان ۱۳۴۵، در تهران متولد شد. او را «سعید» هم صدا می‌زدند. پدرش علی احمد، جزو کادر ارتش بود و مادرش کبرا نام داشت. از کودکی بسیار باهوش بود، طوری که یک سال زودتر از موعد به مدرسه رفت. بعدها هم به رغم حضور سه ساله در جبهه‌ها و افت تحصیلی در دروس دبیرستان، توانست دیپلم بگیرد و همان سال، در دانشگاه سراسری رشته مهندسی پذیرفته شود.

سعید هرگز از نبرد در راه میهن اسلامی خسته نشد و با اینکه دچار مجروحیت شده بود باز هم به جبهه می‌رفت. او یک ترم در دانشگاه درس خواند، اما همواره سخن یکی از دوستان شهیدش را تکرار می‌کرد: «در شرایط کنونی، انسان باید از دانشگاه جبهه فارغ التحصیل شود.»

سعید انوری فرمانده دسته در لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع) بود و به همراه همرزمانش پس از فتح فاو، مسئول نگهداری خط اول دریاچه نمک بودند که هدف دو گلوله پی در پی خمپاره قرار گرفتند و وی از ناحیه سر مجروح شد و پس از دو روز به شهادت رسید.

او در بخشی از وصیت نامه خود نوشته است: «از شما ای پدر عزیز و مهربان که عمری مدیون شما بودم، حلالیت می‌طلبم. دشمنان اسلام و امام عزیز را خوار گردانید و خوشحال باشید که مورد لطف خدا قرار گرفته‌اید و لیاقت این را داشته‌اید که از خانواده شهدا باشید و خداوند فرزند شما را قبول کرده، مورد شفاعت نیز قرار خواهید گرفت.

ای همه کسانی که این نامه را می‌شنویدیا می‌خوانید بدانید که من؛ آگاهانه و از روی عقیده و مرام به این راه قدم گذاشته‌ام و خوشحالم که جان ناقابلم را در راه حفظ اسلام و اعتلای مذهب فدا کرده‌ام و اگر در طول زندگی کوتاه خود خدمتی به اسلام نکردم شاید که با ریختن خونم بتوانم خدمتی به اسلام کنم، چون خود را شیعه علی و حسن و حسین (ع) می‌دانم.

خدایا! تو با فضل خودت تاکنون با این بنده رو سیاه رفتار کرده‌ای و به فضل تو بود که لایق این شدم که در جمع بندگان مخلص تو حضور یابم، بار خدایا دوباره با فضل خودت با من رفتار کن و مرا آنچنان کن که لیاقت شهادت داشته باشم و شهید راه اسلام شوم.»

انتهای پیام