«تا قبل از ورود برق به ایران، برای در زدن از «کوبه» استفاده می‌شد که وزنه‌ای سنگین بود و آن را روی در نصب می‌کردند.
در آن زمان مردان از کوبه سنگین‌تر استفاده می‌کردند که صدای بم و زمختی داشت و زنان هم برای دَق‌الباب کوبه‌ای را می‌زدند که به شکل حلقه ساخته شده بود تا اهل منزل بتوانند جنسیت شخص پشت در را تشخیص دهند.
گفته می‌شود این کوبه‌ها به‌ترتیب «چکش» و «حلقه» نامیده می‌شدند.»
منبع: صفحه گروه واژه‌گزینی فرهنگستان و زبان ادب فارسی