به گزارش نوروساینس نیوز، طبق یک تحقیق جدید از دانشگاه آنگلیا شرقی انگلستان، یک محیط عاری از بهم‌ریختگی شاید به افراد مبتلا به زوال عقل در انجام کارهای روزانه کمک نکند.
در تحقیق جدید محققان بررسی کردند که آیا افراد مبتلا به زوال عقل در خانه با بهم‌ریختگی‌های معمول یا در محیطی عاری از بهم‌ریختگی بهتر می‌توانند کارهایی مانند تهیه یک فنجان چای را انجام دهند یا خیر.
آنان متعجب شدند زیرا دریافتند شرکت‌کنندگانی که زوال عقل متوسطی داشتند، زمانی که با بهم‌ریختگی معمول خود احاطه شده بودند، عملکرد بهتری داشتند اما محیط‌های مختلف برای افراد مبتلا به زوال عقل خفیف و شدید که می‌توانستند در هر دو محیط در یک سطح عمل کنند تفاوتی ایجاد نکرد.
پروفسور انیده میوشی از دانشکده علوم بهداشت دانشگاه آنگلیا شرقی می‌گوید: اکثر افراد مبتلا به زوال عقل در خانه خود زندگی می‌کنند و به‌طور معمول می‌خواهند تا زمانی که ممکن است در خانه خود بمانند بنابراین بسیار مهم است که بدانیم چگونه افراد مبتلا به زوال عقل می‌توانند به بهترین وجه در خانه حمایت شوند. یکی از راه‌های ممکن، سازگار کردن محیط فیزیکی برای بهترین مطابقت با نیازهای آنان است.
با پیشرفت زوال عقل، افراد به تدریج توانایی خود را برای انجام وظایف روزانه به‌دلیل تغییر در توانایی‌های شناختی، ادراکی و فیزیکی از دست می‌دهند. مشارکت در کارهای روزانه می‌تواند با سازگار کردن محیط فرد بهبود یابد. برای این منظور، با توجه به پتانسیل کاربرد مرتب‌سازی در حمایت از افراد مبتلا به زوال عقل برای اینکه به مستقل بودن خود ادامه دهند، می‌خواستیم نقش بهم‌ریختگی را در مشارکت در فعالیت‌ها بررسی کنیم.
بهم‌ریختگی محیطی به‌عنوان وجود تعداد بیش از حد اجسام بر روی یک سطح یا وجود اشیائی که برای انجام یک کار لازم نیستند، تعریف شده است.
به‌طور کلی فرض بر این است که یک فرد مبتلا به زوال عقل زمانی که فضای خانه‌اش مرتب و عاری از بهم‌ریختگی باشد بهتر می‌تواند کارهای روزانه را انجام دهد. با این حال تحقیقات بسیار کمی برای بررسی واقعی این فرضیه انجام شده است.
جولیتا کامینو، کاردرمانگر و دانشجوی دکترا، این تحقیق را با ۶۵ شرکت‌کننده انجام داد که در گروه‌های مبتلا به زوال عقل خفیف، متوسط و شدید قرار گرفتند.
از آنان خواسته شد که کارهای روزانه ازجمله تهیه یک فنجان چای و تهیه یک وعده غذایی ساده را هم در خانه خود و هم در خانه ییلاقی تحقیقاتی دانشگاه آنگلیا شرقی انجام دهند؛ یک مرکز تحقیقاتی به‌طور کامل مبله که درست مانند یک خانه ییلاقی است.
محققان عملکرد فعالیت‌ها را در هر دو محیط ارزیابی کردند همچنین میزان بهم‌ریختگی خانه‌های شرکت‌کنندگان را اندازه‌گیری کردند. در ضمن، محیط خانه آزمایشگاهی به‌طور کامل عاری از بهم‌ریختگی بود.
جولیتا کامینو، گفت: «ما فکر می‌کردیم که فقدان کامل بهم‌ریختگی در خانه تحقیقاتی ما نقش مفیدی در کمک به افراد مبتلا به زوال عقل در فعالیت‌های روزمره زندگی خواهد داشت اما اشتباه کردیم.»
ما شگفت‌زده شدیم از اینکه فهمیدیم به‌طور کلی، افراد مبتلا به زوال عقل متوسط، به‌ویژه، وظایف روزانه را بهتر در خانه انجام می‌دهند حتی اگر خانه‌های آنان به‌طور قابل‌توجهی بهم‌ریخته‌تر از خانه‌های ییلاقی تحقیقاتی ما بود. تنها عاملی که در انجام وظایف در خانه نقش داشت، سطح شناخت آنان بود، افراد مبتلا به زوال عقل شدید برای انجام وظایف در خانه و در خانه تحقیقاتی با مشکلات مشابهی روبرو می‌شدند.
بودجه این تحقیق توسط انجمن آلزایمر و موسسه ملی تحقیقات سلامت (NIHR) برنامه همکاری تحقیقات کاربردی شرق انگلستان (ARC EoE) تامین شده است. فرضیه‌های چالش‌برانگیز برای مراقبین بسیار مهم است تا بدانند چگونه به فرد مبتلا به زوال عقل کمک کنند تا در محیط خود به خوبی زندگی کند. به‌همین دلیل است که انجمن آلزایمر تحقیقات مختلفی مانند این تحقیق را برای ارزیابی آنچه را که برای افرادی که امروزه با زوال عقل زندگی می‌کنند، موثر است و نیز یافتن درمان‌هایی برای آینده، تامین مالی می‌کند.
انتهای پیام